Twórczość Zhanga Minjie to wielkie widowisko. Sceny niekiedy teatralne, a niekiedy na wskroś realistyczne tworzone są przez artystę z mistrzowską precyzją i wirtuozerią. Nie sposób oprzeć się wrażeniu uczestniczenia w zbiorowej manifestacji, maskaradzie, hucznej celebracji święta, nie zawsze o konotacjach pozytywnych. Odczucie to, będące dominantą w interpretowaniu prac artysty, tłumaczy tytuł nadany wystawie przez organizatorów. To właśnie teatr i zjawisko teatralizacji tak silnie zakorzenione w kulturze europejskiej, mające oprócz znaczenia podstawowego także głębsze dotyczące światopoglądu, ideologii kulturowej i artystycznej, równie mocno dotyczy zjawisk zachodzących w kulturze Chin, a transponowanych na współczesną sztukę.
Wystawa Teatr życia jest wydarzeniem szczególnym. Zhang Minjie, jako laureat nagrody im. Leona Wyczółkowskiego ufundowanej przez Muzeum Okręgowe w Bydgoszczy podczas Międzynarodowego Triennale Grafiki w Krakowie w 2015 roku, uznany został za artystę, którego twórczość pomimo odległości zarówno przestrzennej jak i kulturowej, najbardziej koresponduje z działalnością wielkiego, polskiego mistrza. Jak zauważyła Alicia Candiani – przewodnicząca Jury Selekcyjnego Wystawy Głównej, zeszłoroczne Triennale „pomyślane zostało jako las deszczowy grafiki – żywy organizm podlegający ciągłemu wzrostowi i zmianie, umożliwiający przesunięcia, które niemożliwe są w innych dziedzinach sztuki” . W kontekście kolejnych słów autorki: „[n]iemniej jednak tegoroczny >>Las/Triennale<< przypomina bardziej tropikalny las deszczowy niż europejskie lasy iglaste” , nie dziwi fakt, że również nagrodę im. Leona Wyczółkowskiego otrzymał pochodzący z dalekiej Azji artysta.
Ekspozycja prezentuje prace graficzne Zhanga z dojrzałego okresu jego twórczości – od zakończenia studiów w Pekinie na Wydziale Grafiki Centralnej Akademii Sztuk Pięknych w 1990 roku , aż po dzień dzisiejszy, kiedy aktywnie uczestniczy w życiu kulturalnym i naukowym Chin. Zhang Minjie pełni bowiem funkcję dziekana Wydziału Malarstwa Ściennego Narodowej Akademii Sztuk Pięknych w Hangzhou, dyrektora Stowarzyszenia Grafików Prowincji Hebei, członka zarządu Stowarzyszenia Grafików Chińskich oraz członka Państwowego Stowarzyszenia Sztuki Chińskiej. Na dojrzałą twórczość artysty nie bez wpływu pozostawały wydarzenia z wczesnej młodości. Pierwsze lata dzieciństwa spędził w mieście Tangshan w prowincji Hebei, gdzie urodził się w 1959 roku. Zhang wychowywany był wraz z dwójką rodzeństwa – starszym bratem i młodszą siostrą przez matkę będącą księgową oraz ojca pracującego w banku. Malownicza dzielnica Xugezhuang nad kanałem Jintang, w której mieszkał, sprzyjała szczęśliwemu dzieciństwu. Pierwsze lata edukacji artysta rozpoczął w burzliwym dla Chin okresie – w 1966 wraz z wybuchem Rewolucji Kulturalnej pod przewodnictwem Mao Zedonga. Z tego czasu z radością wspomina zajęcia, które uczniowie odbywali wraz z dyrekcją i nauczycielami po lekcjach szkolnych. Odwiedzali wówczas zakłady pracy, fabryki, gospodarstwa wiejskie ucząc się pracy w przemyśle, na roli oraz musztry wojskowej. Od początku Zhang wykazywał zamiłowania do sztuk plastycznych, ale także do gry aktorskiej, śpiewu i muzyki. Należał do licznych grup teatralnych, w których występował zarówno jako aktor i tancerz. Wykonywał także elementy plastyczne przeznaczone do spektakli – scenografie i rekwizyty. W 1976 roku, mając zaledwie 17 lat, otarł się o śmierć. Przeżył jedno z najbardziej dramatycznych trzęsień ziemi, które pochłonęło ponad 240 000 ludzi. Zhang odniósł wiele obrażeń, ale największym ciosem była utrata ukochanej siostry uwięzionej pod gruzami zawalonego domu.
Od samego początku był bacznym obserwatorem otaczającego go świata. Liczne podróże pozwoliły poznać mu życie wielu różnych klas społecznych i stawały się źródłem natchnienia. Duży wpływ na późniejszą twórczość miała wizyta w 1985 roku w prowincjach: Henan, Shanxi i Shaanxi uznawanych za kolebkę chińskiej cywilizacji, które przyniosły artyście fascynację sztuką ludową. Jednym z ważniejszych przeżyć Zhanga była jednak podróż w 1989 roku, którą odbył podczas pleneru studenckiego w Junnanie, Syczuanie i Tybecie. Podczas samotnego powrotu z wioski Heida w powiecie Xiangcheng wielkie opady śniegu zablokowały mu przejście. Zmuszony był przebyć przełęcz na wysokości 4300 m n.p.m. łączącą prowincje Syczuan i Junnan narażając się na śmierć.
Doświadczenia te wywarły wpływ na krąg zainteresowań Zhanga, ale także na sposób postrzegania świata. Do przedstawiania swojej wizji rzeczywistości artysta wykorzystuje różne środki artystycznej wypowiedzi – zajmuje się bowiem zarówno malarstwem, grafiką jak i rzeźbą. W zakresie grafiki, która jest przedmiotem wystawy Teatr życia, posługuje się przede wszystkim techniką drzeworytu, ale także litografii, sitodruku czy miedziorytu. Pozostaje bowiem wierny klasycznym technikom, kontynuując w szczególności tradycję chińskiego drzeworytu. Z niezwykłą wirtuozerią przedstawia wydarzenia z historii i życia mieszkańców Chin, w których pomija znaczenie indywidualnej jednostki na rzecz siły i energii większej zbiorowości. Swoje życiowe doświadczenia artysta wykorzystuje nie tylko w warstwie narracyjnej, ale także można odczuć je w tym, co niewyobrażalne – swoistym nastroju.
