Sum ergo sum w Znakach Czasu
Sum ergo sum była niezwykle udaną próbą pokazania trudnego do jednoznacznego określenia bogatego dorobku twórczego Natalii Lach-Lachowicz, obecnej nieprzerwanie na scenie polskiej sztuki współczesnej od lat 60. XX wieku. Był to nie tylko „przegląd” jej wieloletniego dorobku, lecz niejednokrotnie (w odniesieniu do wybranych serii dzieł) „wgląd” w warsztat twórczy artystki z Wrocławia, z dużym akcentem położonym – poza ideologiczną i teoretyczną warstwą zjawisk, zagadnień i tematów, jakich ta sztuka dotyka – na uwarunkowania techniczne i kwestie warsztatowe, charakterystyczne w poszczególnych okresach powstawania dzieł, których ostateczny efekt był nie tylko wynikiem, zmieniających się możliwości, jakie przynosił ze sobą rozwój technik fotograficznych i audiowizualnych od lat sześćdziesiątych XX wieku, ale również w obszarze klasycznych i tradycyjnych metod i materiałów.