Wystawa Polityko: nie lubię cię, ale to ty mnie kochasz jest rodzajem wizualnego eseju zbudowanego wokół linijki z tekstu piosenki kubańskiej grupy Porno para Ricardo. Eseju zbudowanego z prac artystów polskich, hiszpańskich i kubańskich. Chcąc tego czy nie, zanurzeni jesteśmy w polityce. To ona kształtuje naszą codzienność. Fakt ten jest szczególnie odczuwalny współcześnie, w dobie kryzysu. Jaką rolę zajmuje sztuka w procesie społecznej transformacji? Czy współcześnie artyści są towarem pierwszej potrzeby?
Luis Camnitzer, w książce New Art of Cuba zwrócił uwagę na przesunięcie zainteresowań młodych, kubańskich artystów. Publikacja opisuje zmiany jakie zaszły w sztuce kubańskiej, od pierwszego pokolenia artystów ukształtowanego przez rewolucję 1959 roku po współczesne odejście od tematów socjalistycznych. Camnitzer pisze:
Tymczasem, dla wielu młodych artystów rozpoczynających karierę, spuścizna lat 80-tych jest utopijna w najbardziej pejoratywnym znaczeniu tego słowa. Ze względu na brak realizmu, postrzegana jest jako bezużyteczny spadek. Młode oczy kierują się ku globalnym rynkowi bardziej niż ku rewolucyjnej przeszłości.
Polityko: nie lubię cię, ale to ty mnie kochasz jest głosem analizującym mechanizm destrukcji utopijnego sytemu – z jednej strony jego idealizację, z drugiej załamanie wiary w moc stymulacji społecznego postępu. Historyczna wiedza o socjalistycznej przeszłości jest wymazywana przez idealizującą percepcję. W rezultacie historyczny kontekst znika, zastąpiony zostaje na nowo zrekonstruowaną wizją socjalizmu. Z drugiej strony żywa jest ciągle pamięć oskarżeń o korupcję i niewydolność państwowych organów. Jaki system można stworzyć w zamian? Jakie wnioski wyciągniemy z błędów kubańskiego socjalizmu i doświadczeń polityczno-ekonomicznych przemian? Jakie są możliwości buntu?
Wystawie towarzyszyć będzie przegląd filmów i dokumentów o Kubie. Prezentowane prace skupiają się na aspektach kubańskiej rzeczywistości, szerzej w Polsce nieznanych. Pięciodniowy pokaz pozwoli na lepsze zrozumienie 53 lat z historii wyspy. Filmy ukażą inne oblicze Kuby, dalekie od stereotypowego obrazu Buena Vista Social Club. 2 kwietnia prace nad swoim rysunkiem site specific rozpocznie Glexis Novoa. Artysta tworzy rysunki, performance, malarstwo. Rysunki site-specifc wykonane grafitem są jego znakiem rozpoznawczym, prace balansują na granicy sztuki efemerycznej i architektury, analizują architekturę władzy i polityki. Artysta mieszka w Hawanie i Miami, pracuje gdziekolwiek.
Wystawa Polityko: nie lubię cię, ale to ty mnie kochasz jest pierwszą z serii prezentacji w ramach projektu Cities on the edge. W 2013 w ramach cyklu zaprezentowana zostanie sztuka z Iranu i Kolumbii. Projekt ma na celu analizę sztuk obszarów na krawędzi – poza granicami naszych zainteresowań, kojarzonymi bardziej z konfliktami niż sztuką.
Artyści: Jairo Alfonso, Alexandre Arrechea, Tomasz Bajer, Carlos Boix, Brumaria, Los Carpinteros, Fernando Sánchez Castillo, Jeannette Chavez, Democracia, Leandro Feal, Nicolas Grospierre, Diango Hernández, Agnieszka Kalinowska, Tomasz Kozak, Hamlet Lavastida, Glenda León, Glexis Novoa, Daniel Silvo, Piotr Wyrzykowski
Kuratorki: Dermis P. Leon (Curatorial Bureau), Agnieszka Kulazińska
Polityko: nie lubię cię, ale to ty mnie kochasz
Wernisaż: 12 kwietnia 2013 roku, godz. 19.00
Wystawa potrwa do 2 czerwca 2013 roku
Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia
ul. Jaskółcza 1
Gdańsk
