Festiwal Witolda Lutosławskiego Łańcuch zainauguruje koncert w wigilię 100. rocznicy urodzin kompozytora, w którego programie znajdą się między innymi Muzyka żałobna i Paroles tissées. Koncert będzie także okazją do wręczenia okolicznościowego medalu, wydanego przez Towarzystwo im. Witolda Lutosławskiego z okazji jubileuszu.
W programach koncertów festiwalowych obok dzieł Witolda Lutosławskiego zabrzmią m.in. utwory Krzysztofa Pendereckiego, Henryka Mikołaja Góreckiego, a także stypendystów Lutosławskiego – Grażyny i Andrzeja Krzanowskich, Aleksandra Lasonia, Tadeusza Wieleckiego, Pawła Mykietyna i Tomasza Opałki. Istotnym wydarzeniem będzie również projekt Cello Concerto – Hésitant – Direct, przygotowywany przez Andrzeja Bauera ze współudziałem Cezarego Duchnowskiego, Emilii Sitarz, Bartłomieja Wąsika, Magdaleny Kordylasińskiej i Miłosza Pękali.
Do występu podczas jubileuszowej edycji Łańcucha zaproszone zostały polskie zespoły orkiestrowe, m.in. Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia z Katowic, Orkiestra Filharmonii Wrocławskiej im. Witolda Lutosławskiego, Polska Orkiestra Radiowa, Orkiestra Kameralna Miasta Tychy Aukso, Orkiestra Sinfonia Varsovia, Sinfonietta Cracovia, Chór Teatru Wielkiego – Opery Narodowej, a dyrygować nimi będą Łukasz Borowicz, Robert Kabara, Jacek Kaspszyk, Wojciech Michniewski, Marek Moś, Krzysztof Penderecki, Pierre-André Valade. Wśród solistów usłyszymy m.in. Annę Radziejewską, Elżbietę Szmytkę, Marcela Beekmana i Garricka Ohlssona.
Festiwalowi towarzyszą adresowany do najmłodszych słuchaczy cykl koncertów Łańcuszek oraz mistrzowskie kursy interpretacji dzieł Witolda Lutosławskiego przeznaczone dla studentów uczelni artystycznych z udziałem znakomitych pedagogów, wśród których znajdą się m.in. Jadwiga Rappé, Maja Nosowska i Andrzej Bauer.
Festiwal jest wspólnym przedsięwzięciem Towarzystwa, uczestniczących w nim zespołów, gospodarzy sal oraz Programu II Polskiego Radia. Koncerty odbędą się na Zamku Królewskim, w Filharmonii Narodowej oraz w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego.
Andrzej Bauer to laureat pierwszej nagrody na Międzynarodowym Konkursie ARD w Monachium oraz laureat Międzynarodowego Konkursu Praska Wiosna i nagrody Parlamentu Europy, urodził się w Łodzi. W rodzinnym mieście ukończył studia pod kierunkiem Kazimierza Michalika, a uzupełniał je, pracując m.in. z André Navarrą, Milošem Sadlo oraz Danielem Szafranem podczas kursów mistrzowskich. Stypendium ufundowane przez Witolda Lutosławskiego umożliwiło mu dwuletnie studia w Londynie w klasie prof. Williama Pleetha. Występował z recitalami i jako kameralista, a także jako solista z orkiestrami symfonicznymi i kameralnymi w większości krajów Europy, w USA i Japonii. Pierwsza płyta Andrzeja Bauera zawierająca m.in. utwory Schuberta, Brahmsa i Schumanna (Koch/Schwann) została wyróżniona kwartalną Nagrodą Niemieckiej Krytyki Płytowej. Na kolejnych płytach wiolonczelista utrwalił utwory Szostakowicza, Prokofiewa, Strawińskiego, Messiaena, Lutosławskiego i Panufnika. W 2000 roku ukazał się pierwszy w historii polskiej dyskografii dwupłytowy album z Suitami na wiolonczelę solo Jana Sebastiana Bacha (Fryderyk 2000). Artysta coraz więcej czasu poświęca pisaniu muzyki, improwizacji (Lutosphere), wykonywaniu muzyki najnowszej i inspirowaniu utworów na wiolonczelę solo i media elektroniczne (Cellotronicum).
Marcel Beekman jest uznanym wykonawcą zarówno repertuaru barokowego oraz klasycznego, jak i współczesnego, koncertowego i operowego. Regularnie koncertuje w salach Amsterdamu, Londynu, Berlina, Paryża, Madrytu, Mediolanu, Nowego Jorku i Tokio, zapraszany jest też do udziału w festiwalach w Holandii, Francji, Niemczech, Belgii, Portugalii, Hiszpanii, we Włoszech, na Litwie i w Iranie. Wśród licznych dyrygentów, pod których batutą śpiewał, wymienić należy Williama Christie, Fransa Brüggena, Reinberta de Leeuw, Yakova Kreizberga, Jana Willema de Vriend, Kennetha Montgomery’ego, Jaapa van Zwedena, Reinharda Goebela, Leva Markiza czy Jurjena Hempela. Obszerny repertuar koncertowy Marcela Beekmana obejmuje dzieła Bacha i jemu współczesnych (Beekman otrzymał Golden Award za nagranie zrealizowane dla Deutsche Grammophon, na którym wykonał partię Ewangelisty w holenderskojęzycznej wersji Pasji wg św. Mateusza), motety solowe dla wysokiego głosu tenorowego Couperina, oratoria Händla, Haydna, Mozarta, Mendelssohna, Rossiniego, Orffa, Honeggera i Strawińskiego, ale też mniej popularne dzieła, takie jak Le vin herbé Franka Martina, Dies natalis Geralda Finziego, Serenade i Nocturne Benjamina Brittena lub Job Petera Maxwella Daviesa. Artysta chętnie wykonuje też utwory takich kompozytorów, jak Peter Schat, Claude Vivier oraz John Cage.
Łukasz Borowicz studiował w klasie Bogusława Madeya w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, tam też uzyskał tytuł doktora w dziedzinie dyrygentury pod kierunkiem Antoniego Wita. W latach 2005-06 pełnił funkcję asystenta Kazimierza Korda w Teatrze Wielkim Operze Narodowej. Wcześniej (2002-05) był asystentem Antoniego Wita w Filharmonii Narodowej, a w sezonie artystycznym 2000/2001 – Ivána Fischera w Budapest Festival Orchestra. Od 2006 roku Łukasz Borowicz pełni funkcję pierwszego dyrygenta gościnnego Filharmonii Poznańskiej. Był wielokrotnym stypendystą Ministerstwa Kultury oraz laureatem nagród na czterech konkursach dyrygenckich: w Trydencie (1999), Atenach (2000), Porto (2002) i Bambergu (2004). W styczniu 2008 został wyróżniony Paszportem Polityki, a w październiku 2011 – nagrodą Koryfeusz Muzyki Polskiej. Borowicz dyrygował wieloma orkiestrami, m.in.: Konzerthausorchester Berlin, Komische Oper Berlin, NDR Radiophilharmonie Hannover, MDR Sinfonieorchester Leipzig, Düsseldorfer Symphoniker, Staatskapelle Halle, Orkiestrą Opery w Marsylii, I Pomeriggi Musicali (Mediolan), Słowacką Radiową Orkiestrą Symfoniczną, Praską Orkiestrą Symfoniczną FOK, Narodową Filharmoniczną Orkiestrą Rosji, Ukraińską Narodową Orkiestrą Filharmoniczną i większością polskich orkiestr symfonicznych.
Jadwiga Czarkowska to klarnecistka, która w 2011 roku ukończyła Akademię Muzyczną w Katowicach w klasie klarnetu dr hab. Romana Widaszka. Swój warsztat doskonaliła na wielu kursach mistrzowskich prowadzonych m.in. przez Eduarda Brunnera, Oriola Romani, Florenta Héau, Antonia Saiote, Arnauda Leroy, Mathiasa Müllera, Andrzeja Janickiego, Wojciecha Mrozka, Aleksandra Romańskiego i Jana Jakuba Bokuna. W czasie studiów zainteresowała się grą na klarnecie basowym, który stał się jej drugą specjalizacją. Jako solistka i kameralistka występowała na wielu koncertach towarzyszących różnym festiwalom, w tym na XIX Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Kameralnej Kwartet Śląski i jego goście, Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień, Międzynarodowym Festiwalu Klarnetowym Clarimania, Take Your Own Seat (koncert multimedialny Fundacji ForMusic), festiwalu Krzanowski in memoriam, Festiwalu Muzyka Kameralna na Śląsku, X Festiwalu Muzyki Kameralnej Instrumentów Dętych w Katowicach. Jest laureatką takich konkursów, jak VIII Festiwal Klarnetowy w Piotrkowie Trybunalskim oraz II Zachodniopomorski Festiwal Klarnetowy w Szczecinie. W 2011 roku nagrała wraz z Kwartetem Śląskim utwór Andrzeja Krzanowskiego Con vigore, który znalazł się na płycie pt. Pokolenie stalowowolskie wydanej przez fundację Musica Pro Bono.
Cezary Duchnowski studiował kompozycję w klasie prof. Leszka Wisłockiego w Akademii Muzycznej we Wrocławiu – obecnie wykłada tam m.in. realizację muzyki komputerowej. Był jednym z inicjatorów założenia we wrocławskiej Akademii Studia Kompozycji Komputerowej. Z placówką tą związany jest do chwili obecnej. Ma w swoim dorobku utwory zarówno kameralne, jak i symfoniczne. Od kilku lat czołowe miejsce w jego działalności zajmuje twórczość elektroakustyczna. Wraz z Agatą Zubel tworzy duet ElettroVoce, realizując projekty na głos i elektronikę. Jest wielkim orędownikiem muzyki improwizowanej. Chętnie współpracuje z muzykami jazzowymi, a także innymi artystami, których pasją jest kreowanie muzyki na żywo. Wraz z Pawłem Hendrichem i Sławomirem Kupczakiem powołał do życia grupę Phonos ek Mechanes. W jej ramach uprawia szczególny rodzaj elektronicznej muzyki improwizowanej – human-electronics, gdzie komputery kontrolowane są akustycznymi instrumentami. Wraz z Marcinem Rupocińskim założył grupę Morphai – formację podejmującą artystyczne inicjatywy o profilu interdyscyplinarnym.
Weronika Dziadek jest obiecującą postacią młodej wiolinistyki polskiej. Obecnie uczennica Szkoły Muzycznej II st. w Katowicach, swoją edukację muzyczną zaczynała u mgr M. Krzeszowiec i mgr U. Szygulskiej, aby następnie w latach 2008-2012 pozostawać pod opieką pedagogiczną prof. W. Kwaśnego z Akademii Muzycznej w Krakowie. Jako adeptka solistyki konsekwentnie rozwija swoje predyspozycje artystyczne, uczestnicząc od 2005 roku corocznie w kursach i warsztatach skrzypcowych, łącznie z kursem mistrzowskim M. Vengerova w Gdańsku, a także startując w licznych konkursach krajowych i zagranicznych, gdzie stale zajmuje miejsce na podium laureatów (wśród osiemnastu konkursów siedmiokrotnie została zwyciężczynią). Jej talent, inwencja i wrażliwość wraz z ciągłym doskonaleniem warsztatu są doceniane przyznawanymi jej nagrodami oraz stypendiami. Ma również na swoim koncie blisko 30 wystąpień scenicznych. Jest podopieczną Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci. W 2012 została wytypowana do programu TVP Kultura jako Młody Muzyk Roku. Obecnie pracuje pod kierownictwem artystycznym i pedagogicznym Roberta Kabary.
Bogdan Gola jest chórmistrzem, dyrygentem i pedagogiem. Debiutował jako kierownik chóru Opery Śląskiej w Bytomiu (1976-82). Potem kierował chórami: Filharmonii im. J. Elsnera w Opolu, Zespołu Pieśni i Tańca Śląsk, Akademii Muzycznej w Katowicach oraz Teatru Wielkiego w Warszawie. Był twórcą Zespołu Muzyki Dawnej All’Antico (1976-86) specjalizującego się w wykonywaniu muzyki renesansu i baroku, a także Chóru Polifonicznego Sacri Concentus działającego od 1993 r. w Warszawie. Jego wachlarz zainteresowań jest bardzo szeroki: od gregoriańskiej monodii do monumentów Wagnera i Pendereckiego. Przygotował chóry do ponad 80 tytułów słynnych dzieł operowych. Kierowany przez niego w latach 1985-95 Chór Teatru Wielkiego w Warszawie zdobył sobie trwałe uznanie krytyki i publiczności w kraju i za granicą. Zespół pod jego kierownictwem dokonał nagrań dla Polskich Nagrań, Schwann Koch International, Studio Berlin Classic, CPO, a także dla TVP i stacji telewizyjnych ZDF i 3Sat.
