Wyzwanie to test własnych możliwości, podjęcie działania nie wiedząc, czy zostanie ukończone, odsuwanie myśli o porażce. Dla podejmującego wyzwanie, najważniejszy jest nieodkryty teren – cel do którego zmierza. Im bardziej nieuchwytny, tym większe emocje i pragnienie sukcesu. Podejmujący wyzwanie jest zmuszony do postawienia wszystkiego na jedna kartę. Chcąc osiągnąć cel, często musi być gotowy do poświęceń. Prace na wystawie Optymizm stanowią zbiór wizualnych odniesień do zagadnienia odkryć, wyzwań, własnych ograniczeń.
Historia wszelkiego rodzaju odkryć zawsze toczyła się między euforią, a rozczarowaniem. Ludzie przypatrują się fikcyjnym pojazdom, których konstruktorom udało się z pomocą swojego geniuszu przezwyciężyć prawa fizyki. Interesują ich próby okiełznania przestrzeni przez wytyczanie umownych linii, fascynacja przeszłością ujawniająca się w przepowiedniach – zarówno głoszonych przez ludzi zapewniających o swoich nadnaturalnych zdolnościach, jak i pojawiających się w formie filmowych scenariuszy. Starają się unikać bezpośrednich odniesień do wiedzy powszechnej, aby wydobywać indywidualny charakter stawiania sobie wyzwań. Znaleźć osobistą opowieść o odkrywcy, jako niepoprawnym optymiście.
Dawno nie słyszałem/nie widziałem tak dobrego tytułu wystawy. Wiem co nieco, na temat tego, co się na wystawie znajdzie, ale nie wiem wszystkiego. Wiem że Adam między innymi pokaże błoto (będzie parowało). Wiem że Szymon między innymi pokaże piramidę-wulkan (będzie dym). Para będzie ulatniała się z wilgotnego błota. Aż do całkowitego wyschnięcia błota. Wtedy pojawią się na jego powierzchni spękania, które ułożą się w przypadkowy abstrakcyjny wzór, w którym można się będzie doszukać kształtu. Kształtu czego? W zasadzie, kształtu dowolnego, kształtu wszystkiego. Takie jest optymistyczne założenie Adama. Podstawą było tu jednak jego wcześniejsze doświadczenie, wcześniejsze zetknięcie z błotem, które zaowocowało namalowaniem obrazu, na którym widzimy pozornie chaotyczne spękania.
Jeśli jednak przyjrzymy się uważniej, dostrzeżemy w nich granice państw (w tym Polskę), które zazębiają się, tworząc… no właśnie – nie wiadomo już co – mapę? geograficzny rebus? zapis zabawy wyobraźni? A może wciąż widzimy tylko błoto? Napoleon Bonaparte po przejściu wraz ze swoim wojskiem przez Polskę, powiedział: W Polsce zetknąłem się z piątym żywiołem: błotem. Jest więc błoto prawdziwie polskim żywiołem. Ciekawe, czy Napoleon po tym poznawczym doświadczeniu, kiedy spoglądał na mapę Polski, to widział mapę Polski, czy błoto? Czy nam w błocie Adama uda się zobaczyć Polskę? Czy uda nam się zobaczyć cokolwiek? Granica jest w tym wypadku jedynie granicą wyobraźni. Jaką kto ma wyobraźnię, taką ma granicę. Dym będzie ulatniał się z piramidy-wulkanu. To oczywiste, że wulkan (raz na jakiś czas) dymi. Ale piramida? No chyba, że jest to piramida amerykańska, aztecka, na szczycie której składano ofiary? Tak czy owak, coś się tutaj nałożyło, coś się skleiło. Szymon jest tropicielem niedostrzegalnych dla przeciętnego człowieka sieci powiązań. Interesuje się też ikonografią symboli związanych z rozmaitymi kultami i tajnymi organizacjami. Historycznie, zarówno stworzone przez człowieka piramidy, jak i powstałe w sposób naturalny wulkany, związane były z różnymi formami kultu.
Obecnie są one obiektami jednego ze współczesnych kultów – turystyki. Turyści-pielgrzymi po powrocie ze swych wypraw odprawiają misteria. Zapraszają do domu znajomych, gaszą światło, na ścianie, dzięki multimedialnym rzutnikom pojawiają się święte obrazy – zdjęcia z wakacji. Jeszcze kilka lat temu, kiedy używało się rzutników na slajdy, czasem zdarzało się, że dwa slajdy nakładały się na siebie. Piramida mogła skleić się z wulkanem. Przed oczami mogła pojawić się hybryda podwójnie egzotyczna, a więc podwójnie święta. Napoleon był prekursorem współczesnej turystyki. Na swą wyprawę wojenną do Egiptu zabrał ponad setkę naukowców, badaczy i artystów. Po powrocie ich relacje spowodowały że Europa odkryła Egipt. Stojąc pod piramidami egipskich faraonów, Napoleon powiedział do swojej armii przed bitwą: Żołnierze, czterdzieści wieków patrzy na was! Stojąc pod piramidą Szymona, możemy się oczywiście zastanawiać, czy jesteśmy przed jakąś bitwą i czy ktoś patrzy na nas? Trochę się jednak chyba zaplątałem w tych wątkach. Lepiej więc będzie stojąc przed piramidą Szymona i błotem Adama, wrócić do pytania: Na co MY patrzymy? Pytanie pozostaje optymistycznie otwarte.
Andrzej Tobis.
Szymon Szewczyk (ur. 1989 roku) studiuje malarstwo na ASP w Katowicach, w pracowni prof. Andrzeja Tobisa. Zajmuje się między innymi malarstwem, tworzeniem obiektów z drewna, gipsu oraz okleiny, projektowaniem i scenografią. Wykorzystuje pospolite materiały nadając im nowe znaczenia.
Adam Laska (ur. 1989 roku) studiuje malarstwo na ASP w Katowicach, w pracowni prof. Andrzeja Tobisa. Największą wagę przykłada do koncepcji projektu, podporządkowując mu w całości formę oraz stronę wizualną. Jego prace charakteryzują się szerokim zapleczem autobiograficznym i konceptualnym.
Szymon Szewczyk i Adam Laska Optymizm
Wernisaż: 16 grudnia 2012 roku, godz. 18.00
Wystawa potrwa do 7 stycznia 2013 roku
Galeria Rondo Sztuki
Rondo im. Gen. Jerzego Ziętka 1
Katowice
