Na początku XXI wieku Romuald Drzewiecki wraca do malarstwa po kilkunastoletniej przerwie. Powstają obrazy charakteryzujące się dużym uproszczeniem, płaszczyznowością, często będące znakiem-symbolem. Malowany w latach 2004-2005 cykl Dziewczyny ukazuje tytułowe postaci w realistycznej formie jako Oczekiwanie lub Nike. Kompozycje te budowane są z wykorzystaniem dotychczas przez malarza stosowanych symboli (kula, odrealnione znaczeniowo przedmioty, fragmentaryczność postaci). To także starania autora ukazania swego rodzaju spójności miejsca, przedmiotu i człowieka. Obrazy z tego cyklu budowane są według zasad malarstwa metafizycznego, którego celem jest uzyskanie wrażenia niezwykłości, odrealnienia i melancholii. Rozwinięciem był następny cykl, pt. Cztery pory roku z 2010 roku. Niewątpliwie, realizowany w latach 2011-2013 cykl Świątynie, jest dla Drzewieckiego swego rodzaju odpowiedzią na aktualne w obecnym czasie problemy społeczeństw na tle religijnym. Takie spostrzeżenie nasuwa się głównie z powodu sposobu komponowania obrazów tego cyklu. Pokazał je malarz za pomocą świątyń, które z kolei zostały zsyntetyzowane do znaków-symboli. Wszystkie budowane centralnie, jak ołtarze. Tak jak we wczesnych pracach malarz skupił się na określaniu rzeczywistości i człowieka poprzez przedmioty-znaki, którymi człowiek tę rzeczywistość wypełnia.
(Anna Kroplewska-Gajewska)
W dorobku artystycznym Romualda Drzewieckiego widać wpływy jego architektonicznego postrzegania rzeczywistości – umiejętność klarownego budowania stosunku przestrzeni i form. W 1965 roku w jednym z wywiadów mówił, że jest głęboko przekonany o ścisłej współzależności tych wszystkich dziedzin (malarstwa i architektury wnętrz), konieczności połączenia ‘czystej plastyki’ z problemami przestrzennymi. Niezwykle ważny w całej twórczości, jak sądzę, był dla malarza przedmiot, który pozwalał przyswoić otoczenie i nadać mu indywidualne znaczenie. Działo się to nie tylko we wczesnych martwych naturach, lecz także w rysunkach tuszem, w których bardziej istotne były sprzęty określające profesję niż tytułowe postaci… W Świątyniach także przedmioty-znaki dają obraz idei, które religie głoszą. Ich zadaniem jest poprowadzenie widza w zakres swych desygnatów.
Drzewiecki budował swój artystyczny przekaz dążeniem do doskonałości warsztatowej, dystansem i skoncentrowaniem uwagi na własnej pamięci. Potwierdzają tę tezę: ciche życie przedmiotów w Martwych naturach, spokojne oczekiwanie w Portretach mebli, pełne dystansu Pierniki, zanotowanie bezpowrotnie utraconego czasu w Portretach rodzinnych, zagłębianie się w sobie w Introwersjach oraz cicha śmierć w Epitafiach…
Anna Kroplewska-Gajewska
Romuald Drzewiecki o wystawie:
Na tej wystawie przedstawiam tylko prace malarskie i rysunki, które były dostępne, i które obrazują rodzaj moich zainteresowań plastycznych w poszczególnych okresach. Przez wszystkie te lata pracowałem bardzo intensywnie także w dziedzinie architektury wnętrz, realizując wiele projektów np. w Toruniu projekt wnętrz i sprzętów w budynku Książnicy Miejskiej. W dziedzinie wystawiennictwa zaprojektowałem cały szereg wystaw tematycznych, szczególnie w Muzeum Okręgowym w Toruniu. W dziedzinie scenografii to 14 realizacji pełnospektaklowych w teatrach toruńskich.
Wystawa ta jest moim pożegnaniem z Toruniem. Miastem, szkołą i całą masą przyjaciół. Co prawda od 1966 roku mieszkam w Warszawie, ale do roku 2006 byłem stale obecny w Toruniu ze względu na pracę dydaktyczną. Teraz w roli emeryta śledzę wszelkie wiadomości tyczące miasta i uczelni i cieszę się nowymi osiągnięciami. Nawet najpiękniejsze chwile mają swój czas i muszą się skończyć. Spotykałem w czasie mojej działalności właściwie tylko ludzi życzliwych. Mogę więc stwierdzić, że wszystkie te lata mojej aktywności we wszystkich uprawianych dziedzinach były dla mnie szczęśliwe. Sprawiają i dziś ogromną radość. Mam nadzieję, że ten pokaz mojej twórczości przypomni mnie jako aktywnego twórcę, a dla wielu będzie okazją powrotu do naszych spotkań i wspólnych działań.
Romuald Jerzy Drzewiecki urodziłsię 25 listopada 1933 roku w Gniewkowie. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego imienia Jana Kasprowicza w Inowrocławiu zostaje studentem Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Kończy studia w 1955 roku uzyskując dyplomy w zakresie malarstwa (pracownia prof. Stanisława Borysowskiego) oraz architektury wnętrz (pracownia prof. Stefana Narębskiego).
Po studiach prowadzi aktywną działalność artystyczną z zakresu malarstwa, architektury wnętrz, scenografii i wystawiennictwa. Od 1964 roku nauczyciel akademicki na Wydziale Sztuk Pięknych. Zajmuje kolejno stanowisko asystenta, adiunkta, docenta, a od 1990 roku profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. W latach 1976-1996 kierownik Zakładu Kształtowania Form Plastycznych. W latach 1978-1981 wicedyrektor Instytutu Artystyczno – Pedagogicznego. W latach 1992-1996 dyrektor Instytutu, a od 1996 do roku 2002 dziekan Wydziału Sztuk Pięknych.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1980), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1999), Nagrodą Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego i Techniki II (1986), Medalem Edukacji Narodowej (1995) oraz Medalem za zasługi położone dla rozwoju Uczelni (UMK 2002). Ponadto otrzymuje Medal 40-lecia UMK za wkład pracy w jego rozwój (1987), Medal 50-lecia Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi (1995) i Medal 50-lecia Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu (1996). Uhonorowany licznymi nagrodami i wyróżnieniami Rektora Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wielokrotny opiekun i recenzent w przewodach kwalifikacyjnych na stanowiska docentów i adiunktów. Współautor programów dydaktycznych. Wieloletni uczestnik posiedzeń Rady Wyższego Szkolnictwa Artystycznego. Od 1966 roku mieszka w Warszawie.
Romuald Drzewiecki, Prace z lat 1957-2013
Wernisaż: 25 kwietnia 2014 roku, godz. 18.00
Wystawa potrwa do 18 maja 2014 roku
Galeria Sztuki Wozownia
ul. Rabiańska 20
Toruń