Za późno na lekarstwo, gdy zło

Owidiusz

Owidiusz, Publius Ovidius Naso (43 p.n.e. - 17 lub 18 n.e.), jeden z najwybitniejszych elegików rzymskich, najbardziej utalentowany poeta epoki Augusta, należący do młodszego pokolenia twórców augustowskich. Syn bogatego ekwity z Sulmony (środkowa Italia). Zrezygnował z kariery urzędniczej i poświęcił się pisarstwu. Znajomy Horacego, przyjaciel Propercjusza. Już w 16 p.n.e. sławny jako autor poezji miłosnych (Amores - Pieśni miłosne, wydanie polskie 1955) oraz tragedii Medea (nie zachowanej). Niedługo potem wydał Heroidy, zbiór fikcyjnych listów miłosnych mitycznych bohaterek, oraz poemacik De medicamine faciei femineae (O kosmetyce twarzy kobiecej, wydanie polskie 1927). Ok. 2 n.e. ukazała się Ars amatoria (Sztuka kochania, wydanie polskie 1928) w 3 księgach, frywolny podręcznik miłości i flirtu, oraz Remedia amoris (Lekarstwa na miłość - wydanie polskie 1922). W tym samym czasie rozpoczął pracę nad zbiorem elegii ajtiologicznych Fasti (poetycki komentarz w 6 księgach do kalendarza rzymskiego) i Metamorfozami w 15 księgach (wydanie polskie 1826), zbiorem mitów trojańskich, greckich i italo-rzymskich o przemianach znanych postaci w zwierzęta, rośliny i ciała niebieskie. Utwór ujęty w heksametry kończy się apoteozą Cezara. Edyktem cesarza Oktawiana Augusta Owidiusz został ukarany wygnaniem z Rzymu w 8 n.e. z niejasnych do dziś powodów, najprawdopodobniej za Sztukę kochania lub inny, zaginiony dziś utwór, albo za przewinienia związane z niepoprawną wnuczką Augusta - Julią. Sam poeta w jednej ze swych elegii (Tristia II 207) mówi tylko o carmen et error - pieśni i błędzie. Wydarzenie to zrujnowało mu życie i przerwało pracę nad nowymi poematami, m.in. utworem pt. Fasti. Działalność poetycką podjął na wygnaniu, mając nadzieję, że zostanie z niego w miarę szybko odwołany. Tamże powstały m.in. Tristia (Żale) oraz Epistulae ex Ponto (Listy znad Morza Czarnego), a także dokończył Metamorfozy. Jednak nawet po śmierci Augusta decyzja o wygnaniu Owidiusza została utrzymana przez cesarza Tyberiusza. Zmarł w Tomis, na terenie Mezji. Wikipedia