Robert Cohen – debiutował w wieku 12 lat występując w Royal Festival Hall w Londynie i przez ponad 40 lat swojej międzynarodowej kariery jest uważany za jednego z największych współczesnych wiolonczelistów. Z łatwością można usłyszeć, o co jest to całe zamieszanie, on gra jak bóg (New York Stereo Review); wirtuoz geniuszu (Nurnberg Nachrichten); Robert Cohen jest wiolonczelistą obdarzonym boskim talentem. Jest jednym z niewielu muzyków, który sprawia, że każdy dźwięk przemawia do publiczności (Keskisuomalainen, Finlandia).
Był zapraszany do współpracy na całym świecie przez takich dyrygentów, jak: Claudio Abbado, Antal Dorati, sir Mark Elder, Mariss Jansons, sir Charles Mackerras, Jerzy Maksymiuk, Kurt Masur, Riccardo Muti, Sir Roger Norrington, Tadaaki Otaka, Sir Simon Rattle, Michael Tilson-Thomas i Osmo Vanska.
Xavier de Maistre – urodził się w Toulon. Naukę gry na harfie rozpoczął w wieku 9 lat. Studiował pod kierunkiem Vassilia Briano w konserwatorium w rodzinnym mieście. Następnie doskonalił swoją technikę u Catherine Michel i Jacqueline Borot w Paryżu. W 1998 r. zwyciężył w prestiżowym International Harp Competition w Bloomington i następnie został pierwszym francuskim muzykiem, który dołączył do Filharmoników Wiedeńskich, z którymi współpracował do 2010 r., kiedy to rozpoczął swoją międzynarodową solową karierę.
Jako pedagog od 2001 r. związany jest z Musikhochschule w Hamburgu, prowadzi też często kursy mistrzowskie w Julliard School w Nowym Jorku, Toho University w Tokio i Trinity College w Londynie. Xavier de Maistre jest harfistą potrafiącym wykonać kompozycje przeznaczone pierwotnie na orkiestrę, np. takie jak Má Vlast Smetany, ze zdumiewającą precyzją. Niewielu harfistów odważyło się wykonywać taki repertuar, dzięki któremu Maistre jest uważany za jednego z najciekawszych i niezwykłych muzyków swojego pokolenia.
François Dumont – urodził się 19 października 1985 r. w Lyonie. Absolwent Conservatoire National Supérieur de Musique w Paryżu w klasie Bruna Rigutto. Umiejętności pianistyczne doskonalił w Międzynarodowej Akademii Pianistycznej Lago di Como we Włoszech.
W 2007 roku został laureatem międzynarodowych konkursów pianistycznych takich jak Konkurs im. Królowej Elżbiety Belgijskiej, konkursu im. Vlado Perlemutera we Francji (trzecia nagrody), konkursu im. Jeana Françoix we Francji (pierwsza nagroda).
Ilse Eerens – w wieku 14 lat rozpoczęła naukę w Lemmens Institute w Louvain. W 2002 r. została przyjęta do Nowej Akademii Operowej w Amsterdamie, gdzie uzyskała tytuł magistra. W 2003 r. zdobyła pierwszą nagrodę na Euriade Vocal Contest w Kerkrade.
Eerens występowała z wieloma uznanymi orkiestrami, m.in. Münchner Rundfunkorchester, Orkiestrą Filharmonii Holenderskiej, Orkiestrą XVIII wieku, Orkiestrą Holenderskiego Radia, Narodową Orkiestrą w Lille, Orkiestrą Filharmonii w Arnhem, Orkiestrą Filharmonii Brukselskiej, Orkiestrą Królewskiej Filharmonii Flamandzkiej, orkiestrą Anima Eterna, Orkiestrą Opery San Carlos w Lizbonie.
Szábolcs Esztényi – kompozytor, pianista, improwizator i pedagog pochodzenia węgierskiego, od 1969 mieszka w Polsce. Studiował grę na fortepianie w klasie Margerity Trombini-Kazuro i kompozycję u Witolda Rudzińskiego (oba dyplomy z wyróżnieniem) w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie.
Jako kompozytor i solista występował w kraju oraz za granicą na wielu festiwalach (m.in. na Warszawskiej Jesieni, Poznańskiej Wiośnie Muzycznej, Warszawskich Spotkaniach Muzycznych, Festiwalu Musica Polonica Nova we Wrocławiu, Festiwalu Muzycznym w Łańcucie, Forum im. Witolda Lutosławskiego, Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku, Biennale Zagreb, Budapesti Zenei Hetek, Donaueschinger Musiktage, Festiwal Pianistyczny w Bergamo-Brescia, Festival d’été de Lanaudière w Quebec, Nordiskie Musikdage, Recontres Internationales de Musique Contemporaine Metz).
Nelson Goerner – urodzony w San Pedro (1969), należy do grona najwybitniejszych pianistów swojego pokolenia, doskonały solista i ceniony kameralista. Naukę gry na fortepianie rozpoczął pod kierunkiem Jorge Garrubby, a następnie kontynuował w Konserwatorium w Buenos Aires u Juana Carlosa Arabiana i Carmen Scalcione. Zdobył I nagrodę na Konkursie Pianistycznym im. F. Liszta w Buenos Aires (1986). Na jego niepospolity talent zwróciła uwagę Martha Argerich, dzięki której otrzymał stypendium CIMAE – Art and Science Foundation i Mozarteum Argentino oraz rozpoczął studia w konserwatorium w Genewie. Ukończył je z najwyższym wyróżnieniem w klasie Marii Tipo (1990).
Tego samego roku zdobył I nagrodę na konkursie pianistycznym w Genewie. Po sukcesie tym występuje regularnie w największych salach koncertowych Europy, Japonii i obu Ameryk. Wrześniowe wydanie miesięcznika BBC Music z 1998 roku, przedstawiając kilkuzdaniowe charakterystyki ponad 250 postaci światowego życia muzycznego i próbując odpowiedzieć na pytanie Who is Who in Music, umieściło Nelsona Goernera w grupie new blood, określającej artystów spośród młodego pokolenia pianistów najbliższych największym mistrzom.
