Cykl Festiwali Filmowych pod nazwą: Oko na Bałkany ma na celu umożliwienie polskiej publiczności kinowej zapoznanie się z kinematografią krajów, które geograficznie tworzą region zwany Bałkanami. Pierwszy Festiwal miał miejsce w styczniu 2013 r. i poświęcony był Serbii. Drugi Festiwal odbędzie się w styczniu 2014 r., w programie znajdą się filmy chorwackie: pełnometrażowe filmy fabularne (7), dokumenty (5) oraz kilka tytułów reprezentujących Zagrzebską Szkołę Animacji. Impreza będzie miała zasięg ogólnopolski.
Kinematografia chorwacka to kinematografia młoda, lecz niezwykle różnorodna. Chorwaci przyglądają się sobie, swojej historii i światu – a zwłaszcza swojemu w nim miejscu. Większość filmowych produkcji koncentruje się na bieżących problemach zwykłych ludzi. Znaczącą rolę odgrywają odniesienia do sytuacji gospodarczej i społecznej. Powstają też filmy lekkie, komercyjne – popularność takich tytułów, jak Sonia i byk (Vlatka Vorkapić, 2012, największy box office w historii chorwackiego kina) świadczy o tym, jak bardzo Chorwaci potrzebują oddechu i odpoczynku od problemów związanych zarówno z teraźniejszością, jak przeszłością.
Program:
Filmy fabularne długometrażowe:
- Osioł (Kenjac), reż. Antonio Nuić, 2009. Rok 1995. Wkrótce rozpocznie się operacja wojskowa, która zakończy wojenne działania na terenie Chorwacji. Główny bohater filmu, Boro, wraz z żoną i synem jedzie do rodzinnej wsi, położonej na terenie Hercegoviny. Odkąd był tam ostatni raz, minęło siedem lat. Siedem lat to długo. Nadszedł czas, by wyjaśnić i zamknąć pewne sprawy – zarówno w historii kraju, jak rodziny.
Festiwale i nagrody: Bergamo Film Meeting 2010 (Nagroda Brązowej Róży w kategorii Najlepszy Reżyser), MFF w Puli 2009 (Najlepsze Zdjęcia, Najlepsza Muzyka, Najlepszy Scenariusz). - Pieniądze i medycyna (Ljudozder Vegetarijanac), reż. Branko Schmidt, 2012. Danko Babic jest lekarzem – cenionym ginekologiem. Jednak oprócz znajomości lekarskiego fachu Babica cechuje niezdrowa ambicja i miłość do pieniędzy. Babic marzy o objęciu stanowiska szefa kliniki – dopnie celu. Zdobędzie też pieniądze. Wszystko dzięki kłamstwom, fałszerstwom i łamaniu etyki zawodowej. Plus kontakty z mafią, alkohol i narkotyki… Czy Babicowi uda się zawrócić z obranej drogi?
Festiwale i nagrody: MFF w Moskwie 2012 (Konkurs Główny), FF w Puli 2012 (Najlepszy Reżyser, Najlepsza Pierwszoplanowa Rola Męska, Najlepsze Zdjęcia, Nagroda Specjalna w kategorii Najlepsza Charakteryzacja), Międzynarodowy Festiwal Filmów poświęconych tematyce przestępczości w Stambule 2013 (Grand Prix). - Sonia i Byk (Sonja i Bik), reż. Vlatka Vorkapić, 2012. Największy przebój chorwackich kin ostatnich lat. Granica pomiędzy Chorwacją a Bośnią i Hercegowiną. Oczy przypadkowego obserwatora przykułaby ciekawa scena. Granicę chce przekroczyć czterech mężczyzn. Nie są jednak sami. Wiozą ogromnego byka, który ma na terenie Chorwacji wziąć udział w walkach byków. Garonja, bo tak ma na imię byk, nie ma jednak wymaganych dokumentów. Granicę zatem przekroczy jego właściciel, Stipe. Puści byka wolno, a kto zabroni zwierzęciu dołączyć do właściciela? Zagrzeb. To miasto, w którym mieszka Sonia, zatwardziała wegetarianka, aktywistka walcząca o prawa zwierząt, zdecydowana przeciwniczka walk byków. Chorwackim chłopom nie podoba się, gdy słyszą, jak na ekranie chorwackiej telewizji zarzuca im okrucieństwo. Mają w tej sprawie swoje zdanie: Sonia to lalunia, która o bykach nie ma pojęcia, zwierzęta kocha na pokaz, sama zaś nigdy nie miałaby odwagi stanąć z bykiem na arenie oko w oko. Stipe proponuje zakład. Zostaje jeden drobiazg – trzeba jeszcze przekonać Sonię.
- 72 dni (72 dana), reż. Danilo Šerbedžija, 2010. Dziadek Durad, co prawda, opuścił ten świat, jednak pozostawił po sobie wspomnienia oraz całkiem niezłą emeryturę, która teraz wpływa na konto wdowy – Nedy Paripović. Neda zaś utrzymuje z niej całą rodzinę. Zatem, kiedy i ona nagle umiera, wszyscy wpadają w popłoch. Jednak od czego ma rozum Mane, ojciec rodziny? Wpada na pewien pomysł, dzięki któremu emerytura nadal będzie wypłacana. Wszyscy są zachwyceni. Oprócz Branko. Ten marzy wyłącznie o tym, by jak najszybciej wyrwać się ze szponów kochanej rodzinki.
- Koko i duchy (Koko i duhovi), reż. Daniel Kušan. Koko i duchy to film z gatunku kina familijnego. Bohaterem filmu jest dwunastoletni Koko – również bohater cyklu chorwackich powieści pod tym samym tytułem, adresowanych do starszej młodzieży oraz dorosłych. Koko jest nie tylko odważny, ale również bystry – dzięki tym cechom rozwiązał niejedną zagadkę. Koko właśnie przeniósł się z rodzinami ze wsi do dużego miasta. Razem z nowymi przyjaciółmi oraz sąsiadami próbuje rozwikłać zagadkę, jaką kryło życie staruszka, który zajmował wcześniej lokal zamieszkany obecnie przez rodzinę Koko. Bo jego życie musiało kryć tajemnicę, skoro… zaczął wracać po śmierci jako duch. Dlaczego? Po co?
- Ciemność (Mrak), reż. Dan Oki, 2011. Pierwszy dzień lata. Jednak kolejnych 36 godzin nie wypełni słońce i jasność – nastąpi seria wydarzeń, które sprowadzą ciemność na duszę nie tylko głównego bohatera – Frane’a. A może tylko wydobędą to, co we Franem tkwi od dziecka? Frane pracuje jako taksówkarz. Pewnej nocy, po skończeniu pracy, uwodzi nieznaną kobietę. Dochodzi do morderstwa. Próba zatarcia śladów zbrodni prowadzi do kolejnych dramatycznych wydarzeń. Frane jednak jest przekonany, że nikomu nie udda się trafić na jego ślad. Beztrosko udaje się z siostrą i jej mężem na piknik nad rzekę. Tam spotka go coś, czego nie przewidział w najgorszych snach.
- Opowieści z Zagrzebia (Zagrebačke priče), 2011. Dziewięciu różnych reżyserów i dziewięć opowieści, dla których tłem jest Zagrzeb. Scenariusze zostały nadesłane na konkurs zorganizowany przez Producenta – Propeler Films. Z nadesłanych 107 propozycji wybrano i zrealizowano 9.
