Artystka w swoich obrazach ukazuje ważny dla niej kontakt z naturą. W jej twórczości filozofia oraz zainteresowania nauką, a szczególnie astrofizyką, łączą się na poziomie zgłębiania zagadnień dotyczących konstrukcji wszechświata. Serie obrazów z ostatnich paru lat: Resonance (Rezonanas), Field (Pole), Frequencies (Częstotliwości), Z.E.N. (Zjawiska Energetyczne Natury) wyróżniają się wyszukaną fakturą i specyficzną kolorystyką, dodatkowo charakterystyczną dzięki nieregularnym rytmicznym malarskim plamom oraz interesującym absorpcjom światła. Malarka próbuje nadać swoim dziełom pewien wewnętrzny kod emocjonalny, a także wskazuje na wzajemną relację fizyczności zjawisk.
Borkowska w swych dziełach balansuje pomiędzy dwoma odmiennymi rzeczywistościami. W abstrakcyjnym, optycznym wręcz polu malarskim poszukuje ona energii wewnętrznej, jaka może stanowić przełamanie nie tylko samej struktury płótna, farby malarskiej, ale i pewnych fizycznych fenomenów. Sięga do odniesień takich jak rezonans, częstotliwości, fale, natężenie, które wnoszą nowe wymiary obrazu, sygnalizujące istotę stanu psychofizycznego malarskiej natury. Zgodna jest tu z tezą Merleau-Ponty’ego, który mówi o prawdziwym procesie twórczym, czyli szukaniu ludzkiej i pozaludzkiej natury i kultury. Autorka dokonuje więc pewnej analizy treści naukowych, warsztatu malarskiego, oraz intuicyjnego niezależnego gestu. Można powiedzieć, że trop ten pozwala jej na kształtowanie lub przekraczanie nowych granic natury, a być może i tożsamości samej natury.
Proces twórczy jest rodzajem wspólnego wysiłku w wielu wymiarach, ale to artysta jest odpowiedzialny za ostateczny wynik. Pracuję w partnerstwie z przyrodą w celu przygotowania przestrzeni, w której mogę nawiązać kontakt z istotą formy – pochodzącą ze świata materialnego lub ze świata idei. Obraz stopniowo ewoluuje w procesie wzajemnego odkrywania i eksploracji, jaki zachodzi między artystą a formą; jest odbiciem dynamiki tej relacji. W celu przeniesienia tego dialogu na język malarstwa skupiam się głównie na kolorze. Kolor, jak dźwięk, jest zakodowaną informacją, która przekazuje specyficzną energię, jeszcze wzmacnianą przez strukturę płótna, która bezpośrednio wpływa na sferę fizyczną, emocjonalną, umysłową i duchową. Powstałe dzieło rozwija swoją własną niezależną egzystencję, staje się nową formą z potencjalnie nieskończoną liczbą wzajemnych interakcji z odbiorcą. Obraz staje się pomostem pomiędzy równoległymi światami, które otwiera. Jestem głęboko zainteresowana wpływem, jaki każde dzieło sztuki wywiera na swoje otoczenie – mówi o swoich pracach Joanna Borkowska.
Joanna Borkowska studiowała nauki polityczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, Uniwersytecie Oksfordzkim i Uniwersytecie Paul Valery w Montpellier. Tytuł doktora otrzymała w 2004 na UJ w Krakowie, gdzie w latach 2001–2007 wykładała między innymi historię myśli politycznej i stosunki międzynarodowe. Jej specjalizacją były ruchy dysydenckie, a w szczególności kataryzm, co zaowocowało wydaniem w 2006 roku książki Kataryzm. Spór o dualizm średniowieczny. Od 2008 roku Joanna Borkowska całkowicie poświęciła się malarstwu, które od ponad piętnastu lat jest jej największą pasją.
Joanna Borkowska. Elementy
Od 1 marca do 6 kwietnia 2017 roku
Galeria Sztuki w Legnicy
