Właśnie ukazała się najnowsza książka Jerzego Sosnowskiego Czekanie cudu. Autor z wykształcenia jest historykiem literatury. Przez pewien czas krytyk literacki; obecnie pisarz, publicysta i współpracownik miesięcznika Więź. Opublikował m.in.: Chwilowe zawieszenie broni (1996, z Jarosławem Klejnockim); powieści Apokryf Agłai (2001), Prąd zatokowy (2003), Tak to ten (2006), książkę eseistyczną Ach (2005).
Czekanie cudu zawiera szkice literackie, ogłoszone w debiutanckim zbiorze Śmierć czarownicy! (1993), oraz teksty późniejsze, opowiadające o – nowszych niż pozytywizm czy Młoda Polska – fascynacjach autora. Choć od pierwodruku najwcześniejszych znajdujących się tu szkiców minęło już prawie dwadzieścia lat, niektóre interpretacje tekstów kultury, od Dumań pesymisty Świętochowskiego po filmy Davida Lyncha, wydają mi się wciąż – mówiąc zuchwale – całkiem pomysłowe i gotów byłbym ich bronić przed akademikami. (ze Wstępu)