Badaj twarze, nie słuchaj tego, co mówią usta.
Info: Imię róży
Umberto Eco
Umberto Eco (ur. 5 stycznia 1932 w Alessandrii) – włoski filozof, pisarz i felietonista. Jest profesorem na Uniwersytecie we Florencji oraz na Uniwersytecie w Bolonii. Zajmuje się semiotyką/semiologią, procesami komunikacji i estetyką. Rozsławiła go twórczość beletrystyczna. Jego wielopłaszczyznowe i kunsztownie skonstruowane powieści mają cechy dzieła otwartego, stymulujące odbiorcę do własnej interpretacji. Jest także autorem felietonów, pierwotnie publikowanych wmediolańskim tygodniku "L'Espresso", a następnie wydanych w zbiorach Zapiski na pudełku od zapałek. Eco został uhonorowany licznymi tytułami doktora honoris causa (do 2005 było ich 32), między innymi przez Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie (1996). Do ważniejszych dzieł autora należą: Imię Róży (Il nome della rosa – 1980, wyd. polskie 1987), Wahadło Foucaulta (Il pendolo di Foucault – 1988, wyd. polskie 1993), Wyspa dnia poprzedniego (L'isola del giorno prima – 1994, wyd. polskie 1995), Baudolino (2000, wyd. polskie 2001), Tajemniczy płomień królowej Loany (La misteriosa fiamma della regina Loana – 2004, wyd. polskie 2005) (Wikipedia)