Wystawę w Galerii Kaplica stworzą artyści ukraińscy zaproszeni do współczesnego projektu polsko-ukraińsko-niemieckiego, mającego na celu nawiązanie kontaktu sztuki współczesnej z narodowym dziedzictwem i sztuką Brandta. Instalacja Włodko Kaufmana zatytułowana Gniazdo lub Rodowód będzie złożona z czterech–pięciu obiektów, inspirowana pojęciem kultu i tradycji rodzinnych, wykonana z różnorodnych materiałów, m.in. naturalnych, takich jak gałęzie, oraz metalowych i z tworzyw sztucznych. Część instalacji znajdzie się we wnętrzu kaplicy, pozostała będzie ingerować w przestrzeń wokół galerii. Wystawie towarzyszyć będzie projekcja filmowa Serhija Petluka, nakręcona w Orońsku i poświęcona temu miejscu.
Wernisaż
Wernisaż 20 czerwca stanie się swoistą kulminacją uroczystości brandtowskich. Otwarcie ekspozycji będzie urozmaicone poprzez koncerty muzyczne oraz działanie w typie performance. Program wernisażu obejmie także prezentacje artystów współczesnych, którzy podejmą próbę konfrontacji dawnej sztuki z własną wizją twórczą. Józef Brandt odbył liczne podróże na Ukrainę, a piękno tego kraju uwieczniał na swoich obrazach. Z kolei w Monachium miał swoją pracownię malarską i zarabiał na życie, realizując zamówienia niemieckiej arystokracji. Jego międzynarodowe koneksje organizatorzy pragną podkreślić zaproszeniem artystów ukraińskich, polskich i niemieckich. Ten swoisty dialog z historią, narodowością i kulturą zorganizowano we współpracy m.in. ze Stowarzyszeniem Artystycznym Dzyga ze Lwowa. W projekcie wezmą udział: z Ukrainy – Włodko Kaufman, Natałka Szymin, Serhij Petluk, Ołeksa Furdijak i Wasylyna Burjanyk; z Polski – Paweł Łubowski, Anna Orlikowska, Jarosław Perszko i Grzegorz Rogala; z Niemiec – Christoph Both-Asmus. Artyści stworzą instalacje rzeźbiarskie, świetlne i prace multimedialne, które ukażą postać Józefa Brandta w aktualnym świetle i odpowiedzą na pytanie, czy twórczość Brandta może dziś być źródłem inspiracji. Ich prace zostaną włączone w przestrzeń parkową i pałacową i będą swoistym komentarzem do twórczości patrona Centrum Rzeźby w Orońsku i próbą recepcji jego sztuki.
Istotnym elementem obchodów setnej rocznicy śmierci Józefa Brandta jest recepcja twórczości patrona Orońska w sztuce współczesnej. Czy malarstwo Brandta i jego dziedzictwo mogą obecnie inspirować współczesnych artystów i jak odczytują oni sztukę powstałą przed modernizmem i postmodernizmem, mającą zupełnie odmienne cele niż nasza postnowoczesna epoka? W projekcie biorą udział artyści z trzech krajów, z którymi związany był Józef Brandt – Niemiec, Polski i Ukrainy.
Prezentujemy różnorodne prace stworzone specjalnie na obchody rocznicowe w Orońsku. Są to instalacje, filmy video, performance, rzeźby i obiekty, które odnoszą się do twórczości Józefa Brandta, jego życia oraz siedziby, gdzie wraz z rodziną i artystami spędzał lato. W pałacu pojawiły się wirtualne rzeźby stworzone pod kierunkiem Grzegorza Rogali przez studentów Grafiki z Wyższej Szkoły Informatyki Stosowanej i Zarządzania w Warszawie. Widzowie, za pomocą telefonów komórkowych, mogą obejrzeć trójwymiarowe obiekty i odczytać dotyczące nich informacje. Ta nowoczesna technologicznie forma będzie stale obecna w ofercie zwiedzania siedziby Józefa Brandta jako element współczesnego muzealnictwa.
Instalacja video Anny Orlikowskiej odnosi się do koncepcji bryły architektonicznej pałacu Brandta rozumianej jako rzeźba, jako „granica” rozdzielająca przestrzeń na wewnętrzną – pałacową oraz zewnętrzną – przestrzeń otaczającego go parku. Praca bada owe dwa, w sztuczny sposób wydzielone i nieprzystające do siebie światy oraz momenty ich wzajemnego przenikania się. Autorka odwołuje się do cytatu z Kompozycji przestrzennej. Obliczenia rytmu czasoprzestrzennego Katarzyny Kobro i Władysława Strzemińskiego:
„Każda rzeźba w granicach swoich zawiera pewną określoną część przestrzeni. Dlatego możemy powiedzieć, że rzeźba zamyka przestrzeń w sobie. Jednocześnie granica rzeźby jest granicą, która zamyka przestrzeń znajdującą się poza rzeźbą i przedziela ją od przestrzeni zawartej w rzeźbie. W ten sposób granice rzeźby możemy rozpatrywać zależnie od swojego nastawienia – albo jako granicę kształtującą przestrzeń wewnętrzną, albo też jako granicę, która kształtuje przestrzeń zewnętrzną.”
Jarosław Perszko stworzył neonowy obiekt zatytułowany Krok, który jest – obok projektu Przejście Jarosława Kozakiewicza drugą realizacją nowego Parku Rzeźby w Orońsku. Świecący na czerwono neon w kształcie uproszczonej ludzkiej sylwetki wyłania się z ziemi, przebija metalową podstawę i wraca, tworząc zamknięty układ krwiobiegu – znak nieustającego procesu przemiany przebiegającego w Centrum Rzeźby Polskiej.
