Performance Now to szeroki wybór prac artystów z całego świata reprezentujących szeroko pojmowany nurt sztuki performans. Wystawa podsumowuje ‒ począwszy od roku 2000 aż po dzień dzisiejszy ‒ okres najgwałtowniejszego rozwoju tego medium.
Ponad stulecie po tym, jak włoscy futuryści położyli nacisk na zaangażowanie publiczności i wezwali artystów wszystkich dyscyplin, by dołączyli do ich sprawy, performans jako gatunek realizowany przez artystów wizualnych stał się kluczowy dla zrozumienia rozwoju współczesnych koncepcji artystycznych i artystycznej wrażliwości.
Prezentując prace najważniejszych współczesnych reprezentatów tego nurtu, Performance Now, podkreśla jego potencjał krytyczny i eksperymentalny. Wątki te pojawiają się w realizacjach takich międzynarodowych twórców jak Marina Abramović, William Kentridge, Clifford Owens, Spartacus Chetwynd czy Jérôme Bel.
Wybrane prace problematyzują efemeryczność performansu transformując uchwycone doświadczenie istniejące na żywo, w nowe prace ‒ zachowujące siłę i znaczenia oryginału, równocześnie wskazując w jakim stopniu artyści wizualni wykorzystują strategie performanse w procesie twórczym oraz jak poprzez performatywne działania powstają poszczególne obiekty, instalacje, prace wideo czy fotografie. Performance Now prezentuje w jaki sposób wymienione media mogą zostać zreformowane poprzez innowacyjne strategie twórcze wynikające często z konieczności dokumentacji i zapisu ulotnego doświadczenia.
W ostatnich latach jesteśmy świadkami powoływania wydziałów performansu w wielu najważniejszych muzeach na całym świecie, a sam performans uznawany jest za jedną z najważniejszym form artystycznych XXI wieku. Wystawa oferuje przegląd najistotniejszych wydarzeń związanych z tym zjawiskiem. Performance Now to seria wystaw, których celem jest zaprezentowanie najbardziej znaczących performansów od roku 2000 do czasów obecnych, aby inicjować dyskusję na temat historii sztuki performansu.
O zaproszonym kuratorze:
Nowatorskie studium RoseLee Goldberg, opublikowaną po raz pierwszy w roku 1979 pracę Performance Art: From Futurism to the Present, uznaje się współcześnie za tekst kluczowy dla zrozumienia rozwoju tytułowego gatunku ‒ dzieło doczekało się już trzech wydań i zostało przetłumaczone na więcej języków niż jakakolwiek inna publikacja o podobnym charakterze (m.in. chiński, chorwacki, francuski, japoński, koreański, portugalski i hiszpański). Jako dyrektorka londyńskiej galerii Royal College of Art (RCA) Goldberg wdrażała pionierskie strategie działań wystawienniczych, integrując praktykę kuratorską oraz doświadczenie z dziedziny performansu z działaniami edukacyjnymi o charakterze konferencyjnym. Rezultatem realizacji tego programu było nawiązanie ścisłej i bezpośredniej współpracy między poszczególnymi wydziałami RCA i włączenie każdego z nich do wspólnego opracowywania poszczególnych aspektów danej wystawy.
Popularyzację idei praktyk multidyscyplinarnych kontynuowała Goldberg jako kuratorka w nowojorskiej galerii The Kitchen: zwracała uwagę na konieczność równouprawnienia poszczególnych mediów/perspektyw dzieląc przestrzeń galerii na przestrzeń wystawienniczą, przestrzeń prezentacji nagrań wideo oraz przestrzeń dedykowaną regularnie odbywającym się wystąpieniom performans. To właśnie tu Goldberg kuratorowała pierwsze indywidualne wystawy Cindy Sherman, Sherri Levine, Roberta Longo, Jacka Goldsteina czy The Kipper Kids.
Jej ostatnim osiągnięciem jest realizacja autorskiej wizji Performa która ustanowiła precedens, za sprawą którego prace z nurtu sztuki performance trafiają do przestrzeni muzealnych i oddziaływują na zróżnicowane grupy odbiorców zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i poza ich granicami.
