Miłosz Benedyktowicz– urodził się w 1945 r w Chodzieży, zmarł w 1992 r w Nowym Jorku. Ukończył liceum plastyczne i ASP w Warszawie na Wydziale Malarstwa w 1972 r. Wczesne zainteresowania fotografią znalazły odbicie w jego twórczości artystycznej, był jednym z pierwszych w Polsce fotorealistów. Od 1979 r zamieszkał na stałe w Nowym Jorku. Miastu temu poświęcił większość prac powstałych w USA. Niezwykle pracochłonna technika malarska, którą uprawiał, sprawiła, że pozostawił liczebnie niewielki dorobek liczący niespełna 40 obrazów. W USA nawiązał współpracę z reżyserem Z. Rybczyńskim tworząc scenografię do jego autorskich filmów. W latach 1994-95 ASP zorganizowała wystawę pośmiertną artysty.
Ewa Benesz – mgr filologii polskiej UMCS w Lublinie (1966), aktorka dramatu (1971). Pracę w teatrze zaczyna u Ireny i Tadeusza Byrskich w Gorzowie Wielkopolskim, którzy kontynuują tradycję Reduty Osterwy i Limanowskiego. Bierze udział w pierwszym etapie prób do Apocalipsis cum figuris w Instytucie Aktora – Teatrze Laboratorium we Wrocławiu zakończony pokazem Ewangelii (1966 – 68). W następnych dwu sezonach gra w Teatrze Idy Kamińskiej w Warszawie, m.in. dwie główne role kobiece w Golemie i w Dybuku. Równocześnie jest wolnym słuchaczem PWS im. Zelwerowicza (1968 – 70). Współtworzy Puławskie Studio Teatralne (1970 – 1973), potem Studio Dramatyczne w Warszawie (1974). Po likwidacji Studia Puławskiego gra gościnnie w teatrach, nie wiążąc się z żadnym etatowo, m.in. rolę Solwejgi w Peer Gyncie w reżyserii Z. Cynkutisa w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu ( 1976). Podczas UTN we Wrocławiu uczestniczy w stażu Petera Brooka (1975). Przez lata wędruje po kraju z Panem Tadeuszem Adama Mickiewicza, głównie wzdłuż granicy wschodniej kraju, od Chełma po Sejny (1974 – 1977) i w kaliskim, we współpracy z Muzeum A. Mickiewicza w Śmiełowie (1980 – 1981). W 2001 roku rozpoczyna praktyczne studia antropologiczne śródziemnomorskich mitów kosmogonicznych . Mieszka na Sardynii i w Lublinie. Joanna Helander – urodziła się w Rudzie Śląskiej w 1948 roku. Studiowała romanistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, gdzie brała też czynny udział w studenckich zajściach marcowych w roku 1968. W tym samym roku została skazana na dziesięć miesięcy więzienia za protest przeciwko inwazji krajów Układu Warszawskiego na Czechosłowację. W roku 1971 wyemigrowała do Szwecji, gdzie bardzo szybko zaaklimatyzowała się i weszła w kontakt z ludźmi o podobnych zainteresowaniach intelektualnych i artystycznych. W latach 1974-1976 ukończyła studium fotografii w Göteborgu. Po pięciu latach na emigracji rozpoczęła swoje nieustające powroty do Polski , które odtąd będą głównym źródłem inspiracji w jej pracy artystycznej. W krótkim czasie stała się znanym fotografikiem, a kiedy w 1978 roku ukazała się jej książka Kobieta, cykl fotografii i wywiadów z kobietami w Polsce, zdobyła uznanie również jako pisarka. W 1983 roku została Fotografem Roku w Szwecji. W 2012 została odznaczona Krzyżem Wolności i Solidarności przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego. Krystyna Piotrowska – urodziła się w 1949 w Zabrzu. Studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie – Wydział Architektury Wnętrz (1966 – 1972), w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu – Wydział Grafiki i Malarstwa (1972 – 1975) i w Grafikskolan Forum w Malmö (1985 – 1990). Tworzy prace łączące fotografię, techniki graficzne i malarstwo. Jest autorką instalacji i wideo. Jej twórczość dotyka głównie tematu identyfikacji i pamięci. W latach 2006-2012 roku była kuratorką Projektu Próżna. Marcin Lenarczyk, DJ LENAR – muzyk, reżyser dźwięku. Czerpie i szuka dźwięku we wszelkich gatunkach muzycznych oraz w fieldrecordingu. Grając korzysta z gramofonu, loopstacji i płyt winylowych. Jego muzyka to rodzaj kolażu dźwiękowego tworzonego za pomocą zapętlonych fragmentów muzyki tradycyjnej i współczesnej. Rozwija i promuje umiejętności turntablistyczne w ramach projektu Deckonstrukcja – cyklu spotkań djsko-instrumentalnych łączących szeroko pojętą muzykę elektroniczną z muzyką instrumentalną. Jego utwór nagrany przez Polskie Radio Programu 2 w ramach Ars Acustica (corocznej fuzji radiostacji z całej Europy poświęconej sztuce dźwięku) został wydany na składance Community Scratch Games. Autor instalacji dźwiękowej będącej częścią projektu Hotel Polonia. Budynków życie po życiu, zdobywcy głównej nagrody Złotego Lwa na 11.Międzynarodowej Wystawie Architektury w Wenecji w 2008 roku.
Izabela Plucińska – urodziła się 1974 w Koszalinie, gdzie ukończyła Liceum Plastyczne. Studiowała animację w PWSFiT w Łodzi oraz na tamtejszej ASP, a także w poczdamskiej Wyższej Szkole Filmowo-Telewizyjnej im. Konrada Wolfa w Niemczech. Otrzymała stypendia od DAAD, Nipkow Programm i DEFA Stiftung w Berlinie. Spośród licznych plastelinowych animacji największe sukcesy przyniósł jej film Jam Session (2005) uhonorowany licznymi nagrodami, w tym Srebrnym Niedźwiedziem dla krótkiego metrażu na festiwalu w Berlinie. Szymon Brzóska – już w szkole średniej podjął pierwsze próby komponowania. Absolwent Akademii Muzycznej imienia Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu oraz Królewskiego Konserwatorium w Antwerpii, zainteresowany jest współistnieniem muzyki i innych dziedzin sztuki, takich jak taniec współczesny, teatr oraz kino. Współpracował między innymi z choreografem Sidi Larbi Cherkaoui (Sutra, Orbo Novo, Labyrinth, Milonga, Noetic), Davidem Dawsonem (Overture, Tristan + Isolde), Marią Pagés (Dunas), Vladimirem Malakhovem (Icarus) oraz Patrizią Bovi. Jego muzyka rozbrzmiewała w najważniejszych teatrach oraz salach koncertowych na świecie, między innymi w Sydney Opera, Staatsoper Berlin, Esplanade w Singapurze oraz Lincoln Center i Brooklyn Academy of Music w Nowym Jorku. Jest także twórcą ścieżki dźwiękowej do francuskiego filmu Le bruit des gens autour w reżyserii Diastème, którego przedpremiera odbyła się podczas Festiwalu w Avignon w 2008. W roku 2012 Szymon współpracował z grupą tancerzy i choreografów New Movement Collective nad przedstawieniem Casting Traces (premiera w Londynie w lipcu 2012 roku) oraz z Kayą Kołodziejczyk nad przedstawieniem Oh, Noh, którego premiera odbyła się w Centrum Sztuki Współczesnej przy Zamku Ujazdowskim w Warszawie. Muzykę Szymona wykonał na żywo Kinematic Ensemble skupiający muzyków współpracujących z kompozytorem od paru lat, m.in. pianistkę Barbarę Drążkowską.
