Do 28 lutego 2011 roku w Galerii BB w Krakowie, będzie otwarta wystawa fotografii Amaravati. Autorką zdjęć jest Iza Moczarna-Pasiek.
Iza Moczarna-Pasiek:
Amaravati w języku Pali oznacza Nieśmiertelne Królestwo. To również nazwa małego buddyjskiego klasztoru w centrum Hertfordshire w Anglii. Mieszkałam tam jako świecka rezydentka, fotografując życie mniszek…
W klasztorze żyłam codziennością, jaką żyją tutaj dwie sandhi, męska i żeńska. To w sumie kilkadziesiąt osób, które z dala od pulsujących świateł Londynu prowadzą życie według reguł określonych tysiące lat temu przez nauczyciela Buddę. Praktykują buddyzm theravada – najstarszą z wczesnych szkół buddyzmu. Żyją w zamknięciu, w celibacie i ubóstwie, wystrzegając się niewłaściwej mowy i działania. Golą głowy i przywdziewają brązowe habity. W momencie święceń otrzymują miski żebracze – to jeden z kilku przedmiotów, które mogą posiadać na własność. Prawie całą dobę poszczą – wolno im zjeść tylko jeden posiłek dziennie o godzinie 12…
Theravada to jedna z najstarszych i najbardziej surowych szkół buddyzmu – zarazem mocno konserwatywna i dyskryminująca kobiety. Na początku życia klasztoru, mniszki, po zakończonym nowicjacie, żyły w nim nadal jako dziwna hybryda przy sanghdze męskiej. Tylko dzięki ogromne sile i wytrwałości dwóch mniszek obok sanghi męskiej powstała kobieca – przez wiele lat nie było zgody na jej utworzenie. Do dzisiaj kobiety mają duże problemy z otrzymaniem pełnych święceń – Bhikkhuni. Ich głos nigdy nie jest decydujący w ustaleniach dotyczących przyszłości klasztoru. Odczuwają, że pozycja mężczyzny na tej ścieżce rozwoju duchowego jest zdecydowanie bardziej uprzywilejowana. Mają jednak w sobie ogromną kobiecą energię, wiarę i moc, aby ten stan rzeczy zmieniać…
Iza Moczarna-Pasiek – dyplom na Wydziale Neofilologii w Instytucie Filologii Angielskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 1998. Dyplom BA (Bachelor of Arts) z fotografii w Blake College w Londynie, 2003. Mieszka w Berlinie. Fotografuje głównie kobiety. Porusza tematy, które przełamują społeczne stereotypy. Jest autorką pierwszego w Europie Kalendarza Amazonek 2005, w którym kobiety po mastektomii pozują do aktów. Projekt Cięcie, w którym prezentuje kobiety po chemioterapii, jest od 2 lat wystawiany w Polsce i zagranicą budząc emocje i gorące dyskusje. W Pannie z Dzieckiem porusza temat samotnego macierzyństwa. Obecnie, razem z Klaudią Winiarską, pracuje nad cyklem Harda Wenus, ukazującym piękno dużych kobiet…
1 – 28 2011r.
Galeria BB
Kraków