Kuba Stankiewicz & Maciej Sikała
Kuba Stankiewicz od wielu lat zajmuje niepodważalną pozycję wśród najlepszych polskich pianistów jazzowych. Wyróżnia się indywidualnym podejściem do kompozycji, wrażliwością na barwę dźwięku, wyczuciem dynamiki i przestrzeni. Na profesjonalnej scenie debiutował w zespołach Jana Ptaszyna Wróblewskiego i Zbigniewa Namysłowskiego (1985-1987), z którym występował m.in. w USA i Meksyku oraz nagrał płyty Open i Song of Innocence. W latach 1987-1990 studiował w Berklee College of Music w Bostonie (dyplom w klasie fortepianu) i podróżował po Stanach Zjednoczonych z Orkiestrą Artie Shawa. Jest laureatem nagrody Oscara Petersona oraz półfinalistą Międzynarodowego Konkursu Pianistów Jazzowych im. Theloniousa Monka w Waszyngtonie.
Po powrocie do kraju założył własny zespół. Jego autorski album Northern Song został wybrany płytą roku w ankiecie czytelników magazynu Jazz Forum w roku 1993. W 1994 roku Kuba Stankiewicz otrzymał za osiągnięcia twórcze nagrodę Trzeciego Programu Polskiego Radia – Mateusz ‘94. Wysoko ocenione przez krytykę zostały płyty formacji Raveling Birds Quintet (z Darkiem Oleszkiewiczem, Piotrem Wojtasikiem, Piotrem Baronem i Cezarym Konradem). Kuba Stankiewicz współpracował m.in. z Artem Farmerem (płyta Art In Wrocław), Scottem Hamiltonem, Harvie Swartzem i Sheilą Jordan. Jest członkiem międzynarodowego zespołu jazzowego Central European Jazz Connection. Kuba Stankiewicz prowadzi klasę fortepianu na Kierunku Jazzowym Uniwersytetu Zielonogórskiego. W maju 2009 otrzymał tytuł doktora w dziedzinie sztuki muzycznej, dyscyplinie artystycznej – instrumentalistyka.
Maciej Sikała saksofonista tenorowy i sopranowy, absolwent Wydziału Jazzu Akademii Muzycznej w Katowicach (1987). Laureat wielu nagród, m.in.: I miejsca na Międzynarodowym Konkursie Improwizacji Jazzowej w Katowicach (1986), Nagrody Programu III Polskiego Radia – Mateusz ‘ 95. Zdfobył także I miejsce w ankiecie czytelników Jazz Forum w kategorii saksofonu tenorowego w latach 1995 – 2005 oraz w kategorii saksofonu sopranowego w 2001 roku.
Grał w takich zespołach jak: Miłość, Kwintet Piotra Wojtasika, Kwartet Piotra Rodowicza, Kwintet i Sextet Leszka Możdżera, Vintage Band. Nagrywał i koncertował z trębaczami: Lester’em Bowie i Kenny Wheeler’em oraz pianistą Dolphem Castelano i wokalistą Miles’em Griffith’em. W kwietniu 2004 roku wziął udział w trasie koncertowej amerykańskiego saksofonisty Billy Harper’a . Koncert pt. Bądż Wola Twoja zarejestrowała Telewizja Polska.
Na płycie Piotra Wojtasika gra z takimi muzykami jak: David Liebman, Clarence Seay, Ronnie Burrage. Koncertował z Reggie Workman, Billy Hart, Joanne Brackeen. Obecnie współpracuje z Piotr Wojtasik Quartet, Kwartetem Wojciecha Niedzieli, występuje też w kwartecie z Maciejem Grzywaczem, Piotrem Lemańczykiem i kanadyjskim perkusistą Tyler’em Hornby oraz w Sopot – Hamburg Jazz Quintet. Z Janem Ptaszynem Wróblewskim i Henrykiem Miśkiewiczem gra utwory z repertuaru Franka Sinatry z towarzyszeniem orkiestr symfonicznych.
Nagrał około 40 płyt jazzowych w tym trzy autorskie: Blue Destinations (1998), The Sheep is Found (2001), Another One For… (2006). Od 1998 roku Maciej Sikała grał w trio z gitarzystą basowym i kontrabasistą Piotrem Lemańczykiem i Tomaszem Sowińskim na perkusji. Na program tria składają się kompozycje lidera oraz standardy jazzowe. Płyta The Sheep is Found zdobyła nominację do nagrody Fryderyk (2001), a Macieja Sikałę nominowano do tejże nagrody w kategorii Jazzowy Muzyk Roku. Pod koniec lipca 2002 r. miał miał miejsce debiut Kwartetu Sikały – do składu trio z 1998 roku dołączył Cezary Paciorek grający na fortepianie.
Wojciech Pulcyn – kontrabasista, absolwent Szkoły Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie na wydziale jazzowym oraz Policealnego Studium Jazzu w Warszawie w klasie prof. Zbigniewa Wegehaupta. W 1995 z zespołem Joint Venture (M. Tokaj, Ł. Żyta, M. Gawdzis) zdobył I nagrodę, wyróżnienie indywidualne oraz wyróżnienie za kompozycję na Międzynarodowym Konkursie Zespołów Jazzowych Jazz Juniors w Krakowie. Z tym samym zespołem w 1997 roku zdobył I nagrodę na Konkursie Standardów Jazzowych w Siedlcach, oraz wyróżnienie na konkursie Zespołów Jazzowych w Hoeilaart (Belgia).
Rok później z Triem Marcina Maseckiego ponownie zdobył I nagrodę na Konkursie Standardów Jazzowychw Siedlcach, trzecie miejsce na Międzynarodowym Konkursie Zespołów Jazzowych Jazz Juniors w Krakowie, oraz otrzymał wyróżnienie na Konkursie Zespołów Jazzowych Sarteano (Włochy). W 1999 z własnym zespołem New Orkestra zdobył III miejsce na Konkursie Zespołów Jazzowych Jazz Juniors w Krakowie. Skomponował muzykę do spektakli: Transatlantyk Witolda Gombrowicza w wykonaniu Teatru Montownia, oraz Krzywa wieża Nadieżdy Ptushkiny w reżyserii Agnieszki Lipiec- Wróblewskiej (Teatrna Woli). Był współautorem opracowania muzycznego do przedstawienia Magdaleny Warzechy Halo? Kabaret?
Jako muzyk brał udział w spektaklach w reżyserii J. Grzegorzewskiego Nowe Bloomusalem J. Joyce’a, Wesele St. Wyspiańskiego (Teatr Narodowy w Warszawie).
Sebastian Frankiewicz – perkusista, absolwent Wydziału Jazzu Katowickiej Akademii Muzycznej. Laureat konkursów Jazz Nad Odrą we Wrocławiu, Festiwalu Standardów Jazzowych w Siedlcach, Złotego Krokusa w Jeleniej Górze i Bielskiej Zadymki Jazzowej. Od 2002 roku współpracuje z Michałem Urbaniakiem. W latach ubiegłych członek zespołów Janusza Muniaka, Lory Szafran, Zbigniewa Namysłowskiego, Artura Dutkiewicza, Mariusza Lubomskiego, Miki Urbaniak, Zbigniwa Wegehaupta oraz grupy Bisquit promowanej przez wytwórnię Kayax. Koncertuje również z Grzegorzem Karnasem, Agą Zaryan, Grażyną Auguścik, Urszulą Dudziak i Januszem Skowronem.
W styczniu tego roku odbył się koncert inaugurujący powstanie autorskiego zespołu z saksofonistą Radkiem Nowickim i kontrabasistą Andrzejem Święsem, w programie którego znalazły się kompozycje własne członków grupy.
Leszek Możdżer & Krzesimir Dębski
Leszek Możdżer jeden z najwybitniejszych polskich muzyków jazzowych, pianista światowej klasy, odważny eksplorator, oryginalny twórca posiadający własny język muzyczny. Urodził się w 1971 roku w Gdańsku, absolwent gdańskiej Akademii Muzycznej. Jazzem zainteresował się w klasie maturalnej, zdobywał ostrogi w zespole klarnecisty Emila Kowalskiego, a pierwszą próbę z zespołem Miłość odbył w swoje 20-te urodziny.
W roku 1993 otrzymał wyróżnienie indywidualne na festiwalu Jazz Juniors w Krakowie, rok później zajął pierwsze miejsce w Międzynarodowym Konkursie Improwizacji Jazzowej w Katowicach. Od tamtego czasu zwycięża we wszystkich kolejnych ankietach czytelników Jazz Forum w kategorii fortepianu, dwa razy został uznany Muzykiem Roku (1995-1996), w tej samej kategorii w 1998 roku, otrzymał również nagrodę Fryderyka.
W latach 1991-1997 był członkiem Miłości – najważniejszego jazzowego (i yassowego) zespołu lat 90., z którym nagrał sześć płyt, w tym dwie z Lesterem Bowie. Równolegle (1992-1995) był podporą Kwartetu Zbigniewa Namysłowskiego (Secretly & Confidentially), Zbigniew Namysłowski Quartet & Zakopane Highlanders Band oraz grupy Eryka Kulma Qunitessence (1993-95).
Od połowy lat 90. prowadzi własne zespoły i nagrywa płyty autorskie (m.in. Talk To Jesus z Sekstetem i Facing The Wind w duecie z amerykańskim kontrabasistą Davidem Friesenem). Pod własnym nazwiskiem zadebiutował jeszcze w roku 1994 solowym nagraniem Chopin – Impresje, włączając się tym samym w chopinowski nurt polskiego jazzu. Pięć lat później we Francji ukazał się jego album Impressions On Chopin. Kolejny solowy krążek to zapis koncertów filharmonicznych (m. in. właśnie interpretacje Chopina), jakie miały miejsce w Kijowie i Lwowie, wydany nakładem krakowskiej oficyny Gowi pt. Solo In Ukraine 2000-2001. Jeszcze w tym samym roku ukazał się album Pub700, zawierający muzykę z trans-opery Sen Nocy Letniej.
Krzesimir Dębski – kompozytor, dyrygent, skrzypek jazzowy, aranżer i producent muzyczny. Studiował kompozycję w Poznańskiej Akademii Muzycznej u Andrzeja Koszewskiego oraz dyrygenturę u Witolda Krzemieńskiego. Lider jazzowego zespołu String Connection oraz od 1980 roku koncertujący jako solista w niemal całej Europie, a także w USA i Kanadzie (blisko tysiąc koncertów, również radiowych i telewizyjnych). Jest laureatem I nagrody Światowego Konkursu Jazzowego w Hoeillart w Belgii (1983) oraz Nagrody im. St. Wyspiańskiego (1985). W latach osiemdziesiątych, w ankietach magazynu Jazz Forum wielokrotnie zdobywał tytuł Najlepszego Skrzypka, Najlepszego Kompozytora oraz Najlepszego Aranżera Roku w Polsce i w Europie.
W roku 1985 znalazł się na liście dziesięciu najlepszych skrzypków jazzowych amerykańskiego pisma Down Beat. Zdobył również wiele nagród w konkursach radiowych i płytowych. Grał z czołowymi muzykami jazzowymi w Polsce i na świecie . Uczestniczył w festiwalach w Reno (USA), Getxo (Hiszpania ) Paryżu, Helsinkach, Montrealu, Konsbergu, Hamburgu, Baden-Baden, Budapeszcie, Leverkusen, Sibiu, Debreczynie, Bratysławie, Berlinie, Norymberdze, Hadze, Pradze, Kopenhadze i Le Mans.
Muzyka do filmu Cudowne dziecko została nominowana do Kanadyjskiej Nagrody Filmowej Genie Award’88. W roku 2000 Dębski otrzymał nagrodę Fryderyk w kategorii Kompozytor Roku oraz nagrodę Międzynarodowej Akademii Filmowej Philip Award za muzykę do filmu Ogniem i Mieczem. W 2001 na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Pyrgos (Grecja) otrzymał nagrodę za muzykę do filmu W Pustyni i w Puszczy. Muzyka do filmu Stara Baśń została wyróżniona nagrodą czytelników czasopisma FILM Złota Kaczka 2003. W 2007 w USA serial TVP Andrzeja Maleszki – Magiczne drzewo z muzyką Krzesimira Dębskiego, otrzymał nagrodę Emmy 2007 w kategorii filmów i programów dla dzieci.
W 2005 roku Krzesimir Dębski otrzymał zamówienie od hollywoodzkiej wytwórni LimeLight Films na skomponowanie nowej muzyki do 16 niemych filmów Charlie Chaplina z lat 1914-1917. Ostatnio podjął również działalność dyrygencką. Prowadził koncerty z udziałem takich międzynarodowych gwiazd jak: Jose Carreras, Jose Cura, Ewa Małas-Godlewska, Adam Makowicz, Canadian Brass, Vadim Riepin, J. L. Ponty, Mark O’Connor, Regina Carter, John Blake i Nigel Kennedy. Dyrygował niemal wszystkimi orkiestrami polskimi na czele z Sinfonią Varsovią , Filharmonia Narodową i NOSPR a także Irish BBC Orchestra, Moscow Symphony, Guadalahara Symphony Orchestra (Meksyk), Orchestra Teatro Municipal Rio de Janeiro, Cyprus National Orchestra, Leopolis Chamber Orchestra oraz Wind Orchestra Los Angeles, a także Sud-Wesfunk Orchester i Novi Sad Radio Orkiestra.
Piotr Dziubek – grę na akordeonie rozpoczął w wieku siedmiu lat. Odebrał pełne wykształcenie muzyczne (wrocławska Akademia Muzyczna – klasa akordeonu). Od 1997r. jest nauczycielem akademickim. Zdobył szereg nagród na krajowych i międzynarodowych konkursach akordeonowych (Niemcy, Włochy, Rosja). Jako muzyk brał udział w wielu ważnych festiwalach muzycznych w Polsce (Festiwal Polskiej Muzyki Współczesnej, Przegląd Piosenki Aktorskiej, Przystanek Woodstock, Jazz nad Odrą). Gra solo, jak również z towarzyszeniem zespołów kameralnych i orkiestr. Współpracował z Big-Bandem Aleksandra Mazura, Justyną Steczkowską, Swawolnym Dyziem, Pawłem Kukiem.
Kierownik muzyczny licznych przestawień, m.in. Opery za trzy grosze i Idioty (Teatr Muzyczny CAPITOL), Akropolis. Rekonstrukcja (Wrocławski Teatr Współczesny), Lalka (Teatr Muzyczny w Gdyni). Od wielu lat związany z Przeglądem Piosenki Aktorskiej jako autor aranżacji i kompozytor oraz muzyk. Współtworzył m.in. Mandarynki i pomarańcze, Galerię, koncert piosenek Marka Grechuty Steruj krwią swoją do oceanu spokoju, Wiatry z mózgu, Grę szklanych paciorków, Gorączka, Smierdź w górach.
W 2001 roku wraz z gronem przyjaciół wyprodukował swoją pierwszą płytę (Tchnę), której muzyczną treść charakteryzują przede wszystkim inspiracje muzyką jazzową. P. Dziubek pracuje także jako wykładowca Wrocławskiej Szkoły Jazzowej Zbigniewa Czwojdy.
