Bydgoszcz (Mózg, Teatr Polski)
24 października
- Grupa Fluxus – seria pokazów performance + instalacja (Ann Noël, Ben Patterson, Eric Andersen)
- The Love & Beauty Seekers – koncert
- Roscoe Mitchell / Jerzy Mazzoll / Sławek Janicki / Qba Janicki – koncert
5 listopada
- Dark Horse – koncert
- Chris Jarrett – koncert
- The Necks – koncert
- Noisezone – koncert
6 listopada
- Nomad-X (Franziska Baumann / Claudia Brieske / Christoph Baumann) – performance multimedialny
- David Moss – koncert
- Jan Jelinek & Masayoshi Fujita – koncert
- LXMP – koncert
7 listopada
- Luo Chao-Yun – koncert
- Trilok Gurtu – koncert
- Stian Westerhus – koncert
- Sonar Soul feat. Paulina Przybysz – koncert
- 67,5 Minuty Projekt – koncert
Grupa Fluxus
Kurator pokazu: Grzegorz Pleszynski
„Ja nie płaczę – ja się śmieję.”
To zdanie wypowiedział Eric Andersen, kiedy nagrywałem muzyczny collage złożony ze śmiechów różnych ludzi. Poprosiłem również artystów Fluxusu o dołączenie się ze swoimi głosami i śmiechami. Eric zaczął dziwnym głosem przypominającym raczej płacz niż śmiech. Kiedy zapytałem go: „Dlaczego płaczesz?”, odpowiedział: „Ja nie płaczę – ja się śmieję”.
Fluxus od samego początku uczynił śmiech i zabawę jednym z głównych elementów twórczych poszukiwań. Teraz, jako kurator pokazu Fluxus podczas Mózg Festival, pomyślałem, że to doskonały tytuł.
Obie światowe wojny przyczyniły się do tego, że największe osiągnięcie Renesansu – idea humanizmu – stanęła na krawędzi unicestwienia. Zaistniała potrzeba radykalnych zmian. Już od czasów Zygmunta Freuda zmieniać zaczęło się widzenie człowieka, tego kim jest. Człowiek okazał się czymś więcej niż tylko zewnętrzną powłoką, poddaną prawom natury i kultury. Kimś znacznie przekraczającym nasze dotychczasowe wyobrażenia o nas samych. Okazał się splotem niezwykłych i zaskakujących odczuć i emocji, realnych i absurdalnych, świadomych i intuicyjnych. To największa od czasów renesansowego przełomu zmiana widzenia człowieka i jego miejsca w świecie. Działania Fluxusu to próba zobaczenia świata i siebie samego z nowej perspektywy. Absurd, intuicja i śmiech w poszukiwaniu wolności i refleksji nad światem. Nazwa Fluxus wskazuje na ową nieokreśloną płynność i dynamikę świata. Kiedy świat w XX wieku otrząsnął się z dwóch światowych katastrof wojennych, nie tylko pozostały ruiny miast i domów, ale także w gruzy rozsypało się dotychczasowe widzenie świata jako struktury złożonej z odwiecznych i niepodważalnych praw i zasad.
Jedną z najbardziej znanych akcji Fluxusu było zniszczenie pięknego fortepianu, czyn tyleż świętokradczy, co absurdalny. Odbyło się to w Wiesbaden w 1962 roku podczas pierwszego Międzynarodowego Festiwalu Fluxusu Fluxus International Festspiele. Performance ten to odzwierciedlenie brutalności realnego świata. Dorośli mężczyźni bawią się jak chłopcy, demolując symbol wzniosłej kultury i piękna. Bo ta wzniosła kultura, jak się okazało, nie potrafiła uchronić ludzkości przed nieomal całkowitym unicestwieniem. Gorzkie to stwierdzenie: Ja nie płaczę – ja się śmieję…
Tekst: Grzegorz Pleszynski
11. Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej i Sztuk Wizualnych Mózg Festival
Od 23 października do 14 listopada 2015 roku
Warszawa, Bydgoszcz
