Festiwal Wilno w Gdańsku już od kilku lat pokazuje to, co progresywne w kulturze Litwy. W tegorocznej edycji w części poświęconej sztukom wizualnym główny nacisk położony zostanie na malarstwo. Natomiast kulminacją części muzycznej będą wspólne projekty muzyków alternatywnych z Polski i Litwy. Wilno w Gdańsku otwiera przestrzeń dialogu, spotkań pokoleń, stereotypów, stylów i gatunków muzycznych, w której tradycja sąsiaduje z nowoczesnością. Działaniom artystycznym towarzyszyć będzie tradycyjny jarmark prezentujący rękodzieło i kuchnię litewską.
Dodatkowo, tegoroczna edycja wzbogacona zostanie o wileńską odsłonę Festiwalu. W dniach od 6 do 9 września tradycyjnie Wilno zagości w Gdańsku, a tydzień później artyści gdańscy w tym. min. Teatr Dada Von Bzdulow zaprezentują swoją twórczość w Wilnie.
Wystawy w ramach Wilna w Gdańsku 2012:
Andrius Zakarauskas – Malarstwo
Obrazy Andriusa Zakarauskasa opierają się na kontraście motywów abstrakcyjnych i figuratywnych. Niemal wszystkie kompozycje artysty nazwać można autoportretami. Zakarauskas sytuuje samoobserwacje i autorefleksje w centrum swojej twórczości. W poszczególnych kompozycjach figura postawiona jest w dwuznacznej roli, bycia twórcą i obserwatorem zarazem.
Pytanie o malarstwo jest bowiem właściwym tematem twórczości litewskiego artysty. Kompozycje Zakarauskasa oparte są na kolorze, widocznym dukcie pędzla, układzie elementów – elementach tradycyjnie uznawanych za najważniejsze dla tej dziedziny sztuki. Tytuły prac często sugerują narracje. Twórczość Zakarauskasa to przede wszystkim opowieść o malarstwie, dekonstrukcja związanych z nim mitologii.
Andrius Zakarauskas (ur. 1982, Wilno) studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Wilnie oraz na The Miguel Hernandez Univeristy w Altea w Hiszpanii. Obecnie mieszka i pracuje w Wilnie.
Jonas Gasiūnas – Malarstwo
Specyficzny status zdarzeń przeszłych, ich funkcjonowanie na granicy prawdy i fikcji to główny temat malarstwa Jonasa Gasiūnasa.
Wspomnienia zawsze czynią przeszłość romantyczną. Zmieniają ją w rodzaj baśni. Historia ciągle wydaje się prawdziwa, choć z upływem lat zmienia się, przyjmując bardziej nostalgiczną formę.
To stwierdzenie doskonale oddaje charakter twórczości artysty. Gasiūnas w obrazach opisuje proces tworzenia historycznych narracji, w jego malarskich kompozycjach zwyczajne wydarzenie przyjmują formę uniwersalnych opowieści. Artysta dosłownie maluje dymem, wykorzystując świece jako jedno z malarskich narzędzi. Ta technika pozwala mu na zbudowanie specyficznego napięcia w pracy. To, co namalowane jest prawdą, to, co naszkicowane dymem fikcją. Trudno nie dostrzec ironii w tej koncepcji malarstwa, dodatkowo podkreślają ją tytuły obrazów.
Jonas Gasiūnas (ur. 1954, region Ałtaj Rosji) pracuje jako wykładowca na wileńskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 2009 roku został laureatem nagrody Swedbanku, w uzasadnieniu wskazano na jego wkład w rozwój nurtu określanego mianem malarstwa rozszerzonego.
Cooltūristės – Instalacja wideo, fotografie
Praca grupy Cooltūristės Another way skupiać się będzie na postaci urodzonej w Gdańsku aktorki, Jadwigi Jankowskiej-Cieślak. W 1982 roku uhonorowana ona została Złotą Palmą w Cannes za rolę w filmie węgierskiego reżysera Karoly Makka Inne spojrzenie (Egymásra nézve). Grała w nim postać bezkompromisowej dziennikarki Évy zakochanej w redakcyjnej koleżance Livi, granej przez Grażynę Szapołowską. Film był pierwszym w bloku wschodnim obrazem podejmującym zakazany temat homoseksualnej miłości. Obraz ten, także odważnie podejmował temat ograniczeń w politycznej swobodzie i wolności jednostki na Węgrzech po wydarzeniach 1956 roku.
Jedynym śladem po ceremonii wręczenia nagrody, jaki artystki z grupy Cooltūristes znalazły w internecie był 8 sekundowy fragment telewizyjnego reportażu. Posłużył on do stworzenia instalacji prezentowanej w CSW Łaźnia, swoistego sequelu Innego spojrzenia. Pierwotny materiał, przetransponowany na język innego medium, fotografii, ujawnił swój przewrotny charakter. Oficjalne sceny gratulacji nabrały charakteru intymnych, prywatnych relacji.
Arnasa Anskaitis, Migle Narbutaite, The more I see, the less I grasp. White noise – prezentacja pracy artystów programu rezydencyjnego VNO-GDN
VNO-GDN to program rezydencji dla młodych, artystów z Litwy. Gdańsk i Wilno, to dwa miasta, które pomimo relatywnej historycznej i geograficznej bliskości, są od siebie dość odległe. Tytuł projektu zaczerpnięty został ze skrótów używanych dla oznaczenia lotnisk obydwu miast. Projekt ma stworzyć bowiem symboliczne połączenie, nieistniejący kurs w rozkładzie lotów wileńskiego i gdańskiego portu. Rezydencja ma formę kreatywnego dialogu. Wzorem są wydarzenia spod znaku Fluxusu. Pytania stawiane rezydentom dotyczyć będą relacji miast.
Podtytuł tegorocznej edycji brzmi Im więcej wiem, tym mniej rozumiem. Biały szum i zawęża obszar eksploracji do białego szumu kreowanego przez media. Artyści zmierzą się z pytaniami – czemu on służy, czy aby może nie ukryciu prawdy. Współczesność często określona jest mianem trzeciego potopu. Jak odnaleźć drogę na rozszalałym oceanie informacji? Czy sztuka może być użytecznym kompasem?
Muzycznie tegoroczny Festiwal to koncerty: wirtuozów litewskiego jazzu, przedstawicieli progresywnego rocka, zespołu wykonującego polifoniczne pieśni ludowe, zespołu grającego muzykę alternatywną czy poprockowego duetu.
Wizytówką Festiwalu są polsko-litewskie projekty muzyczne. W tym roku będą to, zgłębiający tajemnice mistyki i muzyki pogranicza Sound Identity Mikołaj Trzaska Project oraz finałowy Free Culture Gdańsk 2012, będący efektem tygodniowej współpracy warsztatowej muzyków.
Koncerty w ramach Wilna w Gdańsku 2012:
- StaraNova to zespół z Wilna grający w stylu newfolk i world music. Zespół powstał w końcu 2011 roku a całkowicie uformował się w styczniu 2012 roku. Założyło go rodzeństwo Paweł i Katarzyna Źemojcin, którzy od dzieciństwa razem uczęszczali do szkoły muzycznej, a później studiowali na jednym roku, na wydziale jazz’u i muzyki estradowej w Kolegium Wileńskim.
Podstawę repertuaru stanowią polskie piosenki ludowe popularne na Wileńszczyźnie, które zespół wykonuje we własnych współczesnych aranżacjach. Piosenki ludowe z tego terenu są bardzo specyficzne. Melodia łączy polskie, białoruskie i litewskie tradycje, a w tekstach pisanych gwarą wileńską pojawiają się proste historie, dzięki którym odczuwany jest niegdysiejszy pogląd na życie człowieka i na relacje międzyludzkie.
