Martwe oko, nienaturalnie wygładzona skóra, zastygnięte mięśnie twarzy, usztywnione gesty – wszystko to tworzy iluzję obcowania z woskowymi manekinami. Widz poddaje się tej grze. Nawet nie kojarząc podobizn z żadną ze znanych mu person, wierzy, że ci woskowi ludzie – a raczej ich prototypy – są czy byli ważni, zapisali się czymś w historii, wyróżnili przymiotami.
A co, jeśli są przeciętniakami? Nieważne. Istotne, że popkultura uznała ich za godnych upamiętnienia – jako najbardziej typowych przeciętniaków generacji. Każdy NIKT, uwieczniony w wosku, staje się KIMŚ. Z woli innych przeciętniaków.
Antonina Konopelska. Urodziła się w 1990 roku. Zasadą jej artystycznych eksperymentów jest kontakt z drugim człowiekiem. Posługuje się fotografią i video. Testuje rolę dźwięku i muzyki. Absolwentka Pracowni Przestrzeni Audiowizualnej – Kowalni – Grzegorza Kowalskiego na Wydziale Sztuki Mediów warszawskiej ASP /2016/. Doktorantka ASP w Katowicach.
Tekst: Monika Małkowska
Kuratorka wystawy: Monika Małkowska
Antonina Konopelska, Nieśmiertelność z wosku
Ekspozycja w ramach projektu Kadry pod napięciem
Wystawa: od 3 sierpnia do 31 października 2018
Wernisaż: 3 sierpnia 2018 roku, godz. 14.00
Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia w Radomiu
