Wystawa stanowi swoisty przegląd twórczości Wojciecha Zubali. Zaprezentowane prace pozwalają zrozumieć artystyczną ścieżkę rozwoju twórczości artysty i jego myśli.
Na wystawie znajdziemy dzieła z całościowo ujętego dorobku artysty, uporządkowanego w trzy wyraźnie zarysowujące się nurty. Począwszy od okresu młodzieńczego, w którym artysta swobodnie porusza się między malarstwem, rzeźbą i tkaniną eksperymentalną, gdzie tematyka prac oscyluje wokół problematyki eschatologicznej, prowokuje do zadawania fundamentalnych pytań o sens istnienia, przemijania, śmierci oraz bezsilności człowieka wobec jej nieuchronności.
Poprzez drugi wątek, który znajduje swoje odzwierciedlenie w wyrażonych na płótnach kontemplatywnej radości oraz afirmatywnej refleksji wynikających z odkrywania piękna świata dostrzeganego przez artystę zarówno w majestacie jak i zwyczajności form jego biologizmu, witalności, feerii barw i mnogości kształtów. Charakterystyczny dla całej twórczości artysty gest, staje się w tym okresie wyrazem uświadomionej potrzeby człowieka do ujarzmiania otaczającego go chaosu. Oddanie wrażenia, które towarzyszy kontemplacji zjawisk obserwowanych w naturze, takich jak dynamiczny ruch zmąconej tafli wody czy poruszanego wiatrem gąszczu traw, pozwala Wojciechowi Zubali oswajać świat, ale i porządkować wewnętrzną strukturę myśli i emocji.
Trzeci wątek wystawy budują pochodzące z ostatniego okresu twórczości intrygujące obrazy ideograficzne, których hieratyczność łączy atmosfera hieroglificznego sacrum, ale i atawistycznego demotyzmu. Kropką nad „i“ wystawy są właśnie owe białe płótna wypełnione wyabstrahowanymi formami, którym artysta nadał rangę desygnatu. Mają one charakter determinanty – wyznaczają, rozróżniają, wskazują, ale i przede wszystkim – definitywnie rozstrzygają płótno, stanowią rodzaj punktu 0, który jakby zapowiada, obiecuje kolejną zmianę w twórczości artysty.
Wystawa wskazuje momenty przewartościowań twórczości artysty ujawniając jej niezaprzeczalną ewolucję, ale i poświadczając spójność trwającego w czasie continuum poszukiwań artysty – od narracyjno-egzystencjalnych wątków, przez analityczno-strukturalne dociekania, po wypracowanie osobliwego stylu, który w ostatnim okresie przekształcił się w swoisty, pełen wysublimowanego ładu kompozycji i koloru – malarsko-filozoficzny system.
Cechą charakterystyczną twórczości Wojciecha Zubali są jej koincydencje z neowangardowymi poszukiwaniami z obszaru strukturalizmu oraz sztuki konkretnej. W aspekcie formalnym – można uznać autora prac za syntetycznego konkretystę. W sferze treściowej – za egzystencjalistę.
Wystawie towarzyszy katalog wydany przez HOS Gallery we współpracy z Akademią Sztuk Pięknych w Warszawie. Zawiera on tekst porządkujący historię twórczości, kalendarium opatrzone wypowiedziami samego Wojciecha Zubali, dokumentację dotychczasowego dorobku artysty oraz wszystkie dzieła prezentowane na wystawie.
Wojciech Zubala urodził się w 1964 roku w Klarysewie. Studiował na Wydziale Wzornictwa oraz Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie w 1989 roku uzyskał dyplom w pracowniach prof. Zbigniewa Gostomskiego oraz prof. Jana Tarasina. Po dyplomie rozpoczął działalność dydaktyczną na rodzimym wydziale. W latach 1996–2008 współtworzył wraz z prof. Leonem Tarasewiczem Gościnną pracownię malarstwa. Obecnie prowadzi Pracownię Malarstwa na Wydziale Malarstwa.
Kiedy coraz mniej znaczy coraz więcej. Porządki chaosu
Kurator: dr Sylwia Świsłocka-Karwot
Wernisaż: 12 kwietnia 2018 roku
Wystawa od 13 kwietnia do 24 maja 2018 roku
HOS Gallery w Warszawie
