„Musimy się nauczyć więcej widzieć, słyszeć i odczuwać. Nasze zadanie wcale nie polega na tym, by odnaleźć w dziele sztuki jak najwięcej treści, ani na tym, by wycisnąć z niego więcej treści, niż ono w sobie ma. Musimy odsunąć treść na bok, aby w ogóle być w stanie zobaczyć dzieło. […] Nie potrzebujemy hermeneutyki, ale erotyki sztuki” – pisała Susan Sontag.
Słowa Susan Sontag o otaczającej nas rzeczywistości są aktualne jak nigdy wcześniej. Przyzwyczailiśmy się do nadmiaru obrazów, które atakują nas z każdej strony. Ich nachalność i prymitywizm stały się nieodzowną częścią naszego świata. Trudno od tego uciec. Przekonanie o tym, że odbiorcy trzeba wszystko jak najprościej i jak najdobitniej przekazać, wyjaśnić, wkradło się również do sztuki. Oswajamy się z tą łatwością odbioru coraz bardziej, przestając kształtować swoją wrażliwość, ufać zmysłom. Kiedy wszystko zostaje nazwane, znika prawdziwa, indywidualna więź, spłyca się przekaz.
Dlatego w kontekście tej wystawy bezpośredni odbiór obrazu nie oznacza: szybciej i łatwiej. Prezentowane realizacje oddziałują bezpośrednio na odbiorcę za pomocą szeroko pojętego obrazu (obiektu). Odwołują się do jego wrażliwości, wyobraźni, umiejętności wykorzystania różnorodnych skojarzeń, funkcjonujących w dużej mierze poza obszarem słowa.
Posługujemy się abstrakcją. W naszym rozumieniu odnosi się ona do obrazów zarówno rzeczywistych, jak i wewnętrznych. Pozwala wyodrębnić ich „esencję”, aby uzyskać obraz będący syntezą danej myśli, rzeczy, emocji. Tak powstają obiekty-archetypy, zrozumiałe tylko w sferze widzenia, ale będące równoprawnymi bytami, niosące ze sobą uniwersalne, ponadczasowe przekazy.
Umiejętność nawiązania kontaktu z tego typu pracami wymaga otwartości i swego rodzaju odwagi. Dla nas jednak takie traktowanie sztuki jest jedyną możliwą drogą, sposobem bycia.
Bezpośrednio nie znaczy łatwiej. Znaczy bez pośrednictwa, indywidualnie, intymnie, prawdziwie.
Michalina Wawrzyczek-Klasik
Michalina Wawrzyczek-Klasik – urodzona w 1984 roku w Żorach. Jest absolwentką ASP w Katowicach; uzyskała dyplom z wyróżnieniem w 2010 roku w pracowni serigrafii prof. Waldemara Węgrzyna. Prezentacje do dyplomu przygotowywała w pracowni malarskiej prof. Ireneusza Walczaka oraz pracowni intermediów prof. Adama Romaniuka. Jest asystentką w pracowniach sitodruku oraz druku wypukłego w WST w Katowicach, doktorantką, stypendystką Ministra Kultury. Była dwukrotnie nominowana do Grand Prix Biennale Grafiki Studenckiej w Poznaniu.
Michał Klasik – urodzony w 1978 roku w Rybniku. Jest absolwentem Filii Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie. Uzyskał dyplom z rzeźby w pracowni prof. Andrzeja Szarka oraz dyplom dodatkowy w pracowni ceramiki dr hab. Małgorzaty Skałuby-Krentowicz w 2010 roku. Obecnie jest doktorantem w Instytucie Sztuki Uniwersytetu Śląskiego. Zajmuje się wszelkiego rodzaju działaniami przestrzennymi w obrębie rzeźby, ceramiki i dźwięku. Jego realizacje mają często charakter performatywny. Jest zaangażowany w projekt „Dźwięki ziemi” przy katedrze ceramiki UŚ w Cieszynie. W 2015 roku został zakwalifikowany w kategorii rzeźba, jako jedyny Polak, do finału weneckiego konkursu Arte Laguna Art Prize.
Artur Masternak – urodzony w 1985 roku w Sosnowcu. Jest absolwentem ASP w Katowicach. Dyplom z wyróżnieniem uzyskał w pracowni wklęsłodruku prof. Jana Szmatlocha. Był stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w roku 2010. Został uhonorowany wyróżnieniem w konkursie Najlepsze Dyplomy Akademii Sztuk Pięknych; otrzymał też Nagrodę Stowarzyszenia Promocji Artystów wybrzeża Era Art w konkursie III MB Grafiki Cyfrowej w Gdyni. Obecnie jest doktorantem, asystentem w pracowniach druku wklęsłego oraz druku płaskiego w WST w Katowicach.
Bezpośrednio. Michalina Wawrzyczek-Klasik, Michał Klasik, Artur Masternak
Wernisaż: 22 kwietnia 2016 roku, godz. 18.00
Wystawa otwarta do: 29 maja 2016 roku
Miejska Galeria Sztuki w Częstochowie
