Połowa XX wieku przynosi rozwój narzędzi komputerowych, a co za tym idzie – technik w dziedzinie digitalizacji obrazu. Osiągnięcia te w dynamiczny sposób wkraczają w obszar sztuki. Ruch ten można porównać do rewolucji fotograficznej, jaka dokonała się na przełomie XIX i XX wieku w historii sztuki.
Dyscyplina fotografii początkowo nieakceptowana w środowiskach artystycznych, odrzucana przez krytykę zaczyna stopniowo wchodzić w obszar zainteresowań poszczególnych twórców, objawiać się pod postacią wielokierunkowej działalności, złożonego warsztatu ale i rezonować na dotychczas stosowane media, środki wypowiedzi. Fotomontaż, a w konsekwencji sztuka hiperrealizmu stanowią skromny wycinek przykładów tego typu influencji.
Obecnie narodziny owego medium uważa się za punkt wyjściowy w refleksji nad swoistością malarstwa, jego specyfiką, a w dalszej konsekwencji czynienia starań w kierunku emancypacji formy plastycznej i zaistnienia abstrakcji. Tym samym to, co na przełomie XIX i XX wieku postrzega się za swego rodzaju zagrożenie wobec tradycyjnie rozumianych sztuk pięknych, w efekcie staje się zaczynem do rozwoju klasycznych dziedzin twórczości, ich „samouświadomienia”.
Podobnego zawirowania dokonują obecnie media cyfrowe. Obrazy digitalne to nie tylko obiekty o charakterze użytkowym, komercyjnym, ale również realizacje wpisujące się we właściwe współczesności nurty wypowiedzi artystycznej. Nie chodzi tu tylko o sztukę multimedialną, interaktywną, lecz także o malarstwo i grafikę, interesujące zetknięcie tego, co analogowe, z tym, co cyfrowe.
Wystawa Geometria ekranu – geometria obrazu wpisuje się w większy projekt konstytuowania i animowania nurtu Geometrii Dyskursywnej (ang. Discursive Geometry). Wysiłek, którego efektem są liczne wystawy indywidualne i zbiorowe, sympozja artystyczno-naukowe, podejmowany jest przez artystów i teoretyków skupionych wokół Instytutu Sztuk Pięknych Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach.
Przytoczone tu pojęcie wiązane jest z twórczością artystów posługujących się językiem konkretu, odżegnujących się jednak od wąsko rozumianego formalizmu, estetycznych kalkulacji, podejmujących rodzaj dialogu z otaczającą rzeczywistością, jej wszelkimi aspektami. W ramach czynionych tu dyskusji, rozmów zauważa się, iż geometria, której istotną właściwością jest uniwersalizm, pomimo wielokrotnych prób jej deprecjacji na nowo definiuje swą rolę i postać w sztuce.
Jednym z przejawów owego renesansu jest geometria obrazu cyfrowego, stanowiąca wyraz matematyczności, logiki systemów komputerowych. Sztuka nowych mediów i to, co się sytuuje wokół niej stanowi odbicie współczesnej rzeczywistości, w której zacierają się granice między tym co realne, a wirtualne, analogowe i cyfrowe.
W ramach tworzonego projektu wystawienniczego podjęte zostają następujące problemy i zagadnienia:
- transpozycje obrazów cyfrowych na analogowe, analogowych na cyfrowe;
- sztuka generatywna – obrazowanie kodów;
- obraz jako spektakl, proces, efemeryda;
- przestrzeń obrazu digitalnego: immersja i inercja;
- glitch wizualny i akustyczny.
Artyści: Codemanipulator, Wiesław Łuczaj, Jakub Matys, Aleksander Olszewski, Jan Pamuła, Sławomir Plewko, Zbigniew Romańczuk, Mikołaj Sęczawa, Przemysław Suliga, Piotr Welk, Maciej Zdanowicz.
Geometria ekranu – geometria obrazu
Od 11 maja do 1 czerwca 2016 roku
Wernisaż: 11 maja 2016 roku, godzina 13.00
Kurator: Maciej Zdanowicz
Galeria XS Instytutu Sztuk Pięknych Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach
