Goldex Poldex, Operacja Kubota. W późnych latach dziewięćdziesiątych drogi młodzieżowych subkultur i grup formułujących radykalne postulaty polityczne zaczęły się rozchodzić. Wcześniej te formacje miały tendencje do przecinania się, nie zawsze szły razem, nie zawsze były tworzone przez tych samych i nie zawsze stały za nimi wspólne interesy. Jednak pacyfistyczna i anty-konserwatywna ideologia lat 60-tych zrodziła ruch hipisowski, a robotnicze protesty przeciwko neoliberalnym reformom późnych lat siedemdziesiątych przyniosły punka. Narkotykowo-komputerowo-klubowy hedonizm lat dziewięćdziesiątych miał swoją charakterystyczną fluorescencyjną estetykę. Tymczasem ruch alterglobalistyczny i lewicowe przebudzenie, które było jego wynikiem, nie wytworzyło żadnego własnego stylu. Czerpało raczej ze swoich poprzedników, hipisów, punka, a nawet surowej graficznej estetyki pierwszych organizacji anarchistycznych. Z drugiej strony, miejskie kultury, które potrafiły się odróżniać na poziomie wizualnym, zaczęły stawać się coraz bardziej bezideowe i zintegrowane z ideologią głównego nurtu. Na pewno ten proces ułatwia ich super elastyczny eklektyzm – potrafią zintegrować i przetworzyć wszystko, co z jednej strony utrudnia ich precyzyjne zdefiniowanie, a z drugiej ułatwia natychmiastową komercjalizację. Być może nowa lewica i ruchy miejskie byłyby bardziej skuteczne, gdyby stała za nimi jakaś konkretna wizualna propozycja? Może życie hipsterów byłoby bardziej ciekawe, gdyby próbowali choć trochę zmieniać świat na lepsze zamiast pić bezglutenową sojową latte w kawiarniach w wyglądających coraz bardziej podobnie zgentryfikowanych dzielnic globalnych miast? I może właśnie w takim miejscu leży potencjał politycznego wpływu sztuki na rzeczywistość?
Operacja Goldex Poldex pt. Kubota testuje możliwość stworzenia takiej brakującej estetyki przez zastosowanie dosyć prostego zabiegu. Należy wykorzystać to, co w danym momencie jest najtańsze, to co leży w hierarchii obiektów najniżej. Przynajmniej nikt na nas za wiele nie zarobi i będziemy zawsze o krok dalej niż system. Jeżeli jakieś formy staną się modne, coś innego będzie najtańsze i je będzie można wtedy wykorzystać. Warto spróbować przetestować działanie takiej strategii w różnych obszarach kultury wizualnej życia codziennego – mody, designu, jedzenia, muzyki czy sposobów przyjemnego tracenia czasu. Zamiast jarmużu i musu z organicznego topinambura serwujemy warzywną rybę i sałatkę z parówek. Zamiast sweterków Jeremy Scott’a, Acne czy Isabel Marant – polar i klapki Kubota. Zamiast odnowionych mebli z lat sześćdziesiątych – monobloki i płytę wiórową. Zamiast martwego kapitalistycznego czasu przynosimy machającego ogonem kota i całodobowy karnawał.
Piknik/ operacja Kubota Goldex Poldex w Gdańsku
Jakud de Barbaro, Bracia, Mikołaj Iwański, Eugeniusz Jędrzejczyk, Krzysztof Kaczmarek, Janek Simon, Andrzej Szpindler
Program:
- godz. 16.00 Janek Simon – wykład: Krótki przegląd systemów do gry w Totolotka
- godz. 18.00 Mikołaj Iwański – wykład Związki zawodowe klasy średniej – wstydliwa historia skutecznych protestów.
- godz. 20.00 Andrzej Szpindler – wykład preparowany Brzuchaty – negliżuje pincetę – sam 1 grosz (preparowany).
Cały czas – Krzysztof Kaczmarek – 8 Kanałowy festiwal filmowy w technologii autokarowej
Oprócz tego: Żółty ser 3d, Latające ryby, Nowa wernakularna innowacja kulinarna w Polsce, Kongres Kotów, Tajemniczy gość specjalny
SPÓŁDZIELNA Goldex Poldex:
Janek Simon, Krótki Przegląd Systemów do gry w Totolotka. Wykład prezentuje wybór najczęściej stosowanych strategii i systemów do gry w totolotka. Omawia także stojące za nimi założenia dotyczące natury rzeczywistości, historię loterii i rachunku prawdopodobieństwa oraz prezentuje rzadkie przypadki, w których graczom rzeczywiście udało się znaleźć dziurę w totolotkowym systemie.
Mikołaj Iwański, Związki zawodowe klasy średniej – wstydliwa historia skutecznych protestów.Od początku lat 90 akcje w obronie praw pracowniczych, protesty płacowe były zwykle skazane na niepowodzenia. Jedynym społecznie miejscem, w którym możliwe było prowadzenie udanego protestu stały się – jak widzimy z perspektywy czasu – związki zawodowe, skupiające członków szerokiej klasy średniej. Protesty lekarzy, nauczycieli, sędziów, policjantów jako jedyne – poza świetnie zorganizowanymi górnikami – odniosły w dłuższej perspektywie spektakularny sukces. Jest on jednak okupiony postępującym rozwarstwieniem społecznym, uprzedzeniami klasowymi i topnieniem kapitału, który mógłby zmienić obraz stosunków pracowniczych w szerszej perspektywie społecznej. Jeśli dziś zastanawiamy się, dlaczego duża część środowiska akademickiego ma poważny problem z poparciem protestów płacowych sprzątaczek uniwersyteckich, to niniejszy wykład będzie próbą naszkicowania odpowiedzi.
Andrzej Szpindler, Brzuchaty – negliżuje pincetę –sam 1 grosz (preparowany). Odczyt dotyczyć ma kwestii napiętka. Co mówi – nieproszony – napiętek? Napiętek – kościana ociupina, o której niektórym zdarzało się powiedzieć: myśl robi napiętek!. Odwrócona Laska? Tak. Bowiem napiętek, a zatem kość skokowa, zdecydowanie odpowiadać może za coś, co się nazywa wertykalność (wertykalność, wertowanie – [my, ukrywające się za plecami, które w polu ma estrada niewidka] etym.: wir, szczyt; a więc umoczenie w leceniach na słówko {kabel} lub kombinowanych lotach do pionka). Wertykalność robaczkuje od tego, gdzie się wstrzelił, pękając w szwach (robić kanapkę się rzucają wszystkie na jeden szew, same szwy), taki właśnie brzuchaty (grosz? grom!), tyci napiętek. Turlał się, schował w nodze i wyprofilował stojącą sylwetę, żeby łapciami dawała drapaka wzwyż i wzywała smaki na świadków (współczuja to zaszyty w łapce pacynki głośnik), co by patrzały, że trzyma ją do góry coś głębokiego i zawzięcie malutkiego, niczym sam demon Maxwella, dowodzący tym (naszym) razem: zemsta moczy się u góry, a u swojego dessous.
Jakub de Barbaro. Projektant. Mieszka i pracuje w Krakowie. Zajmuje się grafiką wydawniczą, identyfikacjami i systemami informacyjnymi. Absolwent ASP w Krakowie. Współzałożyciel Spółdzielni Goldex Poldex. Członek STGU. Dawniej wykładowca w Raffles Design Institute w Szanghaju, autor tekstów do magazynu 2+3D, VJ, kurator wystawy psa Pimpka.
Bracia. Duet artystyczny Agi Klepackiej i Maćka Chorążego. Projektują kostiumy i plastykę sceniczną dla opery i teatru (m.in. Capella Cracoviensis, Narodowy Teatr Stary w Krakowie), zajmują się plastyką filmową, tworzą przestrzenne eseje antropologiczne oraz sytuacje performatywne.
Mikołaj Iwański. Dr n. ekonomicznych, specjalizuje się w problematyce rynku sztuki współczesnej oraz społecznych i ekonomicznych kontekstów funkcjonowania sztuki. Absolwent filozofii na UAM. Adiunkt w katedrze Historii i Teorii Sztuki na Wydziale Malarstwa i Nowych Mediów Akademii Sztuki w Szczecinie. Członek sekretariatu Obywatelskiego Forum Sztuki Współczesnej oraz Komisji Środowiskowej Pracownicy Sztuki Inicjatywy Pracowniczej.
Krzysztof Kaczmarek. Artysta wizualny i filmowiec. Studiował film na Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu i ukończył grafikę na ASP w Krakowie. Współtworzył galerię Artpol w Krakowie. Debiutował na 10 edycji Festiwalu Nowe Horyzonty we Wrocławiu pełnometrażowym filmem Pompenzuballen. Współpracuje z galerią Dawid Radziszewski oraz z austryjacką państwową telewizją ORF.
Janek Simon. Artysta konceptualny i czasami kurator. Interesuje się geografią kulturową, a szczególnie kwestią różnicy i odległości pomiędzy miejscami, anarchizmem, etyką i praktyką DIY a także możliwościami użycia form nauki do produkcji znaczeń w sztuce. W roku 2007 otrzymał główną nagrodę w konkursie Spojrzenia był także nominowany do Paszportu Polityki. W latach 2008-2012 współprowadził w Krakowie niekomercyjną przestrzeń sztuki Goldex Poldex.
Andrzej Szpindler. Duch aktor rzecz.
