Twórczość Zygmunta Radnickiego została pokazana na wystawie w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego w Krakowie i Galerii Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Część wystawy prezentowana w Galerii ASP ukazuje Radnickiego jako ucznia, który tam rozpoczął w roku 1945 swoją karierę artystyczną, by ją zakończyć jako profesor i rektor uczelni. Ekspozycja prac Zygmunta Radnickiego w Sali Koloryzm w Galerii Sztuki Polskiej XX wieku odzwierciedla znaczenie tego artysty w historii sztuki polskiej. Jego dzieła, dotąd niepokazywane w ramach wystawy stałej, znalazły się tam w kontekście prac kolegów, którzy wywarli na niego znaczący wpływ lub towarzyszyli rozwojowi jego twórczości.
Zygmunt Radnicki był jednym z najmłodszych przedstawicieli pokolenia artystów, które tworzyło nowoczesną sztukę w Polsce. Od 1 kwietnia do 2 sierpnia prace z lat 1921–1969 tego malarza prezentowane będą na wystawie w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego w Krakowie, a w nowo otwartej Galerii Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie od 1 do 29 kwietnia. Zorganizowania tych wystaw podjęły się obie instytucje.
Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie od paru lat wydaje albumy poświęcone twórczości wybitnych artystów związanych z tą uczelnią. Kolejny tom poświęcony jest Zygmuntowi Radnickiemu (1894–1969), artyście niedostatecznie znanemu, a w rezultacie – niedocenionemu. Jego postać i dzieło koniecznie należy przypomnieć, jako jednego z twórców eksperymentalnych, poszukujących – pisze w albumie towarzyszącym wystawom artysty w Muzeum Narodowym i w Akademii Sztuk Pięknych Dyrektor Muzeum Narodowego w Krakowie Zofia Gołubiew.
Radnicki urodził się w Czortkowie koło Tarnopola, lecz w okresie międzywojennym mieszkał i pracował we Lwowie. Po II wojnie światowej swoje życie zawodowe związał z Krakowem i tamtejszą Akademią Sztuk Pięknych, której był profesorem i rektorem. Przede wszystkim był jednak artystą – zajmował się malarstwem i grafiką. Jeszcze przed I wojną światową Radnicki rozpoczął studia na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, lecz w 1915 roku został powołany do wojska i Akademię skończył dopiero w 1924 roku. Trzy lata wcześniej wziął udział w wystawie formistów, awangardowego ugrupowania, czerpiącego inspirację m.in. z kubizmu, ekspresjonizmu, futuryzmu, z którym związani byli tacy artyści jak: Leon Chwistek, Tytus Czyżewski, Zbigniew i Andrzej Pronaszko, August Zamoyski, Stanisław Ignacy Witkiewicz, Kazimierz Szczuka, Jan Hrynkowski.
