W roku 2009 była nominowana do Nagrody Fundacji Deutsche Bank Spojrzenia 2009 oraz do Paszportu Polityki. Laureatka stypendiów artystycznych i naukowych: IEA Nantes (2014/2015); New Europe College, Bukareszt, Rumunia (2013/2014); Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2013), IASPIS, Stockholm (2011/2012), ZIF Zentrum für interdisziplinäre Forschung, Universität Bielefeld (2011), Wissenschaftskolleg zu Berlin (2008/2009), Zuger Kulturstiftung Landis & Gyr, Zug (2007), Młoda Polska (2007), SPACES World Artists Program, Cleveland, USA (2005), Stypendium Ministra Kultury i Sztuki (2005), Artists in Residence Leube (2004), Akademie Schloss Solitude (2003/2004). Jej prace były pokazywane w galeriach polskich i europejskich.
Arti Grabowski (ur. w 1977 roku w Dąbrowie Górniczej). Zajmuje się performance, photo performance, filmem i sztuką wideo. Jest także pedagogiem, aktorem i muzykiem. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, dyplom z wyróżnieniem uzyskał w Pracowni Działań Medialnych prof. Antoniego Porczaka . Od 2007 roku wykłada w krakowskiej ASP w Katedrze Intermediów w pierwszej w Polsce i jednej z niewielu na świecie Pracowni Sztuki Performance. Należy do najwyżej cenionych artystów performance art młodego pokolenia. Współpracuje z alternatywnym teatrem Porywacze ciał. Razem z Anną Syczewską tworzą artystyczno-kuratorski duet Toothsystem. Sztuką performance zajmuje się od 1998 roku, w tym czasie zrealizował ponad 200 działań: performansów, happeningów, interwencji artystycznych, spektakli teatralnych prezentowanych na festiwalach sztuki performance, festiwalach teatralnych oraz przeglądach sztuki wideo na całym świecie.
Elżbieta Jabłońska (ur. 1970 roku w Olsztynie). Zajmuje się głównie instalacją, fotografią oraz działaniami społecznymi i performance, a także malarstwem, rysunkiem, grafiką. W latach 1990-1995 studiowała na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie w 1995 roku obroniła pracę dyplomową z grafiki warsztatowej oraz aneks z rysunku. Od 1996 roku pracuje w Zakładzie Rysunku UMK w Toruniu. W 2004 roku obroniła doktorat w zakresie sztuk pięknych. Jest stypendystką Ministra Kultury (2001 roku), została nominowana do Paszportów Polityki za rok 2002. W 2003 roku otrzymała Nagrodę Spojrzenia 2003 Fundacji Deutsche Bank.
Twórczość Elżbiety Jabłońskiej, często określana przez krytykę jako postfeministyczna, stanowi ironiczny, ale także pełen dystansu komentarz sytuacji i statusu kobiet w Polsce. Artystka wykorzystuje i przekształca w swoich pracach kulturowe stereotypy a także poprzez swoje działania, niepozbawione humoru i ciepła, wskazuje na sfery pomijane, niewidoczne i trudne do zaakceptowania w życiu społecznym. Mieszka i tworzy w Kozielcu.
Ewa Partum (ur. w 1945 roku w Grodzisku Mazowieckim). Zajmuje się poezją konkretną, performance, mail art, filmem i instalacją. Studiowała początkowo w łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych według programu Władysława Strzemińskiego, a następnie na Wydziale Grafiki i Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w pracowniach Aleksandra Kobzdeja i Stefana Gierowskiego, gdzie obroniła pracą dyplomową dotyczącą poezji jako sztuki (1970 roku).
Już na studiach zwróciła się w stronę sztuki konceptualnej. Istotę swoich działań sformułowała w następujący sposób: akt myśli jest aktem sztuki. W latach siedemdziesiątych występowała z dużymi realizacjami konceptualnymi o charakterze lingwistycznym i akcjami w przestrzeni publicznej (Łódź, Warszawa). Zajmowała się poezją konkretną, performance, mail-art’em a od 1973 roku filmem awangardowym (Kino tautologiczne). Poszerzała środki wyrazu, tworząc fotografie i jako jedna z pierwszych w Polsce uprawiała body art. W latach 1972-1977 prowadziła w Łodzi autorską galerię Adres. Od połowy lat siedemdziesiątych do wczesnych lat dziewięćdziesiątych XX wieku rozwijała w swych pracach tematykę feministyczną, podejmując pytania dotyczące płci, cielesności oraz samoidentyfikacji kobiety-artystki. Ewa Partum jest jedną z prekursorek konceptualizmu, body artu, sztuki krytycznej i sztuki feministycznej w Polsce. Od 1982 roku mieszka i pracuje w Berlinie.
Jerzy Bereś (ur. w 1930 roku w Nowym Sączu, zm. 25 grudnia 2012 w Krakowie). Rzeźbiarz, autor akcji i performer. W latach 1948-1950 studiował rzeźbę w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Ksawerego Dunikowskiego, od którego w 1956 roku otrzymał dyplom honorowy za rzeźbę Kołysanka. Od 1966 roku był członkiem Grupy Krakowskiej, wystawiał w galerii Krzysztofory, Labiryncie, Foksal, reprezentował Polskę na 9. Biennale w Sao Paulo (1967-1968). Uczestniczył w licznych sympozjach i plenerach lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku, gdzie często realizował swoje prace w przestrzeni pozagaleryjnej. W 1968 roku w galerii Foksal przedstawił swoją pierwszą akcję artystyczną [Przepowiednia I (Akt twórczy)], w której obok własnej rzeźby wykorzystał swoje nagie ciało. Akcje stały się istotne w jego dalszej twórczości – praktyki te były pokrewne happeningowi i performance art, chociaż nigdy nie przyznawał się do jakiegokolwiek pokrewieństwa z tymi kierunkami w sztuce. Swoje działania nazywał manifestacjami, przepowiedniami czy mszami – m.in. Msza Romantyczna, Msza Polityczna, Msza polska. Jego prace i przedsięwzięcia miały często charakter wypowiedzi polityczno-etycznej, głosił wyższość aktu twórczego nad przedmiotem.
