Od 3 kwietnia w Ośrodku Działań Artystycznych w Piotrkowie Trybunalskim będzie można oglądać wystawę prac Andrzeja Różyckiego i Adama Rzepeckiego pt. Drogi wyjścia i dojścia… Fotografia, malarstwo, obiekty z lat 1968-2014.
Krzysztof Jurecki o wystawie:
Pokaz ten ma także tytuł alternatywny i bardziej ironiczny: Andrzej Różycki i Adam Rzepecki. Drogi wyjścia i dojścia. Prace z tapczana (Rzepecki) i z korytarza (Różycki)… Tym tytułem również można się posługiwać, gdyż twórczość obu artystów, ciągle młodych duchem, pełna jest swoistej rubasznej ironii wobec życia. Wyjaśnię dodatkowo, że większość zdjęć Adama znajduje się w tapczanie, a część prac Andrzeja stoi na korytarzu oraz spakowana jest w teczkach.
Ale do rzeczy. Ekspozycja dwóch twórców: Andrzeja Różyckiego (Łódź) i Adama Rzepeckiego (Kraków) podejmuje problem mistrz i uczeń, ale nie formułuje go dogmatycznie, ukazując wspólną atmosferę końca epoki Edwarda Gierka i stanu wojennego, który okazał się także czasem zabawy, wygłupu i wielu niewyartykułowanych działań. Sztuka Różyckiego, ale tylko jej cześć dotycząca analizy medium fotograficznego z okresu lat 70. i poszukiwania w żywiole życia, bez uczęszczania na wykłady i korekty, była długą lekcją dla Adama Rzepeckiego i innych artystów z grupy Łódź Kaliska od końca lat 70. do początku 80. Może ten moment fascynacji Różyckim trwa do dziś, choć jest skryty i niejawny? Ostatnie prace Rzepeckiego pt. Droga śmierci (2013) dotyczą konceptualno-dokumentalnych rozważań nad kresem, co jest także bardzo ważnym aspektem działalności Andrzeja Różyckiego, a wcześniej Zofii Rydet (cykl Nieskończoność dalekich dróg).
W końcu lat 70. Różycki był nie tylko jedynym artystą akceptowanym i uznawanym za mistrza przez grupę młodych twórców, z których powstała Łódź Kaliska w roku 1979, ale również był otwarty na żart, absurd, łączenie jej z tradycją konceptualizmu, jak sam realizował to od początku lat 70. Czuł się młodym i przede wszystkim towarzysko związany był z tym ugrupowaniem i z nową formułą z lat 80., jak była Kultura Zrzuty (koniec 1981-1990), która wpisała się w ciąg zdarzeń od czasów legendarnej już grupy Zero 61.
Ale Różycki w nietypowym stylu, inspirowanym od lat fotograficznymi monidłami, łączącym specyfikę modernistyczną, czyli progresywną z wyjątkowo ciekawym pod względem filozoficzno-antropologicznym analizowaniem i przywoływaniem problematyki sacrum, podejmuje specyficzną rywalizację między nowoczesnym ja a strefą sacrum.
Ekspozycja pokazuje prace powstałe od końca lat 60. do chwili obecnej. Ważne jest akcentowanie świadomego wychodzenia z modernistycznej koncepcji, jednolitej stylistycznie fotografii, ku jej uzupełnieniu interwencjami lub przekroczeniu na korzyść malarstwa, obiektów i prac o charakterze performatywnym, aby ukazać kontekst dla twórczości fotograficznej i filmowej.
Andrzej Różycki – urodzony w 1942 roku w Baranowiczach. Członek ZPAF od 1966, a od 2002 członek honorowy. W latach 1961-66. studia konserwacji zabytków i muzealnictwa na Wydziale Sztuk Pięknych. Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1963 należał do grupy fotograficznej „Rytm” Od 1964 członek grupy Zero 61 a od początku lat 1970 Warsztatu Formy Filmowej, działającym w szkole filmowej w Łodzi. Od lat końca 60. do początku 90. związany ze łódzkim środowiskiem progesywno-awangardowym. Uczestniczył w najważniejszych jej manifestacjach artystycznych. W latach 1969-75 studiował reżyserię filmową w PWSFiT w Łodzi. W latach 70. i 80. związany z Wytwórnią Filmów Oświatowych w Łodzi, gdzie zrealizował kilkadziesiąt filmów dokumentalnych, głównie o tematyce etnograficzno-antropologicznej. (…)Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Historii Fotografii w Krakowie, Muzeum Okręgowego w Toruniu i w Galerii Wymiany w Łodzi.
Adam Rzepecki – urodzony w 1950 w Krakowie. Studiował historię sztuki na UJ. W końcu lat 60. i na początku związany z ruchem hippisowskim. Swą działalność twórczą rozpoczął w końcu lat 70. W Krakowie, działając w fotograficznej grupie SEM. Do stanu wojennego prowadził Jaszczurową galerię Fotografii, otwarta na nowe media, w tym performance. Od 1979 do chwili obecnej członek Łodzi kaliskiej. Swą twórczość rozpoczął od analitycznego myślenia (Autoportret, 1979), by w końcu 1980 r. przejść ku nowej formule. Okazała się ona prekursorska w stosunku do wielu zjawisk malarstwa, a później sztuki nowej ekspresji, wobec której Łódź Kaliska i Kultura Zrzuty dystansowała się. W latach stanu wojennego oprócz galerii Strych Rzepecki chętnie wystawiał w małej galerii w Warszawie (wystawa Pojazd, 1984; aukcja w 1985 Pozbędziemy się dzieł sztuki polskiej i światowej, (wraz z Jackiem Kryszkowskim), Wystawa dla krasnoludków (1985). Udowodnił, także w tekstach autorskich i performances, że można swobodnie przesuwać obszary i granice sztuki oraz poruszać się po niej w dowolny sposób, w czym zapowiadał postmodernistyczny pluralizm. W 1987 r. prezentował wystawę Zwei Kinder System w prywatnej galerii U Zochy w Łodzi. (…)Prace w zbiorach: Muzeum Narodowego w Krakowie i jako Łódź Kaliska: w Muzeum Sztuki w Łodzi, w Muzeum Narodowym we Wrocławiu, w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie i CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie.
Krzysztof Jurecki
Kurator: Krzysztof Jurecki
Andrzej Różycki i Adam Rzepecki, Drogi wyjścia i dojścia… Fotografia, malarstwo, obiekty z lat 1968-2014
Wernisaż: 3 kwietnia 2014 roku, godz. 18.00
Wystawa potrwa do 11 maja 2014 roku
Ośrodek Działań Artystycznych
ul. Dąbrowskiego 5
Piotrków Trybunalski
