Archi-box to przestrzeń cyklicznych prezentacji najnowszych zjawisk we współczesnej architekturze, organizowanych w ramach nowego programu Muzeum Architektury. W 2013 roku zrealizowane zostaną cztery odsłony cyklu – do udziału w przedsięwzięciu zaproszone zostały grupy projektantów z Polski (Maciej Siuda i Jednorazowe Laboratorium Architektury, KameleonLab, +48 Grupa Projektowa) i z Włoch (AION Studio). W programie każdej z odsłon są otwarte warsztaty i wystawa oraz książka podsumowująca efekty pracy projektantów.
Odsłona pierwsza (18 maja – 23 czerwca) – Opowieści o architekturze: Rogóżka
Do pierwszej edycji Archi-boxu organizatorzy zaprosili architekta Macieja Siudę, który na czas pracy nad wystawą uformował grupę młodych architektów i projektantów tworzących nieformalne Jednorazowe Laboratorium Architektury. Wspólnie pracowali oni nad tematem nowej Rogóżki, niewielkiej wioski u podnóża Czarnej Góry, całkowicie opuszczonej przez mieszkańców pod koniec lat 80. ubiegłego wieku.
Celem Macieja Siudy i Jednorazowego Laboratorium Architektury było napisanie nowego rozdziału w życiu zapomnianej miejscowości. Przez ostatni tydzień (19-26 maja) pracowali oni nad planami jej zagospodarowania architektonicznego i urbanistycznego, a nawet, wspólnie z twórcą komiksów Pawłem Wojciechowiczem i warsztatowiczami, stworzyli galerię nowych mieszkańców Rogóżki.
W ramach programu odbyły się również warsztaty dla dzieci oraz dla studentów architektury. Efekty tej pracy, zarówno indywidualnej jak i warsztatowej, będziemy mogli zobaczyć na otwieranej 28 maja wystawie.
Główna jej część skrupulatnie archiwizuje miesiąc prac nad projektem nowej Rogóżki: od pojawienia się pomysłu, postawienia pierwszej kreski, poprzez ciąg zdarzeń i sytuacji, które wpływają na jego kształt, do przyjęcia ostatecznej koncepcji. Stawia pytanie, na ile projekt żyje własnym życiem i jest efektem splotu talentu, relacji, kompromisów czy różnych interesów, a na ile powstaje w wyniku świadomych decyzji architekta. Miesza organizację z improwizacją, racjonalne wybory z intuicyjnymi, pozwala prześledzić cały proces projektowania na podstawie 30 dni pracy nad projektem.
Ekspozycja została ponadto wzbogacona o kilka niezwiązanych bezpośrednio z Archi-boxem prac Macieja Siudy, które łączy jednak konsekwentny sposób myślenia o metodach kształtowania współczesnej architektury. Zaprezentowane projekty – XYZ Structure, Kwiaciarnia, Outside House, Casa de Ricardo, DEVEBERE, Szkoła na Haiti, Dom Kultury Inspiro, Dense Silence, Living Wall, Dziurka od Klucza – opracowane zostały indywidualnie przez Macieja Siudę, w duecie z Rodrigo Garcíą, wspólnie z kolektywem Balon, bądź w ramach warsztatów.
Maciej Siuda – architekt, absolwent Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej, jego praca dyplomowa XYZ STRUCTURE, za którą nominowany był do ogólnopolskiej nagrody Sarp im. Zbyszka Zawistowskiego na Dyplom Rokum, prezentowana była między innymi w Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku; finalista międzynarodowego konkursu Archiprix, wyróżniony w konkursie EEAA:Present w Rumunii, wyróżniony w ogólnopolskim konkursie BETON. W latach 2005-2007 przebywał na stypendium na Facultad de Arquitectura Politecnica de Valencia oraz w pracowni SQ Arquitectos (Valencia), w latach 2008-2011 architekt w biurach projektowych PO2 Arquitectos (Madryt), Sou Fujimoto Architects (Tokio) i Grupo Aranea (Alicante).
Współtwórca międzynarodowych warsztatów architektonicznych IWAU. Prowadzi zajęcia w School of Form na kierunku Industrial Design oraz wykłada projektowanie na Politechnice Świętokrzyskiej. Pomysłodawca warsztatowego kolektywu Balon. Stale współprojektuje i eksperymentuje w duecie z Rodrigo García Gonzalesem. Od 2012r. rozwija także własną działalność projektową.
Odsłona druga (18 lipca – 8 września) – Eco-machines
Natura jest pełna sytuacji, w których rozwiązaniem niezwykle złożonego problemu jest prosta odpowiedź. Jeśli jednak zapytasz chemika czy biologa o to, jak działa prosty organizm, natychmiast się zorientujesz, jak bardzo jest on skomplikowany.
Zacytowany fragment wywiadu z architektami trafia w sedno zjawiska, jakim jest twórczość pracowni AION prowadzonej przez Aleksandrę Jaeschke i Andreę Di Stefano. Przede wszystkim dlatego, że wypowiedź ta nie traktuje o architekturze. Nie oznacza to jednak, że projekty studia AION są mało architektoniczne. Przeciwnie!
Ich architektoniczność wynika z pokory i ze świadomości, jak mało autonomicznym bytem są projektowane obiekty. Opracowując kolejne architektoniczne ekosystemy (lub – jak sami je określają – ekologie), czyli budując przestrzenne relacje między podmiotem a środowiskiem, świadomie tworzą układy, które nie tylko są pomyślane jedynie jako części składowe większej całości, ale także z założenia wchodzą w wielopłaszczyznowe interakcje z już istniejącymi ekologiami.
