Skoro miłować to zrozumieć, że dwie dusze po to są stworzone, by połączyły się ze sobą, to gdy jednak widzi, iż druga nie kocha, musi umrzeć.
Umberto Eco
Umberto Eco (ur. 5 stycznia 1932 w Alessandrii) – włoski filozof, pisarz i felietonista. Jest profesorem na Uniwersytecie we Florencji oraz na Uniwersytecie w Bolonii. Zajmuje się semiotyką/semiologią, procesami komunikacji i estetyką. Rozsławiła go twórczość beletrystyczna. Jego wielopłaszczyznowe i kunsztownie skonstruowane powieści mają cechy dzieła otwartego, stymulujące odbiorcę do własnej interpretacji. Jest także autorem felietonów, pierwotnie publikowanych wmediolańskim tygodniku "L'Espresso", a następnie wydanych w zbiorach Zapiski na pudełku od zapałek. Eco został uhonorowany licznymi tytułami doktora honoris causa (do 2005 było ich 32), między innymi przez Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie (1996). Do ważniejszych dzieł autora należą: Imię Róży (Il nome della rosa – 1980, wyd. polskie 1987), Wahadło Foucaulta (Il pendolo di Foucault – 1988, wyd. polskie 1993), Wyspa dnia poprzedniego (L'isola del giorno prima – 1994, wyd. polskie 1995), Baudolino (2000, wyd. polskie 2001), Tajemniczy płomień królowej Loany (La misteriosa fiamma della regina Loana – 2004, wyd. polskie 2005) (Wikipedia)