Robert Kabara to szef artystyczny Sinfonietty Cracovii należącej do grona najlepszych orkiestr kameralnych w Europie. Jest wirtuozem skrzypiec, utytułowanym w wielu międzynarodowych konkursach: zwycięzcą w Australia Bicentennial w Adelajdzie, laureatem IX Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu (III nagroda i dziewięć nagród pozaregulaminowych) i zdobywcą nagrody specjalnej w Konkursie im. Zino Francescatiego w Marsylii. Od trzech lat występuje także jako altowiolista. Grał w ducie z Maksimem Vengerovem Sinfonię concertante Mozarta oraz Koncert altówkowy Krzysztofa Pendereckiego w Alte Oper we Frankfurcie i w Konserwatorium Moskiewskim pod batutą kompozytora. Koncertował na najbardziej renomowanych scenach Europy i świata. Ma w dorobku liczne nagrania płytowe, radiowe i telewizyjne, wśród których Pory roku Vivaldiego wyróżnione zostały nagrodą Fryderyk 1998, a Diapason d’Or we Francji otrzymało nagranie I Koncertu skrzypcowego Krzysztofa Pendereckiego z Sinfoniettą Cracovią.
Jacek Kaspszyk jest dyrektorem artystycznym Orkiestry Filharmonii Wrocławskiej. Od swojego sukcesu na prestiżowym konkursie im. Herberta von Karajana dyrygował wieloma z najlepszych orkiestr w Europie i Azji, w tym Bayerische Rundfunk, RSO Berlin, Orchestre Nationale de France, Wiener Symphoniker, Oslo, Stockholm, Rotterdam, Prague Philharmonics. Z Chamber Orchestra of Europe koncertował w Australii. Do niedawna dyrektor muzyczny Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach. Był również pierwszym dyrygentem w Noord Nederlands Orkest. Przez wiele lat dyrektor Teatru Wielkiego – Opery Narodowej. Jacek Kaspszyk niedawno otrzymał prestiżowe wyróżnienie Towarzystwa im. Elgara za wybitne wykonania muzyki tego kompozytora.
Krzysztof Lasoń ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Katowicach (klasa prof. J. Skramlika), gdzie obecnie pracuje na stanowisku adiunkta. Studiował również w Kunstuniversität w Grazu i w Akademii Muzycznej w Warszawie u prof. M. Ławrynowicza; nadto rozwijał swój warsztat w kontaktach z wysoko cenionymi pedagogami i skrzypkami, jak m.in. Z. Bron, G. Pauk, A. Han-Gorski, J. Kaliszewska i P. Pławner. Był stypendystą Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz Fundacji Dashy Zhukovej Iris, sponsorującej międzynarodowy ośrodek Garage Center for Contemporary Culture w Moskwie. Uprawia klasyczną solistykę i kameralistykę, przywiązując szczególną wagę do wykonań muzyki współczesnej. Jest laureatem Międzynarodowego Konkursu Współczesnej Muzyki Kameralnej w Krakowie i Premio Tina Orsi Anguissola Scotti we Włoszech. Jest pierwszym skrzypkiem formacji Lasoń Ensemble i Orkiestry Muzyki Nowej, specjalizującej się w muzyce awangardowej. Drugim nurtem jego działalności artystycznej jest etnomuzyka i improwizacja. Został tu uhonorowany licznymi nagrodami, m.in. Nagrodą im. Czesława Niemena, a wraz z kwintetem skrzypcowym Vołosi, którego jest liderem – nagrodą dla najlepszego solisty na festiwalu Polskiego Radia Nowa Tradycja i Grand Prix dla najlepszego utworu w gatunku world music w konkursie Europejskiej Unii Nadawców EBU.
Wojciech Michniewski studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie – dyrygenturę pod kierunkiem Stanisława Wisłockiego, teorię muzyki oraz kompozycję zaś u Andrzeja Dobrowolskiego. Artysta jest dyrygentem bardzo wszechstronnym, prowadzi zarówno koncerty symfoniczne, jak i spektakle operowe, a obok repertuaru klasycznego jest szczególnie ceniony za interpretacje muzyki współczesnej. Dyrygował w niemal wszystkich krajach Europy, Kanadzie, Argentynie, Meksyku, Hongkongu, Stanach Zjednoczonych i na Kubie. Występował w takich salach, jak Filharmonia Berlińska, Schauspielhaus w Berlinie, Teatro alla Scala w Mediolanie, Barbican Hall w Londynie, Teatro Colón w Buenos Aires. Dokonał wielu nagrań płytowych, radiowych i telewizyjnych. W 1996 uhonorowany został nagrodą polskiego przemysłu fonograficznego – Fryderykiem za płytę z muzyką Witolda Lutosławskiego, nagraną wraz z Krzysztofem Jakowiczem i z orkiestrą Sinfonia Varsovia. W 1999 tę samą nagrodę otrzymała inna jego płyta, galowy koncert Rossiniego z Ewą Podleś, w 2004 zaś nominację do Fryderyka uzyskały jego interpretacje muzyki Mieczysława Karłowicza i Wojciecha Kilara. W 2005Wojciech Michniewski uhonorowany został Nagrodą Związku Kompozytorów Polskich za wieloletnie i kreatywne towarzyszenie polskiej muzyce współczesnej oraz Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
Marek Moś to dyrygent, dyrektor artystyczny orkiestry kameralnej Aukso od czasu jej powstania, a także dyrektor artystyczny festiwalu Letnia Filharmonia AUKSO w Wigrach. Wybitny polski skrzypek i kameralista. Kształcił się w Bytomiu i Katowicach. Jego pedagogami byli Kazimierz Dębicki i Andrzej Grabiec. Założyciel i wieloletni prymariusz Kwartetu Śląskiego – zespołu, który w krótkim czasie stał się jednym z najwybitniejszych kwartetów smyczkowych w Europie. Z Kwartetem występował na najbardziej prestiżowych festiwalach i najznakomitszych estradach świata, m.in. w Konzerthaus w Wiedniu, Concertgebouw i Ijsbreker w Amsterdamie, Vredenburg w Utrechcie, Schauspielhaus w Berlinie, Tivoli w Kopenhadze, Tonhalle w Düsseldorfie, De Singel w Antwerpii, Merkin Hall w Nowym Jorku i Jordan Hall w Bostonie. Płyty, w których nagraniu uczestniczy Marek Moś, zdobywają liczne wyróżnienia i nagrody. Obecnie, oprócz prowadzenia działań koncertowych i nagraniowych, Marek Moś wykłada również w Akademii Muzycznej im K. Szymanowskiego w Katowicach.
Garrick Ohlsson to laureat I nagrody VIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1970). Naukę gry na fortepianie rozpoczął jako ośmiolatek w Westchester Conservatory of Music w Nowym Jorku u Thomasa Lishmana. W latach 1961-1971 odbył studia pianistyczne w Juilliard School of Music w Nowym Jorku w klasie Saszy Gorodnickiego, a następnie (od 1968 r.) w klasie Rosiny Lhevinne i Olgi Barabini. Swoje umiejętności szlifował także u Claudia Arraua i Irmy Wolpe. Po raz pierwszy wystąpił publicznie, mając dwanaście lat (1960). Ohlsson jest zwycięzcą (pierwsze nagrody) trzech międzynarodowych konkursów pianistycznych w Bolzano (im. Busoniego, 1966), Montrealu (1968) i Warszawie. Na Konkursie Chopinowskim w Warszawie otrzymał ponadto nagrodę specjalną Polskiego Radia za najlepsze wykonanie mazurków. Pierwsze wielkie tournée artystyczne po Europie zorganizowane przez agencję koncertową Sola Huroka odbył w 1969 roku. Wystąpił wówczas z wielkim powodzeniem m.in. w rzymskiej Akademii Santa Cecilia czy teatrze La Fenice. Pianista uprawia kameralistykę, współpracując ze śpiewaczkami Ewą Podleś i Jessie Norman, skrzypaczką Hilary Hahn i kwartetami smyczkowymi (Cleveland Quartet, Emerson Quartet, Guarneri Quartet i Takács Quartet). Wraz ze skrzypkiem Jorją Fleezanisem i wiolonczelistą Michaelem Grebanierem założył w San Francisco FOG Trio.
Łukasz Owczynnikow to kontrabasista urodzony w Warszawie. Absolwent Akademii Muzycznej w Łodzi w klasie prof. Piotra Czerwińskiego, wcześniej zaś śp. prof. Tadeusza Górnego oraz Policealnego Studium Jazzowego w Warszawie w klasie prof. Adama Cegielskiego. Uczestniczył w wielu kursach mistrzowskich, m.in. we Wrocławiu, w Paryżu, Berlinie, Łodzi, pod kierunkiem Rufusa Reida, Wilberta de Joode, Franka Proto, Thierry’ego Barbé, Rustema Gabdullina, Rinata Ibragimowa i wielu innych.
Występował na licznych festiwalach w Polsce m.in. Warszawska Jesień, Ad libitum, Warszawskie Spotkania Muzyczne, solo w spektaklu podczas Łódzkich Spotkań Baletowych, na EthnoJazz festiwal w Kiszyniowie, Vinnitsa Jazz Festival, Nimi Noczi w Odessie, Jazz Bez: Lwów, Harków, Sewastopol. Dokonał wielu prawykonań i nagrań utworów muzyki współczesnej, m.in. utwory Tadeusza Wieleckiego, Krzysztofa Pendereckiego, Kazimierza Przybylskiego, Marcina Stańczyka, Bartosza Kowalskiego-Banasewicza, Tomasza Opałki, Andrzeja Kwiecińskiego, Ignacego Zalewskiego, Mateusza Dębskiego czy Pawła Zalewskiego. Koncertował z wieloma orkiestrami, m.in. Sinfonią Varsovią, Young Sound Forum of Central Europe, Sinfonią Iuventus, orkiestrą Opery Narodowej w Warszawie, Opery na Zamku w Szczecinie, Orkiestry Smyczkowej im. Zenona Brzeskiego i innych, pod dyrekcją m.in. Christopha Altstaedta, Jacka Kaspszyka, Tadeusza Wojciechowskiego, Jerzego Maksymiuka, Krzysztofa Pendereckiego. W maju podczas festiwalu Nowa Tradycja w Studiu im. Witolda Lutosławskiego Polskiego Radia zadebiutował z zespołem Mazovian Qiuntet, z którym aktualnie nagrywa płytę.
Krzysztof Penderecki to polski kompozytor, dyrygent, pedagog. Kompozycję zaczął studiować pod kierunkiem Franciszka Skołyszewskiego. Studia kontynuował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie pod kierunkiem Artura Malawskiego i Stanisława Wiechowicza. W 1959 roku zadebiutował na festiwalu Warszawska Jesień, gdzie zostały wykonane Strofy, jeden z trzech utworów, za które otrzymał pierwsze nagrody na konkursie dla młodych kompozytorów (obok Psalmów Dawida i Emanacji). W roku 1959 skomponował Tren ofiarom Hiroszimy. Tren zapoczątkował pasmo sukcesów utworów: Anaklasis w roku 1960, Polymorphii, Fonogramów i Psalmu w roku następnym oraz w roku 1966 Pasji według św. Łukasza. Utwór ten został napisany na zamówienie Westdeutscher Rundfunk w Kolonii dla uczczenia 700-lecia katedry w Münster, w której był po raz pierwszy wykonywany 30 marca 1966 roku. W roku 1972 Penderecki rozpoczął karierę dyrygencką. Od tego czasu dyryguje największymi orkiestrami świata. W grudniu 1998 roku Krzysztof Penderecki otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, w 2005 zaś został uhonorowany najwyższym polskim odznaczeniem – Orderem Orła Białego. Jednym z najnowszych utworów kompozytora jest Koncert podwójny na skrzypce, altówkę i orkiestrę napisany z okazji 200-lecia Musikverein w Wiedniu.
Anna Radziejewska ukończyła z wyróżnieniem studia w klasie śpiewu Jerzego Artysza w Akademii Muzycznej w Warszawie. Od 1999 jest solistką Warszawskiej Opery Kameralnej. Jest laureatką Nagrody im. Andrzeja Hiolskiego za najlepszy debiut operowy 2001 roku, a także wielu krajowych i międzynarodowych konkursów wokalnych. W 2010 roku odznaczona została brązowym medalem Gloria Artis. Anna Radziejewska ma również bogaty repertuar koncertowy, na który składają się recitale pieśni (z Katarzyną Jankowską, Mariuszem Rutkowskim, Karolem Radziwonowiczem), dzieła oratoryjne i wokalno-instrumentalne oraz występy z zespołami muzyki dawnej (Collegium Musicum Köln, Concerto Vocale, Il Tempo, Musicae Antiquae Collegium Varsoviense, Musicalia, Sinfonietta Žilina) i współczesnej (Klangforum Wien, Algoritmo, Icarus). Jest czołową wykonawczynią utworów Salvatore Sciarrina na świecie. Wystąpiła w prawykonaniach jego oper Da gelo a gelo (rola Izumi) w 2006 i Superflumina (partia Donny) w 2011 oraz utworów kameralnych. Kompozytor dedykował jej utwór Cantiere del poema, którego prawykonanie odbyło się we wrześniu 2011 roku. Od 1999 roku prowadzi działalność pedagogiczną. Obecnie naucza śpiewu solowego na Wydziale Wokalnym Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Często zapraszana jest również do prowadzenia kursów mistrzowskich.
Elżbieta Szmytka ukończyła Akademię Muzyczną w Krakowie – studiowała śpiew pod kierunkiem prof. Heleny Łazarskiej. Artystka mieszka obecnie w Belgii, gdzie w roku 1984 zadebiutowała na scenie Królewskiej Opery w Brukseli. Od tego momentu jest jej częstym gościem – jak również innych największych scen muzycznych Europy, m.in. Wiedeńskiej Staatsoper, Grand Theatre w Genewie, Nederlandse Opera w Amsterdamie, Deutsche Oper w Berlinie, Opery w Los Angeles, Festiwali w Salzburgu, Aix-en-Provence czy Glyndebourne. W repertuarze Elżbiety Szmytki znajduje się wiele partii z oper Mozarta i Verdiego. Artystka dokonała licznych nagrań CD, a także dla radia i telewizji – do ostatnich należy opera Król Roger Karola Szymanowskiego pod batutą Simona Rattle’a, gdzie wykonała partię Roxany.
