W sali CSW zaprezentowana będzie największa jak do tej pory wersja instalacji Brzmienie ciszy (The Sound of Silence) – pracy dotykającej problemu odpowiedzialności człowieka wobec niesprawiedliwości i nierówności społecznych, a także roli, jaką odgrywają współczesne media w kreowaniu obrazu rzeczywistości.
Alfredo Jaar zdobył międzynarodowy rozgłos dzięki swoim zaangażowanym politycznie pracom, w których skupia się na takich wydarzeniach jak wojna, korupcja na najwyższych szczeblach władzy i niesprawiedliwość społeczna, wywołana brakiem ekonomicznej równowagi pomiędzy krajami rozwijającymi się i zindustrializowanymi. W swojej sztuce koncentruje się na problemach, o których wolelibyśmy nie pamiętać – jego instalacje, fotografie, filmy i projekty społeczne odwołują się do wrażliwości widzów, uodpornionej poprzez massmedia na obrazy ludzkiego nieszczęścia: ludobójstwa, globalnych klęsk i epidemii.
Tak mówi o swojej pracy sam artysta:
Moja wyobraźnia zaczyna pracować, gdy zaczynam dociekać, opierać się na wydarzeniu z prawdziwego życia, głównie tragedii, którą analizuję; zaczynam snuć pewne refleksje… to właśnie temu zdarzeniu z prawdziwego życia staram się odpowiedzieć.
Dla Brzmienia ciszy tym wydarzeniem z prawdziwego życia i bezpośrednią inspiracją była autentyczna historia Kevina Cartera, fotografa z Afryki Południowej i członka słynnego bractwa Bang-Bang, który zdobył nagrodę Pulitzera za jedno z najbardziej szokujących i kontrowersyjnych zdjęć w historii fotografii prasowej, obrazujących głód w Afryce.
Krótko po otrzymaniu tej najbardziej prestiżowej nagrody fotograf popełnił samobójstwo. Jego historia stała się punktem wyjścia dla Alfredo Jaara, który stworzył, jak sam to nazywa, teatr zbudowany dla jednego obrazu. W specjalnie wzniesionej na potrzeby instalacji spektakularnej scenografii widzimy 8-minutowy film, którego struktura narracyjna podnosi kwestie siły i polityki obrazu. Równocześnie jednak film wywołuje intensywne doznanie wizualne, zmuszając widza do głębszej refleksji na temat reakcji człowieka na cierpienie innych, odpowiedzialności naocznych świadków wydarzeń i własności obrazów, które służą jako świadectwo w mediach.
