Doskonałość techniczna, oryginalne rozwiązania stylistyczne, egzotyka, subtelność i dekoracyjność sztuki japońskiej sprawiły, że od stuleci budzi ona zachwyt. Japońskie malarstwo, drzeworyt i wytwory rzemiosła od dawna są również przedmiotem pasji kolekcjonerskiej. Wystawa sztuki japońskiej jest wyjątkową okazją do obejrzenia w stolicy znakomitych dzieł z okresu od XVII do XX wieku, pochodzących z największych i najlepszych zbiorów publicznych w Polsce.
W Muzeum Narodowym w Warszawie od 18 czerwca do 9 sierpnia można podziwiać najcenniejsze zabytki sztuki japońskiej z państwowych zbiorów polskich. Wystawa prezentuje obiekty z okresu od XVII do XX wieku, m.in.: drzeworyty ukiyo-e i shin hanga, malarstwo, rzeźbę, tkaniny, militaria, ceramikę, wyroby z brązu, laki i emalii cloisonné.
Ekspozycja została przygotowana z okazji jubileuszu dwudziestolecia Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie i w różnych odsłonach jest pokazywana w czterech muzeach w Polsce.
Wystawa Arcydzieła sztuki japońskiej w kolekcjach polskich prezentuje około 300 zabytków, które pochodzą ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie i Muzeum Narodowego w Krakowie – instytucji posiadających największe w Polsce zbiory sztuki japońskiej. Pokazywane będą również japonica z Muzeum Narodowego w Poznaniu, Muzeum Narodowego we Wrocławiu i Muzeum Pałacu Króla Jana III Sobieskiego w Wilanowie. Doskonałość techniczna, oryginalne rozwiązania stylistyczne, egzotyka, subtelność i dekoracyjność sztuki japońskiej sprawiły, że od stuleci budzi ona zachwyt nie tylko kolekcjonerów. Także w Polsce cieszy się stałym zainteresowaniem.
Kolekcja sztuki japońskiej Muzeum Narodowego w Warszawie liczy około 2500 obiektów z okresu od epoki Edo (1600–1868) po współczesność i należy do najbogatszych zbiorów tego typu w Polsce. Na wystawie MNW pokaże około 150 najciekawszych i najcenniejszych zabytków ze swoich zbiorów z okresu od XVII do XX wieku, reprezentujących różne dziedziny sztuki. Obejrzymy malarstwo zwojowe z okresu Edo i Shōwa, drewnianą rzeźbę buddyjską z XVII–XIX wieku i miniaturowe rzeźby w kości słoniowej (XVIII–XIX wiek). Ponadto warszawską kolekcję reprezentować będą drzeworyty ukiyo-e i shin hanga, ceramika, wyroby z laki i emalii cloisonné oraz wyroby metalowe z okresu Edo (1600–1868), Meiji (1868–1912), Taishō (1912–1926) i Shōwa (1926–1989). Pokazana będzie również cenna porcelana (XVII–XVIII wiek) oraz wyroby z laki ze zbiorów muzeów w Poznaniu i Wrocławiu oraz pałacu w Wilanowie.
Japońskie zabytki z kolekcji Muzeum Narodowego w Krakowie ostatni raz pokazywane były w stolicy w gmachu Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki w roku 1986. Wystawa w Muzeum Narodowym w Warszawie jest więc okazją do obejrzenia ponad 100 wspaniałych dzieł malarstwa, grafiki i rzemiosła ze zbiorów sławnego kolekcjonera Feliksa „Mangghi” Jasieńskiego. Podczas kilkuletniego pobytu w Paryżu zebrał on imponujący zbiór dawnej sztuki japońskiej, a po powrocie w 1888 roku do Polski znacznie go powiększył, dzięki zakupom w Berlinie, Paryżu, Londynie, a także w dalekiej Japonii. W 1920 roku ofiarował narodowi polskiemu swą ogromną, liczącą około 6500 obiektów, kolekcję.
W czasie II wojny światowej Niemcy zrabowali ponad 500 cennych drzeworytów oraz kilkadziesiąt zabytków malarstwa i rzemiosła artystycznego. Reszta szczęśliwie ocalała.
Bogactwo form, dekoracji i technik prezentowanych prac jest zaproszeniem w niezwykły, barwny świat sztuki japońskiej. Znajdziemy tu wyrafinowanie i bujność form obok szlachetnego minimalizmu, niedoskonałość niesioną przez upływ czasu obok niedościgłej maestrii warsztatowej, wszystko zaś połączone bezbłędnym wyczuciem piękna – tak o warszawskiej wystawie mówi jej kuratorka Anna Katarzyna Maleszko.
