Tematem nowej wystawy Laury Paweli jest kryzys zarówno twórczy, emocjonalny jak i moralny. Na wystawę składają się luźno powiązane prace, które autorka niechętnie łączy w jednej ekspozycyjnej narracji. Jednak na próżno odżegnuje się od żywiołu opowieści, bo niejedną z nich sama wprowadza w przestrzeń wystawy. Niektóre trwają od dawna, tak jak wędrówka mistycznych i romantycznych motywów, inne dopiero od pewnego czasu, jak degradacja bezkresnych przemysłowych sektorów Górnego Śląska, z którego pochodzi urodzona w Rybniku Pawela. Autobiografia i fikcja, obrazy wirtualne i dokumentalne, wszystko łączy się i przenika we wszechogarniającej, zatapiającej całość melancholii, słodkim smutku.
Przewodnikami i poprzednikami artystki po pustkowiu współczesnego świata są klasycy melancholijnego usposobienia: Caspar David Friedrich, Sören Kierkegaard i Emil Cioran. Cytaty z ich dzieł wybrzmiewają na kopalnianej hałdzie, w książce czytanej przez matkę w przydomowym ogródku, w ustach umorusanej i zaczadzonej dymem Paweli. Sytuacja kryzysu nie jest jednak interpretowana przez artystkę w kategoriach depresji, jest stanem napięcia zmysłów i poznawczego niepokoju. To co pogrążone w niemocy, spleenie i frustracji, pozornie skazane na nieistnienie, przybiera kształty. Narasta w przestrzeni i wyostrza czujność.
Śląsk, pejzaż wręcz surrealny, noszący ślady demiurgicznego wysiłku człowieka, który przez ponad stulecie wyciskał tu spod ziemi węgiel i kruszce w służbie cywilizacyjnego przyspieszenia – staje się na powrót krainą mistyczną. Z obrazami ulatującego skądś dymu, sąsiadują na wystawie obiekty nawiązujące do kształtu kropel krwi spływającej z ran Zbawiciela na średniowiecznych krucyfiksach. Węgiel (pierwiastek budujący substancje organiczne) użyty przez Pawelę jako tworzywo rzeźbiarskie uzyskuje niespodziewaną wymowność, jakby wbrew formie napisu, w którą został wtłoczony: No, I don’t. Mimo witającego zwiedzających neonu Gorole raus (napis zaczerpnięty ze śląskiego muru, gorole to etnocentryczne określenie osób spoza Śląska) wystawa nie dotyczy jedynie problemów i doświadczeń artystki związanych z tym regionem. Podobnie jak w pracach, w których w osobisty sposób wykorzystywała interfejs systemów telekomunikacyjnych i komputerowych teraz posługuje się teraz footage’ami zaczerpniętymi z historii kina. Obrazy melancholii, bólu i agresji, która często jest autoagresją, Laura Pawela czerpie, podobnie jak w swoich wcześniejszych projektach, z medialnego przekazu, kodującego najsilniej chyba współczesną wizualność.
Laura Pawela (ur. 1977 w Rybniku) – rzeźbiarka i autorka instalacji. Ukończyła studia w Instytucie Sztuki Uniwersytetu Opolskiego oraz na Wydziale Rzeźby ASP we Wrocławiu, (dyplom 2004 z rzeźby w pracowni prof. Leona Podsiadły). W 2006 roku prowadziła Pracownię Gościnną im. Eugeniusza Gepperta przy ASP we Wrocławiu. Tworzy instalacje, wideo oraz działania site specific. Jest autorką projektu internetowego REALLAURA . Zielone, fluoroscencyjne, jak wyświetlacze starych modeli telefonów komórkowych, zapełnione czarnymi pikselami układającymi się w obrazki, opatrzone autoironicznymi komentarzami na długo stały się znakiem rozpoznawczym Paweli. Jest uważną obserwatorką i z właściwą sobie ironią komentuje paradoksy rzeczywistości. Do najbardziej udanych realizacji należy akcja Łazienka przeprowadzona w pracowni CEAAC w Strasburgu we Francji, gdzie zaproszono ją na rezydencję (2005). Zainspirowana tzw. polskim hydraulikiem, czyli lękiem francuzów przed zalewem taniej siły roboczej i Polski plakatową kampanią, a także stanem zaoferowanego jej studio, postanowiła tytułową łazienkę wyremontować. Pomysł nie spotkał się z entuzjazmem gospodarzy, co nie przeszkodziło w sfinalizowaniu projektu. Przebieg samego remontu został zdokumentowany i funkcjonuje w formie filmu.
Wybrane wystawy indywidualne:
2008r.:
Unfinished Histories, Residencia Corazón, La Plata, Argentyna
Cold Summer, Miejsce Sztuki Officyna, Szczecin, Polska
2007r.:
Last Exit for the Lost”, Galeria lokal_30, Warszawa, Polska
Your Artist, IMT Gallery, Londyn, Anglia
Cztery osobne pokoje z łazienką, Galeria Nowych Mediów, Gorzów Wlkp, Polska
2006r.:
Ty i Ja i wszyscy, których znamy, Galeria BWA Zielona Góra, Polska
Ubezpieczenie Talentu, Galeria Entropia, Wrocław, Polska
Pokaz Kilku Prac, Videokont, Galeria Kont, Lublin, Polska
2005r.:
Łazienka, pokaz video, Galeria Ego, Poznań, Polska
Łazienka, pracownia Centre Européen d’Actions Artistiques Contemporaines, Strasbourg, Francja
Budżet 500, Galeria Arsenał, Białystok, Polska
Faster, Galeria Ego, Poznań, Polska
Wystawie towarzyszy książka Laura Pawela – zawiera teksty Stacha Szabłowskiego i Piotra Stasiowskiego, oraz katalog najnowszych prac artystki, również tych nie pokazywanych na
wystawie.
