O pewnej reprezentacji wieczności. Na przykładzie „Rzymu” Mikołaja Gogola
W nowej geografii zwyciężył holistyczny, kartograficzny pogląd na świat jako syntezę natury i kultury. Mapa i pejzaż stały się wzajemnie powiązanymi środkami badania i rozpowszechniania wiedzy geograficznej. Przy czym to zbliżenie odbywało się nie tylko w – by tak rzec – naukowych reprezentacjach ziemi, ale także w twórczości artystycznej.