Hasłem tegorocznej edycji Festiwalu inSPIRACJE jest „OKSYDAN”, odwołujący się do żywiołu wody, wskazujący na fenomen wodnej energii, znaczenia symboliczne i duchowe, jakie niesie zjawisko płynności. Przesłaniem Festiwalu jest otwarcie na wzajemne przepływy, przenikania, na empatyczne budowanie przestrzeni porozumienia dla pozornie odległych artystycznych założeń. Idea ta ma także odzwierciedlenie w koncepcji kuratorskiej Festiwalu, a w zasadzie jego dwóch edycji – tegorocznej i przyszłorocznej. Są one bowiem wspólnym dziełem dwojga kuratorów – Leny Wicherkiewicz i Roba Garretta – tworzą tematyczną i ideową całość skupioną wokół żywiołów wody i powietrza. Dlatego organizatorzy łączą te dwa festiwale wspólnym podtytułem – „Zanurzenie” (tegoroczna edycja, jako pierwsza w kolejności, opatrzona jest cyfrą „1”). Aspekt integrujący dotyczy także zewnętrznego oddziaływania Festiwalu – zamiarem organizatorów jest jego ściślejsze i wzajemne połączenie z miastem.
Do tej integrującej funkcji odwołuje się swoim tytułem wystawa główna: OKSYDAN. Po płynno-empatycznej stronie życia, której autorką jest Lena Wicherkiewicz, prezentująca prace artystów różnych pokoleń, różnej wrażliwości, o odmiennych zainteresowaniach i posługujących się różnymi mediami. To artystyczny projekt mierzący się z niektórymi aspektami natury wodnego żywiołu. Podejmuje zagadnienia charakteru wodnej materii i zjawiska płynności, dotyka symbolicznych związków wody i sfery nieświadomości, domeny kobiecości, odnowy i oczyszczenia, odbicia, przemiany, połączenia.
Oksydan. Po płynno-empatycznej stronie życia to artystyczny projekt mierzący się z niektórymi aspektami natury wodnego żywiołu. Podejmuje zagadnienia charakteru wodnej materii i zjawiska płynności, dotyka symbolicznych związków wody i sfery nieświadomości, domeny kobiecości, odnowy i oczyszczenia, odbicia, przemiany, połączenia. Ważny jest terapeutyczny aspekt wystawy – jej integrująca, łącząca funkcja, pozwalająca zbliżyć się do siebie artystycznym odmiennym ideom, poszukiwaniom, mediom i pokoleniom. Wodna terapia dotyczy także roli projektu dla Szczecina i jego mieszkańców – zwiększenia otwartości, wzajemnego przepływu energii i zainteresowania – pisze o wystawie głównej Lena Wicherkiewicz.
Wystawa pomyślana jest jako płynna przestrzeń porozumienia i doświadczeń – emocjonalnych, estetycznych, konceptualnych, psychicznych. To wystawa przede wszystkim artystów polskich, obejmująca zarówno prace starsze (Anny Buczkowskiej), odnowy/rekonstrukcje wcześniejszych prac (Koji’ego Kamoji’ego, Natalii Janus), realizacje nowe, lecz już prezentowane (Keda Olszewskiego, Marka Angeliniego, Beaty Ewy Białeckiej) oraz premiery, przygotowane z myślą o wystawie (Izabeli Gustowskiej, Leny Szczesnej, Izabeli Żółcińskiej, Olgi Wolniak, Bożki Rydlewskiej, Doroty Buczkowskiej, Anny Brudzińskiej). Odzwierciedlając temat, wystawie nadana zostanie płynna struktura, ruchliwa i zmienna geografia, bez centrów, bez walki, pole subtelnie przenikających się energii, wizji, artystycznych propozycji, zanurzające w doświadczeniu. Płynna, nie zawsze jednak znaczy łagodna – naturą wody są także mroczne, niejasne i niepokojące cyrkulacje.
