Wąż kryje się…

Wergiliusz

Publius Vergilius Maro (ur. 15 października 70 p.n.e., zm. 21 września 19 p.n.e.) – poeta rzymski epoki augustowskiej, autor Eneidy - eposu narodowego Rzymian. Urodził się w wiosce Andes koło Mantui w Galii Przedalpejskiej. Kształcił się w Cremonie i Mediolanie, a następnie wyjechał do Rzymu by studiować retorykę, medycynę i astronomię, które wkrótce porzucił dla studiów filozoficznych w Neapolu. W roku 49 p.n.e. uzyskał rzymskie obywatelstwo. W 42 roku p.n.e. po bitwie pod Filippi dobra jego rodziny zostały skonfiskowane, co znalazło odniesienie w I sielance poety. Utraciwszy majątek przy podziale ziemi przeprowadzonym przez Oktawiana dla weteranów wojny domowej, Wergiliusz udał się do Rzymu. Tam trafił pod skrzydła Gnejusza Azyniusza Poliona i opiekuna poetów Mecenasa, pod którego zapewne wpływem napisał IV sielankę o nadchodzącym wieku złotym, który nastąpi, gdy urodzi się "boże dziecię", przypuszczalnie spodziewany potomek Oktawiana i Skrybonii. W kilka lat później przedstawił Mecenasowi Horacego, który towarzyszył temu pierwszemu w roku 37 p.n.e. w spotkaniu Oktawiana i Antoniusza w Tarencie. W roku 29 p.n.e. Wergiliusz przedstawił Oktawianowi Georgiki, poemat o rolnictwie. Wkrótce też przystąpił do pisania Eneidy, której fragmenty czytał w obecności Oktawiana w sześć lat później. W ostatnich latach życia wybrał się w podróż do Grecji aby samemu ujrzeć miejsca które opisywał w tworzonej wówczas Eneidzie. W roku 20 p.n.e. spotkał w Atenach Oktawiana powracającego z wyspy Samos. Podczas pobytu w Megarze zachorował, postanowił więc powrócić razem z Augustem do Italii. Zmarł w Brundyzjum (Brindisi) w roku 19 p.n.e. mając zaledwie 51 lat. Grób Wergiliusza, który znajduje się w starym rzymskim tunelu zwanym grotta vecchia w Neapolu przez wieki był obiektem kultu i pielgrzymek. Prawdopodobnie kościół św. Marii z Piedigrotta (Chiesa della Santa Maria di Piedigrotta) został wybudowany w pobliżu grobu w celu neutralizacji starszego kultu. W średniowieczu uznawano, że Wergiliusz w Bukolikach przepowiedział nadejście Jezusa. W Boskiej Komedii Dantego Wergiliusz jest przewodnikiem po Piekle. Do ważniejszych dzieł autora należą: Bukoliki (Eclogae lub Bucolica) – zbiór idylli wzorowanych na Sielankach Teokryta dostosowanych do realiów Italii, napisane między 42 a 37 p.n.e., Georgiki (Georgica) – poemat dydaktyczny sławiący życie wiejskie, Eneida (Aeneis) – rzymski epos heroiczny opowiadający dzieje przodka Rzymian, Eneasza, napisany 37-19 p.n.e. Pod nazwiskiem Wergiliusza starożytność przekazała też zbiór niewielkich utworów, tzw. Appendix Vergiliana. Według starożytnych komentatorów są to młodzieńcze utwory Wergiliusza, jednak autorstwo poszczególnych z nich jest sporne. (Wikipedia)