Ten ostatni aspekt w szczególny sposób uzmysławiają analizy gestów, zapisane w pracach wideo z wykorzystaniem slow motion. Artystka ponownie używa własnego ciała – tym razem, by uczynić zeń figurę, performatywnie wpisaną w język ciała oraz naśladującą gestykulację jako wyraz emocji. W tym wypadku do głosu dochodzi powiązany wymiar pamięci indywidualnej, który – jakby ujęła to Aleida Assmann – wskazuje na związki z pamięcią kulturową. Ciało staje się niejako literą emocjonalnego alfabetu, w ramach którego dochodzi do fuzji pomiędzy piszącym ciałem a jego obrazem, ujętym w gest. Dawidek uprawia więc kolejną odmianę ciałopisania, pisząc samą sobą w przestrzeni kadru i przywołując gesty wręcz archetypowe: kołysanie dziecka, klęczenie czy instynktowne zasłanianie się przed nadchodzącym uderzeniem. Ciało jako medium pamięci łączy zatem pamięć indywidualną z pamięcią kulturową. Parafrazując Kierkegaarda, Dawidek chce być zatem nie tylko tablicą, lecz również piszącym ciałem i cielesną literą w przestrzeni. Bierze w swoje ręce akt przemiany siebie w obraz. Tylko wówczas bolesna i frustrująca niewypowiadalność ciała nie doskwiera (jej) tak bardzo.
Tekst: Marta Smolińska
Małgorzata Dawidek, polska artystka wizualna mieszkająca w Wielkiej Brytanii. Absolwentka Malarstwa (1996–2001) i Krytyki Artystycznej (1997–2002) na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. W 2009 roku obroniła doktorat z historii sztuki w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od 2015 roku prowadzi badania doktorskie w Slade School of Fine Arts na University Collage London.
Artystyczne i naukowe zainteresowania Małgorzaty Dawidek łączą sztuki wizualne, lingwistykę, literaturę oraz antropologię. W sztuce artystka zajmuje się językowym aspektem komunikacji, a także związkami pomiędzy ciałem a słowem, jego obrazami i desygnatami. W tej optyce analizuje problematykę świadomości językowej, granic i możliwości języka, a także ciała rozumianego w kategorii ‘tekstu rzeczywistości’, repozytorium pamięci i ciałografii. Za pomocą ciała tekstu opowiada o cielesności organicznej jawiącej się jako nieustanna narracja, tekst w procesie. Artystkę interesują stany graniczne, niewypowiadalność emocji, ograniczenia fizyczne i psychiczne blokady.
Artystka pracuje w różnych technikach – malarstwo, rysunek, tekst, audio, wideo, instalacja. Jest autorką tekstów wizualnych, obiektów tekstowych, hipertekstów analogowych i serii fotografii.
Małgorzata Dawidek. Bodygraphy
Od 12 kwietnia do 8 maja 2016 roku
Galeria Wozownia w Toruniu
