Jeszcze w tym roku w Muzeum Narodowym we Wrocławiu zostanie otwarta wystawa chińskiego malarza Yang Shuanglina. Dzięki niej będzie można poznać działalność wenren, czyli erudytów. Jakie są efekty pracy współczesnego wenren, który jeden ze swoich obrazów tworzył przez 200 dni podczas pleneru malarskiego w Zhaojin?
W dawnych Chinach ludzi wykształconych, erudytów określano mianem wenren. Krąg ich zainteresowań obejmował literaturę, kaligrafię, malarstwo, muzykę. Otaczali się pięknymi i cennymi przedmiotami, których kolekcjonowaniu oddawali się z pasją. Zwykle piastowali stanowiska urzędników państwowych, chociaż praca ta nie decydowała o ich statusie.
Yang Shuanglin, urodzony w 1957 w prowincji Shaanxi, to współczesny chiński wenren: artysta malarz, absolwent Chińskiej Akademii Sztuk Pięknych w Hanzhou, kolekcjoner dawnej sztuki chińskiej, działacz na rzecz utrzymania i odnawiania zabytków; dyrektor Związku Artystów w Xi’an oraz wicedyrektor Instytutu Malarstwa Tradycyjnego w tym mieście. W swej twórczości Yang Shuanglin odwołuje się do dawnego malarstwa tworzonego przez chińskich erudytów, w którym dominowały pejzaże. Nie naśladuje tradycyjnych stylów, lecz je interpretuje, wykorzystując tusz i farby.
Prace w formie zwojów eksponowane na wystawie w Muzeum Narodowym we Wrocławiu wpisują się w nurt malarstwa pejzażowego shanshiu – góry i woda. W kompozycjach 2 dominują przedstawienia Gór Qin w prowincji Shaanxi oraz Wen Anyi – dawnej przystani cesarskiej poczty, którą zrewitalizowano dzięki staraniom artysty.
Wyjątkowy ze względu na temat, techniki wykonania i historię powstania jest obraz zatytułowany Zhaojin. Miejsce to znane jest z tworów skalnych z czerwonego piaskowca oraz niezwykłej, purpurowej barwy, jaką przybierają jesienią liście drzew. Yang Shuanglin przez dziesięć lat jeździł na plenery malarskie do Zhaojin, by w 2014 roku przez 200 dni tworzyć obraz. Wykorzystał tradycyjne techniki malarskie (m.in. tak zwanego suchego pędzla), by właściwie oddać siłę, wielkość i majestat gór.
Na ekspozycji zgromadzono również obiekty, jakimi otaczali się wenren w swoich gabinetach, do których wystroju przywiązywali dużą wagę: meble (stoły, regały, krzesła, łóżko), ozdobne wyroby z ceramiki, agatu i nefrytu. Znaleźć tam można również charakterystyczne dla chińskiej architektury mieszkalnej drewniane, ażurowe, bogato rzeźbione płyciny. Najważniejsze elementy wyposażenia pracowni chińskiego erudyty stanowiły tzw. cztery skarby: pędzel, papier, tusz i kamień do jego rozcierania, ponieważ kaligrafowanie i malowanie były podstawowymi zajęciami wenren.
Na wystawie zaprezentowane zostaną różne typy pędzli oraz bambusowe kubki, w których je trzymano, rozmaite gatunki papieru, tłoki pieczętne, a także sztabki tuszu i ceramiczne misy służące zarówno do mycia pędzli, jak i rozcierania tabliczek tuszu. Większość obiektów wykonano w XIX i XX wieku. Większość zabytków pochodzi z kolekcji prywatnych, a kilkanaście – z kolekcji Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
Yang Shuanglin – współczesny chiński wernen: malarz i erudyta
Od 6 grudnia 2016 roku do 31 stycznia 2017 roku
Muzeum Narodowe Wrocław
