Śmiecie nawet w muzeum przechowywane nie staną się cenną rzeczą, co w momencie narodzin duszy nie miało, nie nabierze jej nigdy.
Stanisław Leopold Brzozowski
Stanisław Leopold Brzozowski, pseud. Adam Czepiel (ur. 28 czerwca 1878 we wsi Maziarnia koło Chełma, zm. 30 kwietnia 1911 we Florencji) - polski filozof, pisarz, publicysta i krytyk teatralny i literacki epoki Młodej Polski. Zwolennik materializmu dziejowego, który wprowadził marksizm do myśli polskiej. Znany głównie jako autor Legendy Młodej Polski oraz "pierwszej polskiej powieści intelektualnej", Płomieni. W 1908 oskarżony o współpracę z carską ochraną - w trakcie procesu przed sądem społecznym (broniony przez Ostapa Ortwina). Podczas pobytu w więzieniu zachorował na gruźlicę, z którą zmagał się do końca życia. Został pochowany na cmentarzu Trespiano we Florencji. Za najważniejsze jego dzieła uznaje się Legendę Młodej Polski (1910) oraz Idee. Wstęp do filozofii dojrzałości dziejowej (1910). Filozofia Brzozowskiego czerpała z myśli Fichtego, Marksa, Nietzschego, Sorela i Kanta. Przeciwstawiał się XIX-wiecznemu pozytywizmowi i utylitaryzmowi. Jako publicysta związany był z lewicą. Brzozowski stworzył oryginalną koncepcję filozoficzną opartą na pracy. Według niego to właśnie dzięki pracy przekraczamy kantowską granicę niepoznawalności świata zmieniając go. Zafascynowany Marksem przyjął materialistyczny sposób widzenia rzeczywistości, od początku jednak wyciągając z niego oryginalne, często odmienne od marksistowskich wnioski, np. nie podzielał marksistowskiej krytyki Kościoła. Z jego trwałości i siły wnioskując, że jego nauka i struktura wyrażają istotną prawdę człowieczeństwa (krytykował jednocześnie sobie współczesnych myślicieli katolickich jak np. Stanisława Tarnowskiego). Jakkolwiek stosunkowo wcześnie zaczął się odwoływać do nauki Kościoła, to nawrócił się na katolicyzm dopiero w ostatnich miesiącach życia. Wikipedia.pl