Andrzej Panufnik– kompozytor i dyrygent, urodzony 24 września 1914 roku w Warszawie, zmarł 27 października 1991 roku w Twickenham. Jeden z największych kompozytorów XX wieku. W latach 1932-36 studiował teorię muzyki i kompozycję (dyplom z odznaczeniem) u Kazimierza Sikorskiego w Konserwatorium Warszawskim. W latach 1937-38 odbył studia dyrygenckie pod kierunkiem Feliksa Weingartnera w Wiedniu, które kontynuował – od 1938 do 1939 – w Paryżu u Philippe’a Gauberta. Wojnę i okupację spędził w Warszawie, gdzie brał udział w legalnych i nielegalnych koncertach w charakterze pianisty (również w duecie fortepianowym z Witoldem Lutosławskim). Po wojnie, w latach 1945-46, był dyrygentem Orkiestry Filharmonii Krakowskiej, zaś w latach 1946-47 objął funkcję dyrektora Filharmonii Warszawskiej. Dyrygował gościnnie w Niemczech (z Berliner Philharmoniker), Francji (z paryską l’Orchestre National) i Anglii (z London Philharmonic Orchestra). W 1950 roku został wybrany wiceprzewodniczącym Międzynarodowej Rady Muzycznej UNESCO. W okresie powojennym zdobył wiele nagród na konkursach kompozytorskich w Polsce. W 1949 roku otrzymał najważniejsze odznaczenie państwowe PRL – Sztandar Pracy I klasy, zaś w 1951 i 1952 został laureatem Nagrody Państwowej II stopnia. W 1991 roku królowa brytyjska Elżbieta II nadała Andrzejowi Panufnikowi tytuł szlachecki (Sir). W tym samym roku otrzymał doktorat honoris causa Akademii Muzycznej w Warszawie. Andrzej Panufnik został pośmiertnie odznaczony Orderem Polonia Restituta.
Inga Fonar Cocos – urodzona w Warszawie, obecnie żyje i tworzy w Tel Aviwie. Małgorzata Sady, kuratorka festiwal – od końca lat 70. współpracuje jako kurator, tłumacz uczestnik i twórca projektów artystycznych z centrami sztuki, festiwalami filmowymi i teatralnymi w kraju i zagranicą (Kanada, Irlandia, Portugalia, Ukraina, Szwecja, Litwa, Wielka Brytania, Rosja, Czechy, Francja, Włochy, Niemcy). Od lat 90. propaguje twórczość Franciszki i Stefana Themersonów we współpracy z The Themerson Archive w Londynie (publikacje, wystawy, wykłady). Od 2002 prowadzi niezależną oficynę wydawniczą Gaberbocchus w Polsce. Jest związana z festiwalem Animator w Poznaniu. Współpracowała z Braćmi Quay przy filmie Inventorium śladów (2009) jako asystentka reżyserów i autorka improwizacji muzycznych. Jest autorką tekstu książki Inventorium śladów, wizualnie opracowanej przez Braci Quay. W 2010 wraz z Marcinem Giżyckim zrealizowała film dokumentalny Alfred Schreyer z Drohobycza. W 2011 stworzyła przestrzeń dźwiękową do wystawy Koji Kamoji’ego Mnich (Galeria Appendix2, Warszawa). W 2012 współpraca z tym artystą przyjęła postać instalacji i wystawy (Galeria Entropia we Wrocławiu i Ogród sztuk w Podkowie Leśnej. 2013 – wspólna realizacja Grobu Pańskiego w Kościele Wizytek w Warszawie. Od 2008 jest kuratorem programu filmowego Międzynarodowego Festiwalu Teatru Lalkowego i Filmu Animowanego dla Dorosłych Lalka też człowiek w Warszawie. Od 2010 przygotowuje programy animacji dla festiwalu ANIMO w Kwidzynie. Współpracuje z Fundacją InSitu (Warszawa-Sokołowsko). W sierpniu 2012 współkuratorowała (z Ewą Zarzycką) II Międzynarodowy festiwal sztuki efemerycznej Konteksty, a w 2013, 2014 była głównym kuratorem festiwalu. W 2014 roku kuratorka wystawy polskiej sztuki współczesnej w Kyoto (Japonia). Stypendystka Ministerstwa Kultury i DN . Pracuje obecnie nad scenariuszem filmu dokumentalnego o Archiwum Themersonów w Londynie. Jest autorką licznych przekładów z dziedziny literatury, filozofii i historii sztuki najnowszej (Wittgenstein, Russell, Themerson, Czechowicz i in). Pisze i mówi o filmie i sztuce. Pracuje przy realizacji filmów dokumentalnych i animowanych. Jest autorką wystaw fotografii. 4. Biennale Ars Polonia – Zbiegną się wszystkie świata strony Festiwal odbędzie się w dniach od 12 września do 19 października 2014 roku Galeria Sztuki Współczesnej w Opolu
