Wyprawa szlakiem Tōkaidō stała się tym samym poszukiwaniem nieistniejącego, pogonią za iluzją, obrazem hiperrealności. Ma to swe odbicie w konstrukcji ekspozycji. Jej wielowątkowy charakter to swego rodzaju palimpsest stworzony z przenikania się tego, co realne, z tym co wyobrażone.
Z racji osoby tropiącego obcego prezentowane prace stanowią refleksję dotyczącą recepcji odmiennej kultury imperium znaków, jak również pamięci pełnej dygresji i pobocznych odniesień, przypominającej strukturę sieci zacierającej linearny charakter drogi.
Prezentowana wystawa to multimedialny kolaż motywów z internetowej sieci, wymieszanych z dokumentalnymi zdjęciami z wyprawy, zacierającymi w migotliwej mozaice to, co realne, z tym co wirtualne; to formy kalejdoskopu z charakterystyczną wielością zmultiplikowanych odbić – powidoków zarejestrowanych obrazów; zdjęcia i przebłyski wideo – pojawiające się znienacka i szybko zanikające; notacje emocji i powidoków zapamiętanego. To także zmultiplikowane mapy bez konkretnej reprezentacji lub martwa natura elektronicznie ożywiana za pomocą interakcji z widzem.
Ekspozycja ma też konkretny wymiar nawiązujący do historii szlaku Tōkaidō. Wizyta na wernisażu właściciela ryokanu, gospody od XV wieku nieprzerwanie istniejącej na szlaku Tōkaidō i będącej w posiadaniu jednego rodu, świadczy o kultywowaniu tradycji, jej ciągłości. Historyczne zdjęcia buddyjskiego mnicha uratowane przez autora wystawy przed zniszczeniem ze świątyni Serca Księżyca to z kolei dowód na stopniową dezintegrację materialnej spuścizny.
Integralną częścią pokazu jest dźwięk nagrywany w trakcie wyprawy, ale przez multiplikację i fragmentaryczność nawiązujący raczej do muzyki konkretnej niż do ilustracji muzycznej.
Przewodnikiem Aleksandra Janickiego na szlaku Tōkaidō był japoński malarz, kaligraf, od lat związany z Muzeum Manggha – Masakazu Miyanaga. To dzięki niemu, cytując Imperium znaków Rolanda Barthes’a, autorowi wystawy udało się zstąpić w nieprzetłumaczalne. Wspólna praca polskiego i japońskiego artysty to przykład swego rodzaju opus magnum Mangghi: w symboliczny sposób ilustrujący realizację idei założonej przed dwudziestu laty instytucji.
Tōkaidō – droga wschodniego morza
Od 5 lipca do 28 września 2014 roku
Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie
