Powtarzanie tego, co się słyszy od innych

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Tadeusz Dołęga-Mostowicz (ur. 10 sierpnia 1898 w Okuniewie na Witebszczyźnie, zginął 20 września 1939 w miejscowości Kuty na Pokuciu) - polski pisarz, prozaik, scenarzysta. Syn Stefana i Stanisławy z Popowiczów. (Rodzice pochowani są w Głębokim.) W 1915 roku ukończył gimnazjum w Wilnie, a następnie rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Kijowie. Należał w tym czasie do konspiracyjnej Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1917 roku przerwał studia i wyjechał do Warszawy, gdzie zaciągnął się ochotniczo do wojska. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W latach 1922-1926 był współpracownikiem, a następnie redaktorem dziennika "Rzeczpospolita". Jako felietonista używał wówczas pseudonimu C. hr. Zan. Autor kilkunastu powieści, m.in. Ostatnia brygada (druk w odcinkach 1930, wyd. książkowe 1932), Kariera Nikodema Dyzmy (1932), Kiwony (druk w odcinkach 1932, wyd. książkowe 1987), Prokurator Alicja Horn (1933), Dr Murek zredukowany i Drugie życie doktora Murka (1936), Znachor (1937), Profesor Wilczur (1939), Pamiętnik pani Hanki (1939) czy Bracia Dalcz i spółka. Niezwykła popularność tych utworów wynikała z atrakcyjności fabuły, pełnej melodramatycznych i sensacyjnych powikłań, połączonych z krytyką ówczesnej rzeczywistości. W stopniu kaprala podchorążego brał udział w kampanii wrześniowej 1939 roku. Poległ w granicznym miasteczku Kuty, od strzałów oddanych przez czołg sowiecki. Jego prochy sprowadzono do Warszawy 24 listopada 1978 roku i pochowano w katakumbach Cmentarza Powązkowskiego. Tadeusz Dołęga-Mostowicz jest autorem znanego aforyzmu: Są trzy rzeczy wieczne: wieczne pióro, wieczna miłość i wieczna ondulacja. Najtrwalsze z tego wszystkiego jest wieczne pióro. Wikipedia