6 maja nakładem Wydawnictwa W.A.B. ukaże się książka Dziennik. 1946–1949, 1966–1971 Maxa Frischa.
Mozaika – takim mianem określił tę książkę sam autor. Tłem jest podroż po Europie, dopiero podnoszącej się z gruzów po niedawno zakończonej wojnie. Są tu refleksje mierzące się ze spustoszeniem, jakiego dokonała wojna, jak i przemyślenia o najprostszych prawdach życiowych. Aforystyczne anegdoty, wątki autobiograficzne, wzmianki o sytuacji politycznej, listy stanowią kolejne elementy tej układanki przetykanej fragmentami fikcji literackiej – szkicami dzieł później wydanych oraz tych, na które pomysł mógł zaistnieć tylko w tym dzienniku. Spontaniczne, ale pełne głębi zapiski wielkiego twórcy.
Max Frish (1911–1991) – jeden z najbardziej znanych szwajcarskich twórców, pisarz, dramaturg, eseista i pamiętnikarz. Z wykształcenia architekt, po światowym sukcesie wydanej w 1954 roku powieści Stiller zamknął biuro projektowe i poświecił się pisaniu. Rangę światowej klasy dramatopisarza zawdzięcza utworowi Biedermann i podpalacze – jednemu z kilkunastu dramatów, które znajdują się w jego dorobku. Napisał też powieści: Homo Faber: relacja (wyd. polskie 1959), Powiedzmy Gantenbein (wyd. polskie 1965) i Montauk (wyd. polskie 1978); opowiadania oraz dzienniki. Uhonorowany licznymi literackim nagrodami (m.in. German Book Trade Freedom Prize w 1976, Neustadt International Prize for Literature w 1986 i Heinrich-Heine-Preis w 1989) oraz tytułami honorowymi kilku europejskich i amerykańskich uniwersytetów.
Max Frisch, Dziennik. 1946–1949, 1966–1971
Premiera: 6 maja 2015 roku
Wydawnictwo WAB