Malarstwo kobiet jest obecnie jednym z najciekawszych przejawów polskiej sztuki aktualnej. To wyjątkowe zjawisko o wyraźnie zaznaczonej różnicy – jest czytelne i rozpoznawalne. Stosowany do tej pory „kod feministyczny” przestał być dla niego wystarczającym systemem odczytu.
Wystawa pokazuje reprezentatywny i aktualny stan różnorodnych poszukiwań artystycznych: obrazy, realizacje malarskie, obiekty malarskie i architektoniczne. W jej ramach powstały również obiekty typu site-specific. Jest to rozbudowana prezentacja poszczególnych artystek – powierzchnia wystawowa obejmująca ok. 450 m² została dodatkowo powiększona o malarskie interwencje zrealizowane na łączących sale wystawowe korytarzach i zadaszonym patio – co zwiększyło ją do niemal 650 m².
Wystawa jest próbą opisania zjawiska, które już od pewnego czasu staje się wyraźną konwencją, rozpoznawalną w sztuce polskiej początku XXI wieku. Aktywność kobiet w całej sztuce wizualnej już od lat 80. była wyjątkowo ważna i czytelna, ale dopiero obecnie przełamanie dominacji mężczyzn w obszarze malarstwa staje się symptomatyczne. Parytety, o które dzisiaj tak chętnie walczy wielu politycznych graczy, w obszarze sztuki nieźle funkcjonowały w Polsce 30 lat temu. Artystki, w tym również malarki, w światowej sztuce oczywiście funkcjonowały – zresztą tak jak w polskiej – zwykle jednak były to przykłady incydentalne. Jednak tendencje się odwróciły – ostatnie 10 lat jest okresem niezwykłego rozkwitu malarstwa kobiet. Towarzyszy temu również jakościowe bogactwo jego przejawów.
W wystawie bierze udział ponad 20 artystek, które prezentują szerokie spektrum malarstwa przedstawiającego: symbolicznego, narracyjnego czy ekspresyjnego. Można będzie też zobaczyć freski Siostry Michaliny, odkryte w czasie niedawnego remontu poklasztornego budynku Centrum Kultury.
Wystawa stanowi interdyscyplinarny pokaz różnorodnych form, przez które może wyrażać się malarstwo. Chociaż poszczególne obrazy budzą skojarzenia ze znanymi dziełami z historii sztuki, to artystki wykorzystują ten trop świadomie. To, co już znane, zostało przefiltrowane przez ich osobiste doświadczenia, emocjonalność, płciowość oraz świadomość kulturową.
Powstają obrazy odmienne. Zrozumienie tej sytuacji nie będzie wcale takie proste z powodu dziejowych uprzedzeń i ciągle aktywnych schematów, szczególnie tych wynikających z obciążeń związanych ze społecznymi rolami kobiet, jakie ukształtowały się historycznie. Popularyzacja malarstwa kobiet jako naturalnie powstającego obszaru w obrębie aktualnej sztuki będzie miała tu kluczowe znaczenie.
Wystawie towarzyszy katalog z dodatkowym materiałem ilustracyjnym prezentującym sztukę poszczególnych artystek, który próbuje to wyjątkowe zjawisko umieścić w szerszym kontekście sztuki ogólnopolskiej i europejskiej.
Jan Gryka
Artystki: Basia Bańda, Małgorzata Blamowska, Milena Brudkowska, Izabela Chamczyk, Monika Chlebek, Julia Curyło, Aleksandra Czerniawska, Kamila Czosnyk, Pola Dwurnik, Viola Głowacka, Aleksandra Ignasiak, Ewa Juszkiewicz, Maja Kitajewska, Karolina Komorowska, Katarzyna Kukuła, Agata Kus, Cecylia Malik, Julita Malinowska, Magdalena Moskwa, Anna Reinert, Jadwiga Sawicka, Agula Swoboda, Marta Szulc, Siostra Michalina.
Malarki
Wernisaż: 4 grudnia 2015 roku, godz. 18.00
Wystawa czynna do 22 stycznia 2016 roku
Galeria Biała
Centrum Kultury w Lublinie
