Dni Muzyki Nowej 2014 // edycja wiosenna

Ikue Mori – w 1977 roku przeprowadziła się z ojczystego Tokio do Nowego Jorku, gdzie grała na perkusji z zespołami No Wave czy DNA, które współtworzyli prekursorzy muzyki noise jak m.in. Arto Lindsay i Tim Wright. W połowie lat 80. artystka zaczeła wykorzystywać perkusję I elektronikę tworząc muzykę improwizowaną, czego efektem były liczne kolaboracje z reprezentantami tej sceny w latach 90. Występowała m.in. z Ensemble Modern, Zeeną Parkins, Fredem Frithem, a w 1999 roku otrzymała Distinctive Award w kategorii Prix Ars Electronics Digital Music category. Na początku XXI wieku Ikue Mori zaczęła wykorzystywać laptop, aby poszerzać spectrum swoich zainteresowań. Przygotowała m.in. kompozycję Aphorism, która otrzymała nagrodę Civitella Ranieri Foundation Fellowship, a w 2007 Tate Modern zleciło jej przygotowanie ścieżki dźwiękowej do pokazów niemych filmów, których autorką była Maya Deren. Aktualnie tworzy w takich składach jak Mephista, Phantom Orchard, Kibyoshi oraz licznych ensemblach jej partnera, Johna Zorna.

Marcus Stockhausen – to jeden z niewielu trębaczy, którzy potrafią bez wysiłku grać muzykę współczesną, klasyczną i modern jazzem. Przez 25 lat ściśle współpracował ze swoim ojcem – kompozytorem Karlheinzem Stockhausenem, który napisał dla niego wiele utworów. Tworzona przez Markusa muzyka intuicyjna jest owocem fascynacji post-bopem, free jazzem, muzyką świata, elektroniką i ambientem, zaś jej siła tkwi w niezwykłym opanowaniu instrumentu.

Wczesne nagrania z pianistą Rainerem Brüninghausem (Continuum, ECM) przedstawiają zawiłe i elektryzujące sploty linii trąbki, flugelhornu i trąbki piccolo. Nowe perspektywy wniosły kolejne projekty z takimi muzykami jak: Gary Peacock, Ralph Towner, Arild Andersen i perkusista Patrice Héral, a także liczne duety, z których warto odnotować ten z węgierskim wirtuozem gitary Ferencem Snétberger, z Tarą Bouman na klarnecie, z trio LICHTBLICK z pianistą Angelo Comisso i perkusistą Christianem Thomé, a także koncerty solowe, które wzbogacała reżyseria świateł Rolfa Zavelberga (projekt Klangvisionen).

Jako kompozytor zdobył uznanie takich instytucji jak RIAS Chamber Choir, The London Sinfonietta, Orchestra d‘Archi Italiana, Winterthur Chamber Orchestra, Cheltenham Music Festival oraz The 12 Cellists Filharmonii Berlińskiej. W 2007 skomponował Tanzendes Licht na trąbkę, big band i orkiestrę smyczkową dla Swiss Jazz Orchestra i Camerata Bern, a także Symbiosis, podwójny koncert na klarnet i trąbkę z orkiestrą smyczkową dla Franz Liszt Chamber Orchestra. W 2009 napisał Oliver’s Adventures na orkiestrę dziecięcą i chór, a w 2011 Yin i Yang dla Metropole Orchestra, których premiera miała miejsce na Holland Festival w Muziekgebouw Amsterdam. Także w 2011 skomponował GeZEITen – utwór na około 600 muzyków, na zlecenie Niedersächsische Musiktage w Cuxhaven. W 2012 – Ein Glasperlenspiel na trąbkę, akordeon i orkiestrę, w 2013 – Das Erwachende Herz na trąbkę, klarnet, głos i orkiestrę symfoniczną dla Hamburger Symphoniker. Jego prace dokumentuje ponad 60 płyt. Regularnie prowadzi warsztaty i kursy z Intuitive Music and More oraz Singing and Silence.

Patrice Heral – francuski muzyk elektroniczny (strange sounds), perkusista, perkusjonista, sam o sobie mówi tak: Urodziłem się w 1965 roku w Montpellier. Przyznaję, że zaczynałem jako perkusista w beznadziejnych, lokalnych zespołach rockowych. Wnuk barytona, syn murarza, bratanek fryzjera, Szukałem długo swojej drogi… Aż spotkałem takich ludzi jak Alain Joule i Barre Philips, to dzięki nim jazz i muzyka improwizowana stała się częścią mojego życia. Mój skromnym wkład w rozwój sztuki współczesnej był możliwy dzięki współpracy z takimi muzykami, jak: Arild Andersen, Terje Rypdal, Eivin Aarseth, Iva Bittova, Sainko Namchalak, Bojan Z, Carsten Dahl i oczywiście Markus Stockhausen.