W Parku Oliwskim stanie także najnowsza praca Julity Wójcik pt.: Bunkier, w którym będzie się mógł w nim schować każdy, kto czuje się zagrożony. Bunkier stanie przed Pałacem Opatów, w którym znajduje się Oddział Sztuki Współczesnej Muzeum Narodowego w Gdańsku. Ciekawe, kto pierwszy zacznie okupować Bunkier?
Nadmuchiwane powietrzem gumowe zamki – wzorowane na niegdysiejszych budowlach obronnych, już dawno stały się elementem radosnej popkultury. Dzieci wspinają się po nich w szale zabawy. Czy dmuchany bunkier także stanie się taką atrakcją? A może posłuży w parku jako dom do podglądania ptactwa lub bezpieczne schronienie dla ptaków. Czy bunkier zbudowany w 2014 roku jest w stanie uchronić nas przed lękami?
Zaproszenia organizatorów przyjęła także Galeria Gablotka, która od ponad roku jest Galerią Bezdomną. Powstała w marcu 2010 roku z inicjatywy jej ojców założycieli: Macieja Salamona i Tomka Wierzchowskiego. Od początku jej istnienia jej twórcom przyświeca hasło: Chwała nam i naszym kolegom. W myśl tej idei artyści prezentujący swoją twórczość w Gablotce są kolegami ojców założycieli. Do tej pory w gablotce odbyło się 21 wystaw m.in. Adama Witkowskiego, Kuby Bielawskiego, Marcina Bobera, Piotra Jahołkowskiego, Agaty Nowosielskiej, Marcina Zawickiego czy Maćka Szupicy. Hasło przewodnie ulega czasowym modyfikacjom jak w przypadku wystawy Bogny Burskiej: Chwała nam i naszym koleżankom lub świątecznej edycji Gablotki: Chwała na wysokości nam i naszym kolegom. Z powodzeniem w Gablotce prezentują się także jej twórcy.
Przestrzeń Gablotki, mimo że ogranicza się do jednej małej socjalistycznej gablotki jest szalenie inspirująca. Można było tam zobaczyć malarstwo, rysunek instalacje z żywymi świerszczami, video, a nawet performance z artystą zamkniętym w środku. Zazwyczaj wernisażom towarzyszą koncerty i niekończące się dyskusje o sztuce do białego rana. W wakacje 2013, w proteście przeciwko dewastacji terenów postoczniowych przez deweloperów, Gablotka opuściła swoje dotychczasowe miejsce działania. Od tamtej pory jest Galerią Bezdomną. Bezdomność nie jest jednak przyczyną do zawieszenia działalności i od czasu zmiany siedziby odbyły się już dwie wystawy (w Szwecji i w Toruniu), w Parku Oliwskim będzie trzecia, a ojcowie założyciele zabiorą widzów w niezapomnianą przejażdżkę gondolą po parkowych stawach. Celem wycieczki będzie zobaczenie wysokiej jakości sztuki znajdującej się oczywiście w gablotce. Wstęp tylko dla entuzjastów sztuki o mocnych nerwach.
Patrycja Orzechowska (ur. 1974) artystka wizualna, zajmuje się fotografią, kolażem, instalacją, grafiką użytkową, filmem i sztuką w przestrzeni publicznej; absolwentka grafiki na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku; wielokrotna stypendystka Ministerstwa Kultury, Marszałka Województwa Pomorskiego i Prezydenta Miasta Gdańska. Mieszka i pracuje w Gdańsku. Swoje prace prezentowała między innymi w poznańskim Arsenale, Gdańskiej Galerii Fotografii, BWA Wrocław, CSW Łaźnia, CSW Wilno, Galerii Platan w Budapeszcie, HISK w Gandawie, a także na festiwalach: Transphotographiques w Lille, Miesiącu Fotografii w Krakowie, Supermarkecie Sztuki w Warszawie, Survivalu we Wrocławiu i Narracjach w Gdańsku. W swojej praktyce często odwołuje się do różnych sztuk performatywnych, współpracując z tancerzami, gimnastyczkami i aktorami, tworzy prace z figurą ludzką jako głównym motywem.
Iza Rutkowska – założycielka i autorka wszystkich wydarzeń realizowanych w ramach Fundacji Form i Kształtów w Warszawie, Polsce i na świecie, m.in.: Plac Zabawiciela, Eugeniusz w Warszawie, Grzybobranie w Warszawie i Pradze, Wędkowanie w Warszawie i Sao Paulo w Brazylii, projekty Teren Budowy z edycjami w Chełmnie i Łowiczu czy kolejne odsłony EUgeniusza m.in. w Rzeszowie i Katowicach. Ostatnio wynajmuje się w roli drzewa oraz wspólnie z mieszkańcami Białołęki przygotowuje spacer w chmurach. Lubi zmieniać przestrzenie w miejsca interakcji ze sztuką, włączać ludzi w tworzenie instalacji. Jej projekty są egalitarne, przyciągają osoby o każdej profesji i w każdym wieku. W plebiscycie Gazety Wyborczej Wdechy 2012 nominowana była w kategorii Człowiek Roku za niezwykłą wyobraźnię i dodawanie miastu kolorów.
Aleksandra Tatarczuk – historyczka sztuki, animatorka kultury, kurator ds. edukacji w CSW Łaźnia. Absolwentka Uniwersytetu Gdańskiego (historia sztuki), Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku (animacja kultury) i Uniwersytetu Warszawskiego (zarządzanie w kulturze), a także WSAiB w Gdynii (pr i marketing w internecie). Współtwórca kolektywu DwieOle. Współpracowała z wieloma instytucjami kultury (Fundacja Wyspa Progress, Gdańska Galeria Miejska, Instytut Kultury Miejskiej, Muzeum Historii Żydów Polskich itd.) tworząc i realizując projekty artystyczne, wydarzenia kulturalne.
