Piotr Łakomy nic nie widzę, nic nie słyszę, nic nie mówię
Prace Piotra Łakomego są skoncentrowane na dystrybucji doświadczenia, zmuszają do starcia się z surową obecnością, bez posiłkowania się dyskursywnymi wymówkami. Subtelne, zredukowane formy i barwy zmuszają do uczulenia się na bodźce progowe. Uwalniają od obowiązku poszukiwania narracji, skłaniają by obiekty i obserwatorzy ustanowili elektryzujące relacje przestrzenne.