Międzynarodowy Festiwal Perkusyjny to niepowtarzalna okazja, aby posłuchać i zobaczyć co ciekawego dzieje się w muzyce perkusyjnej. Do tej pory program Festiwalu zawsze miał swój motyw przewodni, którym był określony rodzaj muzyki. Inspiracją mógł być rejon świata, styl muzyczny czy artysta. Ideą przewodnią tegorocznego festiwalu jest perkusyjna muzyka kameralna. Wystąpią artyści z różnych stron świata, specjalizujący się w rozmaitych odmianach muzyki perkusyjnej, etnicznej, tradycyjnej i jazzowej.
W dniach od 17 do 20 lutego 2011 roku już po raz siódmy Akademia Muzyczna w Krakowie organizuje Międzynarodowy Festiwal Perkusyjny Źródła i Inspiracje. Tematem przewodnim najbliższej edycji festiwalu będzie zespół perkusyjny i perkusja w zespołach. Organizatorzy będą chcieli pokazać jak różnorodna może być to muzyka – pod względem stylu, gatunku i zestawu instrumentów.
Wystąpią między innymi:
Billy Hart urodził się w Waszyngtonie w 1940 roku. Na początku swojej kariery występował z Shirley Horn i Buckiem Hillem. W latach ‘60 ubiegłego wieku odbył trasy koncertowe z muzykami takimi jak Jimmy Smith, Wes Montgomery, Eddie Harris, oraz Pharoah Sanders. W roku 1970 dołączył do sekstetu Herbiego Hancocka Sextet, a po rozpadzie zespołu w 1973 dołączył najpierw do McCoy Tynera a następnie Stana Getza. W latach ‘80 regularnie występował z licznymi zespołami i liderami, takimi jak: Gerry Mulligan, Billy Harper, Clark Terry, The New York Jazz Quartet, the Jazztet, Mingus Dynasty oraz Quest (David Liebman, Ritchie Beirach, i Ron McClure).
W latach 90tych Hart był członkiem zespołów którym przewodzili Charles Lloyd, Joe Lovano oraz Tom Harrell, a w 1999 roku zaczął występować z zespołem Three Tenors (Liebman, Lovano i Michael Brecker). Pojawia się na ok 500 płytach jako sideman. Ma też na swoim koncie kilnaście własnych nagrań, gdzie partnerują mu wybitni przedstawiciele sceny jazzzowej. Od dwudziestu lat Billy Hart poświęca wiele czasu pracy pedagogicznej. Jest wykładowcą Oberlin Conservatory of Music, New England Conservatory of Music oraz Western Michigan University, często pojawia się też na warsztatach w Stokes Forest Music Camp oraz w Dworp Summer Jazz Clinic w Belgii.
Freiburg Percussion Group wraz z krakowską grupą Amadrums wystąpią w nowym, specjalnie na Festiwal przygotowanym koncercie współczesnej kameralnej muzyki perkusyjnej o najwyższym stopniu trudności zarówno technicznej, jak i muzycznej. Wykonane zostaną m.in. Plejades – I. Xenakisa. Freiburg Percussion Ensemble (Musikhochschule Freiburg) został założony w roku 1973 przez profesora Bernharda Wulffa, i zyskał rangę jednego z najbardziej uznanych zespołów w swojej dziedzinie. Obok wybitnych solistów (Steven Schick, Pascal Pons, Isao Nakamura), wielu byłych członków zespołu dołączyło do renomowanych orkiestr na całym świecie, jak również rozpoczęło karierę w zespołach muzyki współczesnej, takich jak: Ensemble Modern Frankfurt, Klangforum Wien, Musikfabrik, Recherche, Aventure, Percussion de Strasbourg, Stockhausen-Ensemble oraz So Percussion New York.
Freiburg Percussion Ensemble jest zapraszany na festiwale i trasy koncertowe na całym świecie. Do tej pory muzycy odwiedzili kraje takie jak Japonia, USA, Argentyna, Chile, Urugwaj, Mongolia, Kirgistan, Azerbejdżan, Chiny, Korea, Wietnam, Laos, Kambodża oraz Indonezja. Zespół wystepował też na festiwalach w Mediolanie, Wenecji, Rzymie, Odessie, Lucernie, Zurychu, Bazylei, Salzburgu, Paryżu, Amsterdamie oraz Indianapolis. Zespół pojawiał się na renomowanych festiwalach muzycznych w Darmstadt, Donaueschingen, Berlinie i Monachium. Zainicjował Międzynarodowy Festiwal Perkusyjny we Freiburgu, oraz otrzymywał liczne zaproszenia od uniwersytetów w Stanach Zjednoczonych, takich jak Julliard, Yale, Curtis oraz Rochester. Zespół ma na swoim koncie liczne nagrody, w tym Carl Seemann Prize, Preis des BDI, nagrodę niemieckich uniwersytetów muzycznych oraz Isabelle Zogheb Stipend.
Succession Percussion Group chyba nigdy w Polsce nie słuchani, młodzi perkusiści, a raczej perkusistki (w skład zespołu wchodzą głównie kobiety) z dalekiej Azji w oryginalnym widowisku perkusyjnym. Grupa została założona w 1995 roku przez wykształconego w Paryżu Li-Feng Cheng. Jest to pierwsza tego rodzaju formacja w południowym Tajwanie, skupiająca młodych muzyków zaangażowanych w kulturę muzyczną tego regionu. Grupa daje koncerty muzyki perkusyjnej, dokonuje prawykonań nowej muzyki, współpracuje z mediami elektronicznymi, organizuje perkusyjne sympozja i współtworzy lokalne projekty edukacyjne.
Promocja kultury muzycznej południowego Tajwanu zawsze pozostaje priorytetem zespołu. Nazwa Succession została wybrana przez grupę aby podkreślić chęć przekazywania muzycznych tradycji kolejnym pokoleniom. Członkowie zespołu mają też nadzieję, że robiąc to będą w stanie tworzyć nową muzykę perkusyjną tym samym podtrzymując żywą tradycję we współczesnych realiach. Dyrektor artystyczny grupy Cheng Li-Feng ukończył Narodowy Uniwersytet Sztuk w Peknie (1988) oraz otrzymał 1er prix de superieur unanimite (1992) oraz prix de Excellence (1993) w CNR de Rueil –Malmaison we Francji. Po odbyciu edukacji we Francji, wrócił do Tajwanu, gdzie założył Succession Percussion Group w 1995 roku. Poza kierowaniem zespołem, Li-Feng wykłada na Narodowym Uniwersytecie Muzycznym w Kaohsiung.
Ritmodelia versus West Africa Project dwie grupy perkusyjne uprawiające etniczną muzykę perkusyjną w bardzo różnych odcieniach. Koncert łączący źródła z inspiracjami – muzycy z Polski i Afryki Zachodniej na oryginalnych instrumentach z tamtego rejonu świata. Założenie w 2003 roku grupy perkusyjnej Ritmodelia było efektem fascynacji jaką kilku warszawskich muzyków darzyło muzykę etniczną wywodzącą się z z Brazylii, Karaibów i Afryki. Stała się ona inspiracją i punktem wyjścia do tworzenia autorskich kompozycji. Członkowie zespołu na co dzień grają i nagrywają z najbardziej znanymi wykonawcami, zespołami i orkiestrami polskiej sceny muzycznej. Poszczególni muzycy Ritmodelii są uznanymi wykonawcami muzyki klasycznej, jazzowej, folkowej, awangardowej i rozrywkowej.
Obecnie na czele zespołu stoi Mikołaj Miki Wielecki, a w skład Ritmodelii wchodzą też: Nikodem Bąkowski, Magda Kordylasińska, Jerzy Markuszewski, Miłosz Pękala, Jakub Pogorzelski, Anna Patynek, Maxime Piazza, Rafael Reif de Paula, Wojciech Sobura, Bogusz Wekka i Hubert Zemler. Podstawową ideą zespołu jest jego mobilność, czyli możliwość przemieszczania się, tańczenia i wykonywania choreografii w trakcie grania. Zespół gra na brazylijkich bębnach i instrumentach perkusyjnych, takich jak: surdo, werble caixas, repinique, chocalho, dzwonki agogo i cuica. Zespół często współpracuje z grupami tancerzy i teatrami ulicznymi.
Do najciekawszych dotychczasowych występów Ritmodelii zaliczają się: koncert na EXPO 2008 w Saragossie, występy na Festiwalu Kultury Żydowskiej 2007 z Frankiem Londonem i jego Klezmer Brass All Stars, na Festiwalu Taetralnym Malta 2006 i Wrocław Non Stop 2006, oraz współpraca z Marią Peszek i wspólny koncert na festiwalu Top Trendy 2009. W czerwcu 2010 ukazała się nakładem wydawnictwa CM Records pierwsza płyta Ritmodelii pt. It’s not batucada!
West African Project Feat. Guinea Drummers projekt stworzył Kuba Pogorzelski – perkusista oraz założyciel warszawskiej szkoły gry na bębnach, specjalizującej się w muzyce Afryki Zachodniej, Strefa Rytmu. Od wielu lat gra na instrumentach perkusyjnych pochodzących z tego regionu, specjalizując się w dwóch: djembe i dundun.Wykształcenie muzyczne zdobywał pod okiem afrykańskich mistrzów w Mali, Gwinei i Senegalu. Koncertuje z zespołami Ritmodelia, Gadająca Tykwa, Wielbłądy oraz West African Project.
Projekt powstał w 2006 r. kiedy to na 6 miesięcy przybył ze stolicy Mali, Bamako, harfista i śpiewak Adama Kamissoko. Współpraca z nim zaowocowała wieloma niezwykłymi koncertami duetu oraz nagraniami, które wkrótce pojawią się w formie płytowej. Adama gościł w Polsce, kontynuując prace nad projektem, także w 2010 roku. Kolejnym gościem Kuby jest przybyły w 2008 roku doskonały gwinejski perkusista Mohamed Gaspard Conde, kierownik muzyczny Ballet Sourakhata i współtwórca grupy Tourekounda w Conakry (Gwinea), a obecnie lider Grupy Perkusyjnej Strefa Rytmu.
Podczas tegorocznej odsłony West African Project pięcioosobowa grupa zachodnioafrykańskich artystów wraz z Kubą Pogorzelskim i Mohamedem Gaspardem Conde zaprezentują zarówno tradycyjne, jak i współczesne utwory perkusyjne będące ilustracją bogatej i kunsztownej tradycji bębnów. Poza bębnami usłyszymy śpiew, balafon (afrykański rodzaj ksylofonu) i zobaczymy imponujący taniec gwinejski. Wśród zaproszonych artystów znajdą się: Sekou Camara (dundun), Younousa Sylla (balafon), Daouda Camara (Djembe), Mohamed Sylla (Djembe) – muzycy grupy Kalabante oraz Fanta Yayo (śpiew i taniec).
Akku, pod tą tajemniczą nazwą kryje się bardzo oryginalny zespół grający wspaniałą muzykę inspirowaną folklorem dalekiej północy. Skład instrumentalny to tuba, perkusja i dwie charyzmatyczne wokalistki stosujące w swoim śpiewie techniki wokalne Inuitów, śpiew alikwotowy i hiperwentylacje. Muzyka prawie nie spotykana w naszych salach koncertowych – transowa i pełna rytmu. Pochodząca z Norwegii grupa jest etnomuzycznym kwintetem, w skład którego wchodzą dwa głosy wokalne, saksofon, tuba i perkusja. Kwintet ten inspiruje się głównie muzyzną tradycją północy: północnej Kanady, Grenlandii, Norwegii, Syberii i Hebryd.
Członkom zespołu nie obce są obszary takie jak jazz, muzyka folkowa, klasyczna oraz muzyka współczesa. Daje to niezwykły konglomerat brzmień, które stapiają się w swoistym świecie dźwiękowym. Podczas koncertu w Krakowie Akku zaprezentuje swoją płytę Akku 5. Zespół szczyci się współpracą z polskim saksofonistą: Grzechem Piotrowskim. Pozostali muzycy pochodzą z Norwegii: Elfi Sverdrup – śpiew, Ruth Wilhelmine Meyer – śpiew, Lars Anderas Haug – tuba, Knut Aalefjær – perkusja, Grzech Piotrowski – saksofon.
Ed Schuller urodził się w Nowym Jorku. Jako dziecko uczył się gry na klarnecie i gitarze ale w wieku lat piętnastu zmienił instrument na kontrabas i w tym samym roku miał miejsce jego pierwszy publiczny występ z Rickiem Fordem. Studiował w New England Conservatory of Music. Schuller grał z muzykami takimi jak Lee Konitz, Joe Lovano, Ted Curson, Dave Liebman, Jimmy Knepper, Clark Terry, Ran Blake, Paul McCandless, Billy Hart, Mat Maneri, Marty Ehrlich, oraz Roland Hanna.
A wśród muzyków którym towarzyszył w trasach koncertowych byli Lovano, Paul Motian, Tim Berne, Jim Pepper, Pat Martino, Mal Waldron, Uli Lenz, Karl Berger, Gerry Hemingway, Marty Cook, Nicolas Simian, Perry Robinson, Mingus Epitaph, oraz Jaki Byard. Dokonał ponad 60 nagrań, był członkiem niezliczonych formacji. Ed Schuller uczy w Newark Academy oraz Berklee College of Music, był kierownikiem wydziału jazzowego Schweitzer Institute of Music in Idaho od roku 1988.
