Oszukać diabła to nie grzech.

Daniel Defoe

Daniel Defoe właściwie Daniel Foe (ur. 22 września 1660; zm. 24 kwietnia 1731) - pisarz angielski, prekursor nowożytnej powieści, najbardziej znany jako autor "Robinsona Crusoe". Syn Jamesa Foe, rzeźnika w dzielnicy Stoke Newington w Londynie, dodał do swego nazwiska arystokratycznie brzmiące "De" i stosował je odtąd w takim brzmieniu jako pseudonim literacki. Uważany jest za prekursora anglojęzycznej powieści, był również autorem broszur polemicznych i dziennikarzem. Działalność polityczna Defoe zakończyła się aresztowaniem i przykuciem do pręgierza 31 lipca 1703. Główną przyczyną zatrzymania pisarza była broszura The Shortest Way with Dissenters (Najlepszy sposób na odszczepieńców), w której bezwzględnie wyszydził on wysokich urzędników kościelnych ze skrzydła torysów. Wydanie wiersza Hymn to the Pillory (Hymn do pręgierza), skłoniło jednakże lud do rzucania kwiatów w przykutego Defoe, zamiast zwyczajowych kamieni, nieczystości i innych przedmiotów, oraz do wznoszenia za niego toastów. Po trzech dniach pręgierza Defoe trafił do więzienia Newgate. Robert Harley, 1. hrabia Oxford i Mortimer, uiścił kaucję za jego wypuszczenie w zamian za współpracę w charakterze agenta wywiadu. Defoe miał w założonym w 1704 r. czasopiśmie A Review of the Affairs of France propagować politykę Harleya jako ministra. Pismo działało bez przerwy do 1713 r. Gdy Harley stracił władzę w 1708, Defoe nadal pisał, wspierając jego następcę, Godolphina, a następnie ponownie Harleya i torysów w latach 1710 do 1713. Po śmierci królowej Anny i związanym z tym upadkiem władzy torysów, Defoe kontynuował pracę wywiadowczą dla rządu Wigów. Słynna powieść Daniela Defoe, Robinson Crusoe (1719), opowiada o rozbiciu statku na bezludnej wyspie i późniejszych przygodach rozbitka. Autor mógł oprzeć swe opowiadanie na prawdziwej historii Alexandra Selkirka. Daniel Defoe zmarł w wieku 71 lat, pochowany został w Bunhill Fields w Londynie. Wikipedia.pl