O FILMIE

Pomysł narodził się równocześnie z "Historiami ...", ale autor długo nie mógł znaleźć odpowiedniej formy dla tematu zmagania się człowieka z własną słabością. W końcu kluczem stał się tytuł. Chociaż bohater ów tytułowy tydzień przeżywa banalnie i nic specjalnego nie robi, dzieje się bardzo wiele - rośnie napięcie, gęstnieje atmosfera. (...)
Zdjęcia do "Tygodnia z życia mężczyzny" trwały 27 dni, film wyprodukowała ZEBRA. Nie obyło się jednak bez przykrych perypetii i trudności zagrażających realizacji filmu. Mimo pozytywnych opinii APF, listu intencyjnego TVP, dwa tygodnie przed rozpoczęciem zdjęć Canal+ wycofał się ze zobowiązania współpracy. (...)
Największe obawy twórca wiąże z osobą protagonisty: czy widz przekona się do bohatera, który popełnia czyny naganne? (...)
"Reżyser", nr 2/99
Wątpliwości twórcy filmu nie znajdą chyba uzasadnienia - Adam jest postacią, która z pewnością będzie bliska widzom "Tygodnia". Ukazano go w chwilach słabości, popełniającego czyny, które mogą zostać uznane za niegodziwe. Jednocześnie jest on niezwykle wiarygodny, Adam nie czyni zła z namysłem. Jego postępki są raczej wynikiem sytuacji, w której się znalazł. Czasami po prostu łatwiej jest poddać się i zrobić coś wbrew zasadom, które głośno wyznajemy. Bohater popełnia kilka grzechów głównych, ale nie jest zatwardziałym grzesznikiem. W finale próbuje naprawić swój błąd i decyduje się odzyskać fundusze na operację chorej matki. Niestety jest już za późno, pieniądze pomogły dziewczynce tracącej wzrok. Nie oznacza to jednak, że dla Adama nie ma odkupienia, choć nie wiemy, jak potoczą się losy ludzi skrzywdzonych przez prokuratora.
Adam jest bez wątpienia centralną postacią filmu, uwagę widza zwróci jednak zapewne także główna rola kobieca. Jerzy Stuhr zdecydował się zaprosić do współpracy Gosię Dobrowolską - pracującą na co dzień w Australii. Aktorka ta znana jest także polskim widzom ze wspaniałych kreacji w filmach Paula Coxa. Jerzy Stuhr zafascynowany jest jej metodą pracy nad rolą, polegającą na odrzuceniu aktorskiego dystansu i całkowitym wtopieniu się w kreowaną postać. Zadanie, jakie miała do wykonania na planie "Tygodnia z życia mężczyzny" nie było łatwe. Żona Adama przeżywa bowiem bardzo silne emocje. Nie może poradzić sobie ze wspomnieniami trudnego dzieciństwa, marzy o macierzyństwie, a jednocześnie nie jest w stanie zaopiekować się małym Dominikiem zabranym pod wpływem impulsu z Domu Dziecka. Traci dom, w którym się urodziła, a także fundację pomagającą dzieciom.
Jerzy Stuhr dedykował swój poprzedni film Krzysztofowi Kieślowskiemu. Wydaje się, że "Tydzień z życia mężczyzny" także zawdzięcza wiele twórcy "Niebieskiego", pozostając jednak utworem w pełni oryginalnym. Kieślowski odwoływał się do metafizyki, Jerzy Stuhr natomiast stara się być bliżej codzienności, ukazuje sytuacje, które mogłyby przytrafić się każdemu. Nagromadzenie nieszczęść spadających na bohatera jest oczywiście podyktowane koniecznością kondensacji wydarzeń w filmowej rzeczywistości, utwór Stuhra nie traci jednak wiarygodności.
Bardzo ważną rolę pełni w filmie muzyka. Jej autorem jest Wojciech Kilar - jeden z najwybitniejszych polskich kompozytorów współczesnych. Wojciech Kilar zyskał już zresztą międzynarodowe uznanie jako twórca muzyki filmowej; współpracował między innymi z Francisem Fordem Coppolą. W "Tygodniu z życia mężczyzny" muzyka pełni nie tylko funkcję ilustracyjną, lecz także dramaturgiczną. Choć Adam jest z zawodu prokuratorem, jego pasją jest muzyka. Jednym z wątków filmu są przygotowania do występów chóru, w którym śpiewa bohater. W finale jesteśmy świadkami pierwszego wykonania pieśni, skomponowanej do słów Williama Shakespeare'a. W ostatniej scenie filmu Adam, zaczepiony przez dziennikarkę telewizji, mówi: "mam nadzieję, że kiedy śpiewam na chwilę staję się lepszym":

Jak doskonałym tworem jest człowiek! Jak wielkim przez rozum! Jak niewyczerpanym w swych zdolnościach! Jak szlachetnym postawą i w poruszeniach! Czynami podobnym do anioła, pojętnością zbliżonym do bóstwa! Ozdobą on i zaszczytem świata! Arcytypem wszech jestestw!

William Shakespeare, Hamlet, tłum. Józef Paszkowski